Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ - ΗΤΑΝ ΤΟΣΗ Η ΛΑΧΤΑΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ...

ΗΤΑΝ ΤΟΣΗ Η ΛΑΧΤΑΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ...

του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Δικαιολογημένα η 20ή Ιουνίου θα είναι η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής του Αντώνη Σαμαρά. 

Κόντρα σε θεούς και δαίμονες κατόρθωσε να ορκιστεί πρωθυπουργός χθες, πράγμα που αποτελεί την κορωνίδα της επιτυχίας και φυσικά το όνειρο κάθε κορυφαίου πολιτικού. Ελάχιστοι πετυχαίνουν να το υλοποιήσουν. Ορθώς αισθάνεται ευτυχής ο πρόεδρος της ΝΔ. 

Μπορεί να ήταν τέτοια η λαχτάρα του ώστε να σπεύσει να ορκιστεί μόνος του πρωθυπουργός, χωρίς καν να έχουν συμφωνηθεί τα ονόματα των υπουργών της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, σαν να φοβόταν μην τυχόν και οι εταίροι του αλλάξουν γνώμη και τον αφήσουν στα κρύα του λουτρού την τελευταία στιγμή, αλλά αυτή είναι απλώς μια διασκεδαστική πτυχή ενός προσωπικού θριάμβου του πρωθυπουργού πλέον Αντώνη Σαμαρά.

Η χθεσινή πρωθυπουργοποίηση δικαίωσε πλήρως τον πρόεδρο της ΝΔ στην επιμονή του να απαιτήσει να τηρηθεί η υπόσχεση που του είχε δοθεί όταν τον Νοέμβριο του 2011 έκανε τη φιλομνημονιακή κωλοτούμπα του... 

Η προκήρυξη δηλαδή εκλογών μόλις υπογραφόταν το δεύτερο Μνημόνιο.

Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση της κυβέρνησης Παπαδήμου μπορεί να οδήγησε στον βιαιότατο πολιτικό τεκτονικό σεισμό της 6ης Μαΐου που ανέτρεψε εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό, αλλά τελικά ο Αντ. Σαμαράς μέσω των δεύτερων εκλογών της 17ης Ιουνίου πέτυχε την κατάκτηση της πρωθυπουργίας, υλοποιώντας τον υπέρτατο στόχο του. Έπραξε επομένως άριστα αναφορικά με το προσωπικό του πολιτικό συμφέρον.

Το ερώτημα που τώρα κυριαρχεί είναι αν αυτή η σαφώς ... «δευτεροκλασάτη» κυβέρνηση Σαμαρά, με υπουργούς ακόμη και από την ... «πολιτική χωματερή» θα μπορέσει να επιβιώσει για ικανό χρονικό διάστημα ή αν σύντομα θα μας αφήσει χρόνους.

Παρ' όλο που η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ φαίνεται εκ γενετής έτοιμη να καταρρεύσει, στην πραγματικότητα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να μακροημερεύσει από όσες φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ο λόγος είναι απλούστατος και τον αναφέραμε και χθες: το σύστημα δεν έχει εναλλακτική πολιτική λύση!

Αν δηλαδή πέσει ο Σαμαράς, αυτός που θα έρθει θα είναι ο Τσίπρας, το πολύ πολύ με «τσόντες» το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, σαφώς όμως με τα κόμματα αυτά πιο αποδυναμωμένα από όσο είναι σήμερα. Τη λύση αυτή δεν την επιθυμούν καθόλου, όπως φάνηκε από τον λυσσώδη πραγματικά αγώνα που έδωσαν όχι μόνο οι εγχώριοι κύκλοι ισχύος, αλλά πρωτίστως οι Γερμανοί, οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι εταίροι τους, οι γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ, μέχρι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα.

Θεωρητικά μιλώντας, οι ορατές δυνατότητες δημιουργίας εναλλακτικών λύσεωνγια το ελληνικό κατεστημένο και τους ξένους επικυρίαρχους είναι δύο. Η πρώτη και ασφαλέστερη είναι να προχωρήσει η διάλυση του ΠΑΣΟΚ, η δημιουργία του νέου κεντροαριστερού κόμματος που θα το αντικαταστήσει και η συσπείρωση γύρω από το κόμμα αυτό ικανού αριθμού ψηφοφόρων ώστε να το καταστήσει δεύτερο πόλο του συστήματος, μετά τη ΝΔ.

Η δεύτερη δυνατότητα είναι ο εγκλωβισμός και η σταδιακή ενσωμάτωση στο σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να καταστεί αυτός δεύτερος πόλος! Σε μια τέτοια περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας θα κριθεί... «πρωθυπουργήσιμος» από το ελληνικό κατεστημένο και τους Γερμανούς, όπως έγινε με τον Αντ. Σαμαρά όταν πέρασε στο μνημονιακό στρατόπεδο ή όπως θεωρείται από τους κύκλους αυτούς απολύτως έμπιστος ο Φώτης Κουβέλης για να συμμετάσχει σε δεξιά κυβέρνηση συνεργασίας. Αν όντως ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωματωθεί κάποια στιγμή, ενδεχομένως να προκριθεί η λύση της συμμετοχής του σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας, ακόμη και με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να του καταφερθεί το τελειωτικό πολιτικό πλήγμα. Η ζωή θα δείξει αν κάποια από αυτές τις λύσεις ή και οι δύο θα καταστούν κάποτε εφικτές. Χρειάζονται όμως και οι δύο κάποιο χρόνο και μέχρι τότε το σύστημα δεν θα έχει εναλλακτική λύση, αν ανατραπεί η κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ελληνική ελίτ και οι Ευρωπαίοι εταίροι της είναι υποχρεωμένοι να στηρίξουν πάση θυσία, με νύχια και με δόντια την κυβέρνηση Σαμαρά, όσο δεν έχουν ετοιμάσει κάποια εναλλακτική λύση.

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί είναι χωρίς τον ξενοδόχο, τον ελληνικό λαό δηλαδή, που μπορεί με τις κινητοποιήσεις του να τινάξει τα πάντα στον αέρα!

ΕΘΝΟΣ