Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα -IN MEMORIAM

Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα - ΠΑΡΩΝ!
Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 2012

Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα -  Ιδρυτής της ισπανικής  «Φάλαγγας»
José Antonio Primo de Rivera y Sáenz de Heredia, 1st Duke of Primo de Rivera, 3rd Marquis of Estella 
(April 24, 1903 – November 20, 1936)

Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ-ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΙ-ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ

«Ενώ η τρέχουσα φρικτή οικονομική κρίση ερημώνει ή πασχίζει να αφανίσει την μεσαία τάξη και  οι εργατικές μάζες υποφέρουν τον εφιάλτη της ανεργίας όπως ποτέ άλλοτε, το ποσό των κερδών  που απολαμβάνουν  οι  δικαιούχοι της  άρχουσας τάξης, οι μεγιστάνες του τραπεζικού συστήματος είναι εξαιρετικά υψηλό. Συνεπώς το επείγον καθήκον των εργαζομένων είναι το ακόλουθο : Να καταστρέψουν το φιλελεύθερο σύστημα βάζοντας τέλος στις πολιτικές κλίκες και στους καρχαρίες του τραπεζικού καθεστώτος».  (20ο Τεύχος  του «Arriba»)

Δολοφονήθηκε σαν σήμερα στις 20 Νοεμβρίου του 1936 από την Δημοκρατική Ισπανία,  μετά από συνοπτική σκηνοθετημένη «δίκη» λαϊκοδημοκρατικού τύπου στην  φυλακή του Αλικάντε, με την κατηγορία ότι «συνωμότησε εναντίον της δημοκρατίας».

ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ CARA AL SOL ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ!

ΧΟΣΕ ΑΝΤΟΝΙΟ ΠΡΙΜΟ ΝΤΕ ΡΙΒΕΡΑ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΣΠΑΝΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ (1936)

http://storiacontroversa.blogspot.gr/2012/05/blog-post_18.html

Ι. Πριν από την εισβολή των βαρβάρων

Ισπανοί στρατιώτες και αξιωματικοί

της ξηράς, του Ναυτικού και της Αεροπορίας.

Πιθανότατα να υπάρχη μεταξύ σας αυτός που υποστηρίζει πως οι στρατιωτικοί δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για την Πολιτική. Κάτι τέτοιο θα είχε βάσι μόνον στη περίπτωση που η πολιτική αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των κομμάτων.

Σ' αυτήν την περίπτωσι το στρατιωτικό σπαθί δεν θα μπορούσε ποτέ να αναμιχθή στις διαμάχες τους που σε τελευταία ανάλυσι μόνον μέτριες μπορούν να χαρακτηρισθούν.

Όμως σήμερα δεν βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν εσωτερικό αγώνα. Κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξις της Ισπανίας τόσο ως ενότητα όσο και ως οντότητα. Δίχως υπερβολή ο κίνδυνος που αντιμετωπίζομε σήμερα, μόνο με τον κίνδυνο μιας ξένης εισβολής μπορεί να παρομοιασθή. Δεν πρόκειται για ρητορικό σχήμα: η ξένη προέλευσις του επαναστατικού κινήματος που πολιορκεί την Ισπανία, φανερώνεται ξεκάθαρα από τις διαταγές, τις κραυγές, τις προθέσεις, τις ιδέες. 

Οι διαταγές έρχονται από μακριά, από την Μόσχα[1]. Παρατηρήσατε την τελειότητα συνδυασμού τους στις άλλες χώρες. Παρατηρήσατε το γεγονός πως στη Γαλλία έπειτα από Ρωσικές διαταγές εσχηματίσθη ένα Λαϊκό μέτωπο πανομοιότυπο με το Ισπανικό. Σημειώσατε πως εδώ παρετηρήθη μια ανακωχή μέχρι την ακριβή ημερομηνία των γαλλικών εκλογών και όταν πλέον δεν ήσαν εις θέσι να επηρεάσουν τους Γάλλους ψηφοφόρους οι εμπρησμοί και οι δολοφονίες ξανάρχισαν.

