Β. Βιλιάρδος - ΙΣΠΑΝΙΑ, ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΘΥΜΑ

ΙΣΠΑΝΙΑ, ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΘΥΜΑ: Η σημερινή διαβεβαίωση της Ευρωζώνης, με βάση την οποία θα διατεθούν 100 δις € για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ισπανίας, χωρίς να ενταχθεί στο ΔΝΤ, είναι ακόμη μία φορά παραπλανητική Όπως έχουμε αναφέρει (άρθρο μας) "Τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Ευρωζώνη, ανάγκασαν τις τράπεζες, τις οποίες διέσωσαν το 2008 από την κρίση των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης (subrimes), να αγοράσουν μεγάλες ποσότητες κρατικών ομολόγων - η «ποιότητα» των οποίων όμως δεν ήταν ασφαλώς η καλύτερη. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών με επικίνδυνα κρατικά ομόλογα, τα οποία χάνουν συνεχώς σε αξία - οπότε τα κράτη ήταν υποχρεωμένα να βοηθήσουν ξανά τις τράπεζες, για να αποφευχθεί η χρεοκοπία τους. Με τον τρόπο αυτό ξεκίνησε μία αλυσιδωτή αντίδραση, ένας φαύλος κύκλος καλύτερα (τα κράτη διασώζουν τις τράπεζες, οι τράπεζες τα κράτη και τανάπαλιν), ο οποίος αυξάνει συνεχώς το μέγεθος του προβλήματος - στο οποίο υποχρεώθηκαν να συμμετέχουν και οι κεντρικές τράπεζες (στη συνέχεια τα ταμεία χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, το νέο ESM κοκ.), χωρίς καμία ενέργεια ασφαλούς αντιμετώπισης του". Η πρόσφατη τώρα διαβεβαίωση της Ευρωζώνης, με βάση την οποία θα διατεθούν 100 δις € για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ισπανίας, χωρίς να ενταχθεί στο ΔΝΤ, είναι ακόμη μία φορά παραπλανητική - γεγονός που θα διαπιστώσουν σύντομα οι αγορές, οι οποίες σήμερα πανηγυρίζουν. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται ασφαλώς για τη λύση του τεράστιου προβλήματος της Ευρωζώνης - μία λύση η οποία απαιτεί είτε τη δημοσιονομική και πολιτική ένωση, σε συνθήκες ανάπτυξης, είτε τη διάλυση της, ενδεχομένως με την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς. Όλα τα υπόλοιπα δεν πρόκειται να έχουν αίσιο τέλος, ενώ θα διογκώνουν συνεχώς την απειλή (άρθρο μας), με αποτέλεσμα να θέσουν σε κίνδυνο ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη - πόσο μάλλον αφού τα υφιστάμενα θύματα της Γερμανίας και του ΔΝΤ (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία), θα απαιτήσουν σύντομα μία ανάλογη αντιμετώπιση. Ακολουθούν δύο μικρά κείμενα μας, σε σχέση με ορισμένες ιδιάζουσες καταστάσεις:       ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΜΕ «Υπάρχει μία σκοτεινή δύναμη τόσο οργανωμένη, τόσο λεπτή, τόσο προσεκτική, τόσο διασφαλισμένη, τόσο πλήρης και τόσο κυρίαρχη, που καλά θα κάνουν να προσέχουν όσοι και όταν μιλούν εναντίον της». Το παραπάνω κείμενο του προέδρου των Η.Π.Α. W. Wilson, είναι αρκετά «αποκαλυπτικό», σε σχέση με τη δύναμη των τραπεζών – ειδικά σε συνδυασμό με τη «ρήση» του M.A. Rothschild, επιφανούς μέλους της ομώνυμης ευρωπαϊκής (γερμανικής) ιουδαϊκής οικογένειας, η οποία ίδρυσε στα τέλη του 18ου αιώνα τα γνωστά τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, σύμφωνα με την οποία «Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του». Όσον αφορά δε την Πολιτική η οποία, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι σε θέση να ελέγξει τις τράπεζες, παραθέτουμε το ελαφρά διαμορφωμένο κείμενο του Γάλλου συγγραφέα M.Crespy που, αν και υπερβολικό, δεν παύει να δίνει μία εικόνα της σημερινής πραγματικότητας: «Νομίζετε ότι ο πρωθυπουργός έχει την παραμικρή εξουσία; Ξυπνήστε, η αληθινή εξουσία είναι το Καρτέλ! Είναι η Microsoft, η Google, η Nestle, η Coca Cola, η Wal-Mart, η Monsanto, η Toyota, η Siemens, η ΑΒΒ, η Exxon, η Morgan Stanley, ηDeutsche Bank, η Royal Dutch Shell, η Astra Zeneca, η Sanofi-Aventis και όλες οι άλλες πολυεθνικές. Ορίστε, αυτή είναι η αληθινή κυβέρνηση του πλανήτη. Όταν συγκεντρώνονται κάθε τρεις μήνες, οι “προτάσεις συντονισμού”, στις οποίες συμφωνούν, είναι πολύ πιο σημαντικές από όλα τα κυβερνητικά διατάγματα. Προτάσεις…..