Η ίδρυση του ΕΑΜ «για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης»

Η ίδρυση του ΕΑΜ «για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης»

Συμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες 71 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (27/09/1941) και ευκαιρίας δοθείσης ξεσπάθωσε το κομμουνισταριό. Για την «καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του χιτλεροφασισμού» μίλησε ο ΣΥΡΙΖΑ, για την «συμβολή της Ελλάδας για τη νίκη στην Ευρώπη δίπλα στον ηρωικό τιμημένο κόκκινο στρατό που ύψωσε τη νικηφόρα για τους λαούς κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ» μίλησε το ΚΚΕ, στα επετειακά μηνύματά τους για την ίδρυση του ΕΑΜ.

Τι σχέση είχε το ΕΑΜ με την Σοβιετική Ένωση και τον «τιμημένο κόκκινο στρατό»; Μεγάλη! Έως την 22α Ιουνίου 1941, που έγινε η γερμανική επίθεση στον… παράδεισο των Σοβιέτ, ίσχυε το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ και οι ανά τον κόσμο κομμουνιστές δεν ήσαν καθόλου μα καθόλου… αντιστασιακοί. Μάλιστα, στην Ελλάδα είχε ήδη συμβεί η πρώτη πράξις συνεργασίας του ΚΚΕ με τις δυνάμεις κατοχής. Επρόκειτο για την απελευθέρωση από την Ακροναυπλία 25 κρατουμένων κομμουνιστών, κατ’ απαίτησιν της βουλγαρικής πρεσβείας, εφόσον οι 25 εδήλωσαν «Βούλγαροι». Για καλή τύχη των εν Ελλάδι κομμουνιστών (καθότι η συνεργασία θα προχωρούσε περαιτέρω και θα εκτίθονταν περισσότερο…) η γερμανική επίθεση κατά της ΕΣΣΔ δεν άργησε κι έτσι εν μία νυκτί μεταμορφώθηκαν σε «αντιστασιακούς» και «πατριώτες», ένεκα της ανάγκης.

Λίγες ημέρες μετά την γερμανική επίθεση, η Μόσχα έδωσε εντολή στα κατά τόπους όργανά της, να οργανώσουν ανταρτικά κινήματα, για να υποχρεώνονται οι Γερμανοί να διατηρούν επαρκή στρατεύματα στις κατεχόμενες χώρες, στρατεύματα τα οποία σε διαφορετική περίπτωση θα αποστέλλονταν στο ανατολικό μέτωπο.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, συνεκλήθη η 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ, προκειμένου να ρυθμίσει την άμεση εκτέλεση της σοβιετικής εντολής. Ιδού η απόφαση ιδρύσεως του ΕΑΜ: «Η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, η υποστήριξη της νίκης της με όλα τα μέσα είναι ύψιστο καθήκον κάθε κομμουνιστή, κάθε εργαζόμενου, κάθε ανθρώπου που θέλει τη λευτεριά της χώρας του από τον φασιστικό ζυγό. Οι κομμουνιστές ποτέ δεν ξεχνάνε, πως σε τελευταία ανάλυση η Σοβιετική Ένωση είναι ο κοινός εχθρός όλων των ιμπεριαλιστών. Όμως, οι κομμουνιστές οφείλουν να δουν, ότι στο σημερινό στάδιο της αντισοβιετικής επίθεσης, ο φασισμός είναι ο κύριος εχθρός όχι μόνο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, αλλά και κάθε δημοκρατικής κατάκτησης του λαού. Γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίζουν κάθε προσπάθεια που θα τείνει στην συντριβή του φασισμού και στην υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης». Μια παρατήρηση με μεγάλη σημασία: η απόφαση αρχίζει και τελειώνει με την ίδια φράση «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης». Αυτός ήταν ο αποκλειστικός σκοπός του ΚΚΕ και του δημιουργήματός του, του ΕΑΜ!

Ήταν, όμως, εις θέσιν το ΚΚΕ να οργανώσει αντάρτικο την εποχή εκείνη; Ας δούμε τι λέει το ίδιο το ΚΚΕ, μέσα από τα «Επίσημα Κείμενα»: «Η κατάπαυση του ελληνοϊταλικού πολέμου βρήκε τις ελεύθερες δυνάμεις του κόμματος χωρίς ηγεσία, διασκορπισμένες σε πολλές ομάδες, ανίκανες να οργανώσουν ένα μαζικό αγώνα διότι τα ηγετικά όργανα είχαν αναμιχτεί με πράκτορες της αστυνομίας και άλλα μη εμπνέοντα εμπιστοσύνη στοιχεία». Πράγματι, το ΚΚΕ ήταν διαλυμένο, από το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, η αντικομμουνιστική πολιτική του οποίου στηριζόταν σε δύο άξονες. Πρώτα-πρώτα, το καθεστώς άσκησε πραγματική κοινωνική πολιτική, που ανακούφισε τις λαϊκές μάζες. Έτσι, σταμάτησε η εκμετάλλευση της λαϊκής δυστυχίας από τον κομμουνισμό. Παράλληλα, μέσω του δαιμόνιου υπουργού Ασφαλείας Κων/νου Μανιαδάκη, διέλυσε τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Χρησιμοποίησε προς τούτο πράκτορες της Αστυνομίας που εισχώρησαν στον μηχανισμό του ΚΚΕ και κάποιους αποστάτες («δηλωσίες») του κόμματος. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να στήσει δικές του «τοπικές επιτροπές» του ΚΚΕ, με επικεφαλείς αστυνομικούς και δηλωσίες. Αργότερα δε, έφτιαξε δική του Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ενώ εξέδιδε και τον (παράνομο φυσικά) «Ριζοσπάστη», στα πιεστήρια της Ασφαλείας. Οι ευφυέστατες αυτές κινήσεις έφεραν μεγάλη σύγχυση και δισπιστία στους κομμουνιστές, που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ποιοι είναι οι αληθινοί και ποιοι οι ψεύτικοι.