Τις κραυγές, τις έχετε ακούσει στους δρόμους. Δεν αρκούνται μόνον στο «ζήτω η Ρωσία» ή στο «Ρωσία ναι' Ισπανία όχι», αλλά φωνάζουν εκείνο το τρομερό και απαίσιο: «Θάνατος στην Ισπανία» (Μέχρι τώρα κανείς δεν ετιμωρήθη επειδή φώναζε: «θάνατος στην Ισπανία». Αντιθέ­τως υπάρχουν εκατοντάδες που εφυλακίσθησαν επειδή φώναζαν: «Ζήτω η Ισπανία» ή «Υπεράνω όλων η Ισπανία».) 

Αν αυτή η πικρή αλήθεια δεν ήταν γνωστή σε όλους σας, θα είχαμε ενδοιασμούς να την αναφέρωμε από φόβο μην μας περάσετε για ψεύτες. 

Οι προθέσεις της επαναστάσεως είναι ξεκάθαρες. Ο Σοσιαλιστικός σύνδεσμος της Μαδρίτης, στο επίσημο πρόγραμμα που συνέταξε, προπαγανδίζει στις επαρχίες και στις αποικίες ένα άνευ προηγουμένου δικαίωμα αυτοδιαθέσεως, που τις παρακινεί να εκδηλωθούν υπέρ της ανεξαρτησίας. 

Η ουσία του επαναστατικού κινήματος είναι απόλυτα αντιισπανική. Στρέφεται εναντίον της πατρίδος. (Το σοσιαλιστικό όργανο CLARIDAD, ειρωνευόταν τον Ινταλέθιο Πριέτο επειδή είχε εκφωνήσει ενα πατριω­τικό λόγο.) 

Με την προτροπή των νεαρών εργατριών στην συλλογική πορνεία κατά την διάρκεια εκείνων των υπαιθρίων γιορτών όπου εφαρμόζεται κάθε τύπος ακολασίας, η γυναικεία αξιοπρέπεια ταπεινώνεται, η οικογένεια, που στην Ρωσία έχει αντικατασταθή από τις ελεύθερες σχέσεις, τα κοινά συσσίτια, την ευκολία του διαζυγίου και της εκτρώσεως-υπονομεύεται και οι γυναίκες πείθονται να απαρνηθούν την τιμή εκείνη που ανέκαθεν είχε κατευθύνει την Ισπανική συμπεριφορά ακόμη και στις κατώτερες τάξεις, (μήπως δεν ακούσατε στις μέρες μας πολλές Ισπανίδες να κραυγάζουν: «Παιδιά ναι' συζύγους όχι»;) 

Σήμερα η βρισιά κυριαρχεί στην Ισπανία. Ο κόσμος σκοτώνεται άνανδρα με την μέθοδο των 100 εναντίον ενός. Η αλήθεια αλλοιώ­νεται ακόμη και στα κέντρα των εξουσιών. Μέσα από αισχρούς λιβέλους αναπτύσσονται συνωμοσίες, τα στόματα των συκοφαντημένων κλείνονται για να μην αμυνθούν, η συνωμοσία και η συκοφαντία θριαμβεύουν[2] Αυτή άραγε είναι η καινούργια Ισπανία; Αυτός είναι ο Ισπανικός λαός; 

Τί πρέπει να υποθέσωμε; Πως ζούμε μέσα σ' έναν εφιάλτη ή πως ο παλιός Ισπανικός λαός (γαλήνιος, ατρόμητος, γενναιόδωρος) έχει αντικατασταθή με μια φρενιτική, εκφυλισμένη και δηλητηριασμένη από τις προκηρύξεις της κομμουνιστικής προπαγάνδας άμορφη μάζα; 

Παρόμοιες ώρες ο λαός μας είχε γνωρίσει μόνον στις χειρότερες στιγμές τού 19ου αιώνος, αλλά και εκείνες ακόμη δεν διέθεταν την σημερινή έντασι. 