Είναι για γέλια. Πρόκειται για εκτελεστικές αποφάσεις, μπροστά στις οποίες όλοι υποκλίνονται – ακόμη και η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα (ΔΝΤ), η ΕΕ, η Ιαπωνία και οι Η.Π.Α. Και εσύ το ξέρεις και εγώ το γνωρίζω…….είναι κοινό «μυστικό». Η Πολιτική; Ας γελάσω. Ξέρετε τι μου θυμίζουν όλοι αυτοί, όταν βγαίνουν από τα υπουργικά συμβούλια; Πιγκουίνους που χειροκροτούν άλλους πιγκουίνους, επάνω σε πάγο που λιώνει. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί να θέλει κανείς να συμμετάσχει σε αυτήν την απίστευτη παρωδία, επιλέγοντας την Πολιτική για να κάνει την καριέρα του». Τέλος, σε σχέση με κάποια ΜΜΕ και τον πραγματικό, τον «γκεμπελικό» καλύτερα ρόλο τους, αφού χρησιμοποιούνται ως το «όπιο» των μαζών, καθώς επίσης αναφορικά με την «πνευματική ηγεσία» της εκάστοτε χώρας, ο διάλογος από ένα παλαιό κείμενο του L.Tolstoy, ελαφρά διαμορφωμένος, μάλλον συνεχίζει να είναι επίκαιρος: «- Ναι, είναι οι εφημερίδες, που όλες τα ίδια γράφουν……αυτό είναι αλήθεια. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό αναμασούν όλες τα ίδια, που σου θυμίζουν βατράχια, όταν πρόκειται να βρέξει. Κάνουν τόσο φασαρία, που δεν μπορεί κανείς να ακούσει τίποτα άλλο» «- Βατράχια, ξεβατράχια, δεν θέλω να ξέρω. Εγώ δεν εκδίδω εφημερίδες και ούτε έχω την πρόθεση να τις υπερασπιστώ. Άλλωστε, ξέρω πολύ καλά πως όταν γίνεται πόλεμος ή εκλογές, πουλάνε τα διπλά φύλα. Γιατί λοιπόν να μη φωνάζουν σαν τα βατράχια; Εγώ αναφέρομαι απλούστατα στην ουδετερότητα που διατηρεί ο μορφωμένος κόσμος μας, παρά το ότι η πατρίδα μας κινδυνεύει - ένα λυπηρό φαινόμενο του καιρού μας». ΛΙΤΟΤΗΤΑ Τότε μόνο μπορεί να αναφερθεί κανείς σε μία εγκληματική ανοησία, όταν οι κυβερνήσεις επιμένουν στη συνέχιση μίας πολιτικής, η οποία είναι τεκμηριωμένα αναποτελεσματική ή/και λειτουργεί εναντίον τον στόχων που επιδιώκονται. Είναι μάλλον περιττό να διαπιστώσουμε ότι, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη είναι όχι μόνο ανόητο, αλλά απολύτως (αυτό)καταστροφικό – ανάλογο με την επιμονή των Η.Π.Α. στον πόλεμο του Βιετνάμ ή με την επίθεση των Ιαπώνων στο Pearl Harbor. Δυστυχώς, η δύναμη κάποιων πολιτικών ηγετών να δίνουν εντολές σε όλους τους άλλους, όπως αυτή της κυρίας Merkelσήμερα, προκαλεί συνήθως την κατάρρευση της λογικής – ενώ όσο αυξάνει αυτή η δύναμη, τόσο μειώνεται η υπευθυνότητα». Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, η προσπάθεια της Ευρώπης να διατηρεί κάθε φορά το κόστος της αντιμετώπισης της κρίσης χρέους χαμηλό, με τα κεφάλαια των μηχανισμών στήριξης (EFSF κλπ.) σε περιορισμένα επίπεδα, μοιάζει με την πυροσβεστική, η οποία προσέχει να μην καταναλώνει πολύ νερό, κατά τη διάρκεια της καταπολέμησης μίας πυρκαγιάς – με αποτέλεσμα να έρχεται αντιμέτωπη με συνεχώς περισσότερες, νέες εστίες. Όπως λέγεται, η Γερμανία επιμένει στη διατήρηση του τείχους «πυροπροστασίας» της Ευρωζώνης σε χαμηλό ύψος – έτσι ώστενα φαίνονται οι φλόγες από όλες τις χώρες, για να φοβούνται και για να παραδειγματίζονται από τις καταστροφές που προκαλούνται σε κάποιες άλλες, στις οποίες η πυρκαγιά είναι πλέον ανεξέλεγκτη (Ελλάδα). Εμείς όμως έχουμε την άποψη ότι, μετά την «απύθμενη» ανοησία των Ευρωπαίων κυβερνώντων οι οποίοι, χωρίς κανένα λόγο, τοποθέτησαν το Δούρειο Ίππο (ΔΝΤ), μέσα στα τείχη της Τροίας (Ευρωζώνη), οι κίνδυνοι σήμερα για ολόκληρο τον πλανήτη είναι μεγαλύτεροι από ποτέ – πόσο μάλλον όταν μετά τις συζητήσεις σχετικά με τις ενδεχόμενες χρεοκοπίες τραπεζών και κρατών, καταλήξαμε να μιλάμε για τέλος του Ευρώ. Αρκετοί θα θυμούνται σίγουρα την αστυνομική δίωξη ενός Έλληνα, πριν από δύο περίπου χρόνια, ο οποίος αναφέρθηκε σε ένα μαζικό ηλεκτρονικό μήνυμα του στην εισαγωγή της δραχμής. Σήμερα, οι αναφορές στην έξοδο από το Ευρώ, τόσο από τα Ελληνικά, όσο και από τα διεθνή ΜΜΕ, καθώς επίσης από πολλούς άλλους (πολιτικούς, τραπεζίτες, οικονομολόγους κλπ.) είναι αναρίθμητες, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται – αν και συνιστούν μία ποινικά κολάσιμη, αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αθήνα, 11. Ιουνίου 2012 http://www.facebook.com/viliardos