Πελαγοδρομώντας και μαζεύοντας τα κομμάτια του, το ΚΚΕ έφτιαξε μια υποτυπώδη οργάνωση περί τον Σεπτέμβριο του 1941, όπου συνήλθε και πάλι η Κ.Ε. (7η Ολομέλεια), που αποφάσισε την ίδρυση του ΕΑΜ, με πρωταρχικό σκοπό την «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης» και δευτερεύοντα την κατάληψη της εξουσίας αμέσως μετά την απελευθέρωση, και πάλι προς εξυπηρέτηση της μαμάς Μόσχας. Έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου ιδρύθηκε το ΕΑΜ, από το ΚΚΕ κι άλλα τρία κομματίδια-σφραγίδες, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος» του Χωμενίδητην «Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας» του Τσιριμώκου και το «Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος» του Βογιατζή. Τι οδήγησε το ΚΚΕ να βρει… συνεταίρους στην ίδρυση του ΕΑΜ; Επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα των κομμουνιστών. Επειδή, όπως είπαμε, το ΚΚΕ είχε τότε μηδενική απήχηση στον λαό, η ίδρυση μιας ανοικτά κομμουνιστικής οργανώσεως ήταν εξ’ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Οπότε, η μόνη λύση για την αποδοχή του ΕΑΜ, ήταν να μην εμφανίζονται οι κομμουνιστές στην «βιτρίνα» του. Πράγματι, ούτε στην ιδρυτική διακήρυξη του ΕΑΜ ούτε στα πρώτα του κείμενα γινόταν λόγους για τους αληθινούς πολιτικούς του σκοπούς. Αναφέρονταν μόνον γενικόλογες και γενικώς αποδεκτές πολιτικές διακηρύξεις, περί σχηματισμού μιας προσωρινής κυβερνήσεως από το ΕΑΜ μετά την απελευθέρωση, η οποία θα αναλάμβανε την διενέργεια εκλογών. Τίποτα παραπάνω.

Ακόμα και το πρώτο συνθετικό του τίτλου του ΕΑΜ (το «εθνικό») δεν είχε μέχρι τότε χρησιμοποιηθεί ποτέ και πουθενά από τους κομμουνιστές, αντιθέτως τους προκαλούσε –και τους προκαλεί ακόμα- συμπτώματα… αλλεργίας. Προκειμένου, όμως, να εξαπατήσουν τους λαούς, οι κομμουνιστές δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν οποιονδήποτε ψευδεπίγραφο τίτλο. Την ίδια δόλια τακτική ακολούθησαν κι άλλα Κ.Κ. της Ευρώπης, όπως του Τίτο στην Γιουγκοσλαβία, του Χότζα στην Αλβανία κ.α. Ακόμα και ο «πάνσοφος» Στάλιν, μόλις είδε την ραγδαία γερμανική προέλαση στα εδάφη της ΕΣΣΔ και την απροθυμία των λαών που συναποτελούσαν την ΕΣΣΔ να την υπερασπισθούν (υποδέχονταν τους Γερμανούς ως απελευθερωτές), έκανε πέρα τον μαρξισμό-λενινισμό κι έπαιξε το χαρτί του εθνικισμού. Ονόμασε την μάχη «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», ανέσυρε ήρωες της τσαρικής εποχής για να παραδειγματίσει τους Ρώσσους, άνοιξε τις εκκλησίες που τις είχε μετατρέψει σε αποθήκες και στάβλους, διόρισε Πατριάρχη «πασών των Ρωσσιών» κι έφτασε μέχρι του σημείου να διαλύσει κι αυτήν ακόμα την Κομμουνιστική Διεθνή και να αντικαταστήσει την Διεθνή από τον εθνικό ύμνο της ΕΣΣΔ μ’ έναν νέο «πατριωτικό» ύμνο, που εξυμνούσε την «Μεγάλη Ρωσσία» και την σλαβική ψυχή.

Να πω κι ένα ευτράπελο, πλην όμως ενδεικτικό της ρωσσοδουλείας των εγχωρίων κομμουνιστών. Ακόμη κι ο επίσημος ύμνος του ΕΑΜ ήτο προσηρμοσμένος στον ρυθμό της ρωσσικής μπαλαλάϊκας!
Τον πρώτο καιρό της ιδρύσεώς του, το ΕΑΜ δεν είχε στρατιωτικό σκέλος, ούτε και ενεργή ένοπλη δράση. Το στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ, ο διαβόητος ΕΛΑΣ, ιδρύθηκε στα χαρτιά λίγους μήνες αργότερα (τον Ιανουάριο του ’42). Όμως, η ουσιαστική έναρξη της μαζικής συμμοριακής δράσεώς του, τοποθετείται στις αρχές του 1943. Ήταν η αρχή των δεινών του Ελληνισμού…

Γ. Δημητρακόπουλος

ΠΗΓΗ