Οι εμπρηστές των εκκλησιών (που την ώρα αυτή βρίσκονται επί το έργον) δικαιολογούν τα εγκλήματα τους με την ιστοριούλα πως οι καλόγριες μοιράζουν στα παιδιά των εργατών δηλητηριασμένες καραμέλες. Σε ποιά σελίδα τρόμου σε ποιά Ισπανία, ζωγραφισμένη δίχως συνοχή με αίμα και μαύρη καπνιά, πρέπει να ανατρέξωμε για να βρούμε παρόμοια; 

II Ό Στρατός προστάτης των αιωνίων άξιων.

Ασφαλώς αν ετίθετο θέμα κυριαρχίας του ενός ή του άλλου κόμματος, ο Στρατός θα έκανε το χρέος του παραμένοντας μέσα στα στρατόπεδα.

Όμως σήμερα βρισκόμαστε στις παραμονές μιας ημερομηνίας που η Ισπανία-σκεφθήτε το καλά Ισπανοί στρατιωτικοί- μπορεί να πάψη να υπάρχη.

Με λόγια απλά: αν εξ αίτιας της αφοσιώσεως σας στον κανονισμό παραμείνετε ουδέτεροι στον αγώνα πού σε αυτές τις ώρες αρχίζει, μπορεί ξαφνικά να βρεθήτε μέσα σε μια νύχτα μπροστά στο τετελεσμέ­νο γεγονός μιας Ισπανίας-πού εσείς υπηρετείτε- διαλυμένης. Αυτό είναι το όριο της ουδετερότητας σας' ή διατήρησις των αιωνίων άξιων, των βασικών εκείνων αξιών, που θα μπορέσουν να επιβιώσουν από τις κομματικές συγκρούσεις.

Όταν κινδυνεύουν οι αιώνιες αυτές αξίες δεν έχετε άλλο δικαίωμα να παραμένετε ουδέτεροι[3]. Πλησιάζει η ώρα που τα όπλα σας πρέπει να επέμβουν για να σώσουν τις πρωταρχικές αξίες, δίχως τις οποίες η πειθαρχία καταντά μια άχρηστη υποκρισία.

Πάντα έτσι γίνεται ' την τελευταία λέξι την έχουν τα όπλα. Ο Σπένγκλερ είχε πει πως την τελευταία στιγμή πάντα βρέθηκε μια ομάδα στρατιωτικών για να σώσει τον πολιτισμό.

Στην πρόσφατη ιστορία του ρωσικού στρατού, η πικρότερη σελίδα εγράφη την μέρα που οι αξιωματικοί φορώντας μια κόκκινη ταινία επαρουσιάσθησαν μπροστά στις επαναστατικές εξουσίες. Λίγο αργότερα κάθε αξιωματικός είδε να παρεμβάλλεται ανάμεσα σ' αυτόν και στους άνδρες του ένας κομμουνιστής πολιτικός κομισάριος και έπειτα από λίγο καιρό πολλοί αξιωματικοί ετυφεκίσθησαν.

Εξ' αιτίας της συνθηκολογήσεως των στρατιωτικών της Μόσχας ή Ρωσία έπαψε να άνήκη στόν Ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Θέλετε πραγματικά να πάθη το ίδιο και η Ισπανία;

III. Μια μεγάλη εθνική προσπάθεια.

Θα είχατε κάθε δικαίωμα να παριστάνετε τους κουφούς αν σας ζητούσαν να εγκαθιδρύσετε με τις δυνάμεις σας μια καινούργια αντιδρασ­τική πολιτική. Ελπίζουμε να μην υπάρχουν άλλοι παράφρονες που φιλοδοξούν να εκμεταλλευθούν την καινούργια (και τελευταία) ιστορική ευκαιρία για να ευνοήσουν βρώμικα συμφέροντα. Ακόμα και αν υπήρχαν, θα έπεφτε πάνω στα κεφάλια τους τόσο η δική σας όσο και η δική μας οργή. 

