Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη-Από ψηλά ν’ αρχίσουν οι περικοπές

Από ψηλά ν’ αρχίσουν οι περικοπές

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Το κοινωνικό κράτος δεν είναι μια πολυτέλεια, που, όταν ζορίζεσαι, μπορεί να την κόψεις, όπως οι ξεπεσμένες κυρίες τις «επώνυμες» τσάντες κι οι ντιντήδες τη Μύκονο. Ό,τι είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις για την εδαφική ακεραιότητα, είναι το κοινωνικό κράτος για την κοινωνική συνοχή.

Αμβλύνει τις κοινωνικές διαφορές, προστατεύει τους αδύναμους, διασφαλίζει την πεμπτουσία της δημοκρατίας, που είναι η κοινωνική κινητικότητα.

Ο εξανδραποδισμός των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, το ξεχαρβάλωμα του συστήματος υγείας, της πρόνοιας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ψυχασθενείς, τα ορφανά, τους ανήμπορους γέροντες, της στοιχειώδους περίθαλψης για τους πολλούς, αποτελούν βαθιά αντεθνικές πράξεις. Υπονομεύουν την κοινωνική ενότητα, ανοίγουν δρόμο στους μηδενιστές, σε όσους, παντός χρώματος, επενδύουν στο χάος.

Τίθεται βέβαια το ίδιο ερώτημα, που μπαίνει για όλες τις πολιτικές του Κράτους. Που θα βρεθούν τα χρήματα;

Μου λένε λοιπόν, πως η Γερμανία με 100.000.000 πληθυσμό έχει μόλις 400 υπαλλήλους στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Εμείς, 10.000.000 νοματαίοι, έχουμε περί τους 1900! Οι δε ημέτεροι υπάλληλοι της Βουλής παίρνουν 16 μισθούς και 200.000 κολλαριστά ευρώ εφάπαξ.

Η Γερμανία έχει όλες κι όλες 46 εφορίες. Εμείς με το ένα δέκατο του πληθυσμού έχουμε πόσες; Μου λένε 300! Σίγουρα στις ακριτικές περιοχές επιβάλλεται για εθνικούς λόγους να έχουμε Δ.Ο.Υ. αλλά και πάλι το νούμερο είναι ασύλληπτο, ακόμη κι αν μειωθούν, όπως ακούω, σε 200.

Στη Γερμανία υπάρχει όλο κι όλο ένα Εφετείο σε κάθε ομόσπονδο κρατίδιο. Εμείς π.χ. στην Πελοπόννησο, με 900.000 πληθυσμό, έχουμε πέντε (5) Εφετεία, όταν όλη η Αττική με πάνω από 4.000.000 εξυπηρετείται αξιοπρεπώς με δύο Εφετεία! Όπως και τα διάφορα διάσπαρτα ΤΕΙ και ΑΕΙ, τα Εφετεία ιδρύονταν ως ρουσφέτια στις τοπικές κοινωνίες. Ανορθολογικά, ανόητα, με τεράστιο κόστος και υπονομεύοντας το κύρος απονομής της Δικαιοσύνης.

Τα παραπάνω είναι μικρό μόνο μέρος της σπάταλης «οργανωμένης» ανοργανωσιάς του κράτους μας.

Κάποια από τα χρήματα που λείπουν, για να μην κάνουμε περικοπές στους πιο αδύναμους, για να περισσέψει κάτι για το κοινωνικό κράτος, μπορούν να βρεθούν, βάζοντας βαθιά το μαχαίρι σε τέτοιες καταστάσεις.

Να μειωθούν οι υπάλληλοι της Βουλής στο 1/5, να περικοπούν οι προκλητικοί μισθοί και τα μερακλίδικα εφάπαξ. Να αραιώσει ο συνωστισμός από συμβούλους, μετακλητούς, επιστημονικούς συνεργάτες κι αποσπασμένους. Φαντάζομαι πως οι εθνοπατέρες θα ζοριστούν αλλά μπορούν να προσφέρουν το αγλάϊσμα της πολιτικής τους σκέψης και πράξης έχοντας μόνο μια γραμματέα κι άντε έναν επιστημονικό συνεργάτη.

Να καταργηθούν τα πολυάριθμα Εφετεία στην περιφέρεια. Πχ ένα στην Πελοπόννησο αρκεί. Η έρμη η μηχανοργάνωση, η περίφημη ηλεκτρονική διακυβέρνηση, να επιτρέψουν την συρρίκνωση των εφοριών κι άλλων υπηρεσιών, χωρίς να ταλαιπωρούνται οι πολίτες. Αφού μπορούν άλλες χώρες, μπορούμε κι εμείς.

Κυρίως όμως το παράδειγμα να δοθεί από ψηλά.

Να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί των μελών της  κυβέρνησης και οι αποζημιώσεις των βουλευτών και των συνεργατών τους. Στο κάτω – κάτω δεν υπάρχει πια ασυμβίβαστο για τους βουλευτές και πολλοί συνεχίζουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, έχοντας και την βουλευτική ιδιότητα ως «κράχτη».

Όσα μέλη της κυβέρνησης και της βουλής είναι ιδιαίτερα εύπορα, να παραιτηθούν μόνοι τους από τον κυβερνητικό μισθό και την βουλευτική τους αποζημίωση, όσο η χώρα περνάει από τα καυδιανά δίκρανα της κρίσης. Διαβάζω πως κάποιοι/ες έχουν εκατομμύρια σε καταθέσεις, τεράστια ακίνητη περιουσία. Ας ζήσουν από αυτά. Αφού τόσο ποθούν να προσφέρουν στην Πατρίδα, ας κάνουν το περισπούδαστο εθνικό τους έργο ιδίοις εξόδοις. Αν απαιτούν από εκατομμύρια πολίτες να ζουν με 700 ευρώ, ας δώσουν το παράδειγμα, ζώντας με τα εκατομμύρια που έχουν σε τράπεζες ή στο χλιδάτο Ε9 τους. Ας μην απαιτούν από το χειμαζόμενο Έθνος να τους πληρώνει κι άλλα. Ορισμένοι μπήκαν στην πολιτική ξεβράκωτοι. Με κάποιους τρόπους παντελονιάσανε χρήμα με ουρά. Με αυτό και τις ιδέες τους, που πολλοί τις κρατάνε μυστικές, μην τις ματιάσει ο λαός, ας πορευτούν προς το κλέος, χωρίς να απαιτούν κι άλλο μπαγιόκο. Θα ανταμειφθούν στην άλλη ζωή και στις δέλτους της Ιστορίας…

(δημοσιεύεται στην “Δημοκρατία”)