Δεν είναι πλέον δυνατό να γίνεται έκκλησι στην υπέρτατη τιμή του Στρατού, ούτε να επισημαίνεται η τραγική ώρα που απαιτεί τον παραμερισμό του Κανονισμού άν τελικά όλα αυτά καταλήξουν στην ενίσχυσι της ήδη παραφορτωμένης με πολλές εξουσίες , οικονομικής οργανώσεως. 

Η σημαία του Εθνικισμού δεν ανεμίζει για να στηρίξη το εμπόριο της πείνας. 

Εκατομμύρια Ισπανών συγκεντρώνονται πίσω της και είναι δύσκολο να κλείσετε τα μάτια σ' αυτή την πραγματικότητα. 

Γι' αυτό θα χρειασθή επειγόντως να αρχίσωμε το έργο για την μεγάλη εθνική ανοικοδόμησι. 

Όλοι πρέπει να πάρουν μέρος στην απόλαυσι των αγαθών που η Ισπανία παράγει ή μπορεί να παράγη. Αυτό θα απαιτήση θυσίες από την καθημερινή Ισπανική ζωή. Αλλά εσείς-σφυρηλατημένοι στην θρησκεία του χρέους και της θυσίας- και εμείς- που ηθελημένα έχομε επιβάλλει στην ζωή μας μια ασκητική και στρατιωτική συμπεριφορά- θα δείξωμε σε όλους τον τρόπο να δεχώμεθα τις θυσίες με χαρά. Με την χαρά αυτού που γνωρίζει ότι με την θυσία μερικών υλιστικών απολαύσεων μπορεί να σώση τις αιώνιες αξίες που ωδήγησαν την Ισπανία να εκτελέση την αποστολή της και να επιβληθή στον μισό κόσμο.

IV Η ώρα έχει σημάνει

Εύχομαι αυτές οι λέξεις μου να μπορούν να εκφράσουν όλη την βαρύτητα της ώρας αυτής! Ίσως να μην υπάρχη χώρα,-με εξαίρεσι την Ρωσία-που να έχη αντιμετωπίσει χειρότερη κατάσταση στην σύγχρονη εποχή. Στα άλλα έθνη τα χέρια των προδοτών δεν έχουν αναλάβει ακόμη τα ηνία του κράτους. Στην Ισπανία όμως είναι γεγονός. Οι σημερινοί υπεύθυνοι του Λαϊκού Μετώπου, υπάκουοι σ' ένα σχέδιο που έχει έλθει άπ' έξω, εξαλείφουν συστηματικά μέσα από την Ισπανική ζωή όλα όσα θα μπορούσαν να αντισταθούν στην εισβολή των Βαρβάρων.

 Εσείς -Ισπανοί στρατιώτες του Στρατού, του Ναυτικού, της Αερο­πορίας, της Πολιτοφυλακής, των Σωμάτων Ασφαλείας καί των Ασάλτος--γνωρίζετε πολύ καλά πως δεν θα σκύψετε το κεφάλι στην τελική πράξι της προδοσίας.

Εμείς, που φυλακισθήκαμε και βασανισθήκαμε κατα χιλιάδες δίχως δίκη, που είδαμε την κατάχρησι της πολιτικής εξουσίας να μπαίνη μέσα στα σπίτια μας, να ψάχνη τα χαρτιά μας, να γεμίζη αγωνία τις οικογένειες μας, το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Δεν καταδιωκόμεθα γι' αυτά που συμβαίνουν στον καθημερινό μας αγώνα: μας καταδιώκουν-όπως άλλωστε συμβαίνει και σε σας-γιατί είναι γνωστό πως είμαστε αποφασισμένοι να αναχαιτίσωμε τις κόκκινες ορδές που θέλουν να καταστρέψουν την Ισπανία.

Τήν ώρα που οι φαυλόβιοι κορτάκηδες των Σοσιαλιστικών οργανώοεων με τα κόκκινα πουκάμισα προσπαθούν να μιμηθούν τις στρατιωτι­κές παρελάσεις, τα δικά μας γαλάζια πουκάμισα στολισμένα με τα βέλη και τον ζυγό, κατάσχονται από τους χαφιέδες του Καζάρες (CASARES) και τους Ποντίους Πιλάτους του. Μας καταδιώκουν, γιατί είμαστε-όπως εσείς-εχθροί του σχεδίου εκείνου που κατά διαταγήν της Μόσχας σκοπεύει να χωρίση την Ισπανία σε πολλές ανεξάρτητες Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Αυτή η κοινή τύχη που μας ενώνει στην κακοτυχία πρέπει να μας ενώνη και στο μεγάλο εγχείρημα.

Δίχως τις δικές σας δυνάμεις  Ισπανοί στρατιώτες-θα είναι τρομερά δύσκολο να θριαμβεύσωμε σ' αυτόν τον αγώνα.

Αν η δική σας δύναμις είναι αβέβαιη, τότε δίχως αμφιβολία θα νικήση ο εχθρός.

Αναλογισθείτε καλά την τρομερή σας ευθύνη: από σας εξαρτάται αν η Ισπανία θα εξακολουθήση να ζη.

Σκεφθήτε αν πρέπει να απομακρυνθήτε από τους πουλημένους ή δειλούς αρχηγούς σας.

Ο εχθρός προσεκτικά, εκμεταλλευόμενος την αναποφασιστικότητα σας κάθε μέρα κάνει και μερικά βήματα. Προσέξτε μήπως την αποφα­σιστική στιγμή βρεθήτε ήδη ανίσχυροι στα δόλια δίκτυα που πλέκονται γύρω σας.

Γκρεμίστε   από   τώρα   τα συμπλέγματα.

Σχηματίστε από τώρα μιά ισχυρότατη ένωσι δίχως να περιμένετε τους αναποφάσιστους. Ορκισθείτε στην στρατιωτική σας τιμή ότι δεν θ' αφήσετε δίχως απάντησι το σημάδι του πολέμου που πλησιάζει.

Όταν τα παιδιά σας θα κληρονομήσουν την στολή που τώρα φορείτε, θα κληρονομήσουν μαζί της: ή την ντροπή να πρέπη νά πουν «Όταν ο πατέρας μου φορούσε αυτή τη στολή η  Ισπανία έπαψε να υπάρχη» ή την υπερηφάνεια να θυμούνται: «Η Ισπανία δεν κατεστράφη διότι ο πατέρας μου και οι συνάδελφοι του την έσωσαν την αποφασιστική στιγμή».

Αν ενεργήσετε με τον τρόπο αυτό, όπως λέγει ο αρχαίος όρκος «Ο Θεός ας σας επιβράβευση' και άν όχι ο Θεός ας σας κρίνη».

Ζήτω η   Ισπανία

4 Μαίου 1936

Χοσέ Άντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα

[1] Όπως είναι γνωστό, η Ίδρυσις του Λαϊκού Μετώπου στην Ιβηρική χερσόνησο, αποφασίζεται από την Κόμιντερν τον Ιούλιο του 1935 κατά την διάρκεια του 7ου Παγκοσμίου συνεδρίου της Σοβιετικής Διεθνούς. (Μεταφραστής)

[2] Από το βήμα της Βουλής, ο Δεξιός Βουλευτής Κάλβο Σοτέλο, είχε καταγγείλει ότι από τις 16 Φεβρουαρίου 1936 έως τις 2 Απριλίου, δηλαδή σε διάστημα πολύ μικρότερο των δύο μηνών, είχαν σημειωθή: 199 περιπτώσεις λεηλασιών. (ανάμεσα σ' αυτές 36 αφορούσαν εκκλησίες και 58 δημόσια κτίρια) και  178 περιπτώσεις εμπρησμών (από τις οποίες οι 108 αφορούσαν εκκλησίες). Καταγράφησαν  85 επιθέσεις μέ 74 νεκρούς καί 345 τραυματίες.