Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ: Αφού οι πολιτικοί είναι το πρόβλημα της χώρας μας, της Ισπανίας, τότε θα γίνουμε εμείς το πρόβλημα των πολιτικών - ο κεντρικός στόχος μας είναι να στείλουμε όσο πιο πολλούς πολιτικούς μπορέσουμε στην ανεργία
“Μία ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε έθνη μας προκαλεί φρίκη. Όμως ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι καλύτερος από μία ένοπλη σύρραξη – είναι σαν μία χειρουργική επέμβαση. Ένας οικονομικός πόλεμος αποτελεί ένα παρατεταμένο μαρτύριο, ενώ οι καταστροφές του δεν είναι λιγότερο τρομακτικές από εκείνες του καθαυτού, του συμβατικού δηλαδή πολέμου”.
“Όταν μία αντιπροσωπεία του ΔΝΤ «επισκέπτεται» μία χώρα, θέτοντας σαν προϋπόθεση για την εκχώρηση δανείων τον περιορισμό των κοινωνικών και λοιπών δαπανών, η διαφορά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, σε σχέση με τη φυσική καταστροφή που θα προκαλούσε ένας βομβαρδισμός εκ μέρους του ΝΑΤΟ.
Το ΔΝΤ απαιτεί το κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και βιομηχανιών, με ένα πολύ χαμηλότερο κόστος «εισβολής» για τη Δύναμη που εκπροσωπεί, από αυτό που θα είχε ο ανελέητος βομβαρδισμός των νοσοκομείων, των σχολείων και των βιομηχανιών - όπως στο παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας. Το αποτέλεσμα όμως, για τη χώρα «υποδοχής» του, είναι σχετικά το ίδιο: Η απόλυτη καταστροφή της” (M.Chossudovsky).
ΚΕΙΜΕΝΑ
Η φοροδιαφυγή, νόμιμη και παράνομη, τοποθετείται στη Γερμανία στα 190 δις € - σύμφωνα με μία μελέτη 97 σελίδων, την οποία κατέθεσε στην Κομισιόν ο βρετανός ειδικός στα φορολογικά κ. R.Murphy (ένα πραγματικά τερατώδες ποσόν, κρίνοντας από το ότι το σύνολο των ομοσπονδιακών φορολογικών εσόδων ήταν 250 δις € το 2012 - ενώ είναι ίσο με το ΑΕΠ της Ελλάδας!).
Το σύνολο των διαφυγόντων εσόδων από τη φοροδιαφυγή στην Ευρώπη υπολογίζεται στο 1 τρις € ετησίως, κατά τον ευρωπαίο επίτροπο κ Algirdas - με τη νόμιμη φοροδιαφυγή να αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της.
Έχοντας αναλύσει το θέμα πολλές φορές, τόσο στο παρελθόν, όσο και πρόσφατα (άρθρο μας), οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι,η γνωστή εταιρεία Starbucks, με τζίρο στη Μ. Βρετανία ύψους 500 εκ. €, δεν πληρώνει καθόλου φόρο εισοδήματος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις Google, Amazon ή Apple, οι οποίες πληρώνουν ελάχιστους εφόρους στη Μ. Βρετανία - στη μητέρα του καπιταλισμού.
Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τις αμερικανικές εταιρείες, εναντίον των οποίων έχει τοποθετηθεί τόσο το Λονδίνο, όσο και η Ουάσιγκτον της Ευρώπης - το Βερολίνο δηλαδή (προφανώς για πολιτικούς λόγους).
Οι μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι, όπως για παράδειγμα η Bayer, η Deutsche Bank και η Siemens, εκμεταλλεύονται επίσης τα πλεονεκτήματα που τους παρέχει η φορολογική νομοθεσία, με στόχο την πληρωμή συνεχώς λιγότερων φόρων - αφού φορολογούν το 90% των κερδών, καθώς επίσης του τζίρου τους εκτός Γερμανίας, σε περίπου 90 διαφορετικές χώρες-φορολογικούς παραδείσους.
Για να μην περιορισθούμε στη Γερμανία, οφείλουμε να αναφέρουμε και την χρεοκοπημένη Πορτογαλία - στην οποία οι 17 από τις 20 μεγάλες εταιρείες της, με στόχο την αποφυγή πληρωμής φόρων, έχουν μεταφέρει τη φορολογική έδρα τους στην Ολλανδία (μία χώρα πολύ γνωστή για τις φορολογικές διευκολύνσεις που παρέχει σε ξένες εταιρείες).
Με κριτήριο τις παραπάνω διαπιστώσεις η απίστευτη προπαγάνδα στην Ελλάδα, στην οποία κατηγορούνται καθημερινά και συλλογικά όλοι οι Έλληνες ως φοροφυγάδες (προφανώς με στόχο την "παραγωγή ενόχων και ενοχών" έτσι ώστε να συνεχίσει η σιωπή των αμνών), φαίνεται πως έχει έναν και μοναδικό σκοπό: την αδιαμαρτύρητη λεηλασία τόσο της ιδιωτικής, όσο και της δημόσιας περιουσίας των Ελλήνων, καθώς επίσης τη μετατροπή τους σε πειθήνιο προτεκτοράτο της Γερμανίας.
ΙΣΠΑΝΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
Τους τελευταίους μήνες παρατηρούνται πολλές αυτοκτονίες στην Ισπανία, οι οποίες φαίνεται να οφείλονται στις κατασχέσεις κατοικιών εκ μέρους των τραπεζών - γεγονός που στερεί τις ελπίδες των πολιτών για ένα καλύτερο μέλλον.
Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στην Ισπανία, αρκετοί αναρωτιούνται μέχρι πότε τα συνεχώς αυξανόμενα θύματα της κρίσης θα επιλέγουν τις αυτοκτονίες από την αντίσταση - κάτι που μάλλον τείνει να απαντηθεί.
Ειδικότερα, μετά από όλα αυτά τα τραγικά συμβάντα, μετά από τις μαζικές αυτοκτονίες δηλαδή, αυξάνεται συνεχώς η κοινωνική ανυπακοή στην Ισπανία - αφού (αυτο)οργανωμένες ομάδες πολιτών εμποδίζουν όλο και πιο συχνά την είσοδο των δυνάμεων ασφαλείας (των αστυνομικών δηλαδή που προστατεύουν τους δικαστικούς επιμελητές) στα διαμερίσματα και στα σπίτια, τα οποία απειλούνται με κατασχέσεις.
Εκτός αυτού, οι περισσότεροι κλειδαράδες δεν είναι πλέον πρόθυμοι να διαρρήξουν τις κλειδαριές των προς κατάσχεση σπιτιών - αλλά ούτε και να αλλάξουν τις κλειδαριές αυτών που έχουν ήδη κατασχεθεί.
Πολλές φορές δε οι "ομάδες αντίστασης" που έχουν συσταθεί, δημιουργούν ανθρώπινες αλυσίδες - οι οποίες εμποδίζουν τις δυνάμεις ασφαλείας να εισέλθουν στους χώρους που έχουν εντολή να κατασχέσουν.
Μία συνεχώς αυξανόμενη μερίδα Ισπανών Πολιτών είναι λοιπόν της άποψης ότι, θα πρέπει να αντισταθεί - να μην επιτρέψει δηλαδή στις εγχώριες τράπεζες να κατάσχουν τα σπίτια των οφειλετών τους, οι οποίοι παραμένουν χρεωμένοι με υψηλά δάνεια απέναντι τους, παρά την απώλεια της κατοικίας τους.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τράπεζες οι οποίες, ιδιωτικοποιώντας για πολλά χρόνια τα κέρδη, έχουν κοινωνικοποιήσει ήδη τις ζημίες τους - αφού έχουν ενισχυθεί με δάνεια του μηχανισμού στήριξης (ESM).
Ως γνωστόν, τα δάνεια αυτά επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος μίας χώρας - επομένως τους φορολογουμένους πολίτες της, οι οποίοι έχουν στην κυριολεξία μετατραπεί σε σκλάβους μίας μικρής μειοψηφίας η οποία, με τη βοήθεια της κρίσης που προκάλεσε σκόπιμα, κατέλαβε σε χρόνο μηδέν την εξουσία.
PARTIDO X - ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Η κήρυξη του πολέμου εναντίον των «διατεταγμένων» πολιτικών στην Ισπανία, από ένα καινούργιο κόμμα που δημιουργείται, είναι σαφής, κρίνοντας από το χαρακτηριστικό «σλόγκαν» του:
«Αφού οι πολιτικοί είναι το πρόβλημα της χώρας μας, τότε θα γίνουμε εμείς το πρόβλημα των πολιτικών. Ο κεντρικός στόχος μας είναι να στείλουμε όσο πιο πολλούς, κατευθυνόμενους από τα οικονομικά λόμπυ, σιχαμερούς και αηδιαστικούς πολιτικούς, στην ανεργία».
Στα σχέδια του «κόμματος του μέλλοντος», όπως αποκαλείται, είναι η απ’ ευθείας συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που τους αφορούν, όπως για παράδειγμα στην ψήφιση των νόμων – επίσης, οι οριζόντιες δομές εξουσίας, η διαφάνεια, η καταπολέμηση της πολιτικής διαφθοράς και η καθαρή Δημοκρατία.
Η απ’ ευθείας συμμετοχή των Ισπανών πολιτών στη διακυβέρνηση της χώρας τους σχεδιάζεται να επιτευχθεί κατά το παράδειγμα της “digitalen Kabinette in Rio Grande do Sul” της Βραζιλίας, καθώς επίσης της “Better Reykjavik” της Ισλανδίας – «αφού έχουν σχεδόν εξαφανισθεί τα τελευταία ίχνη της Δημοκρατίας από τις σύγχρονες δομές διακυβέρνησης», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Όπως φαίνεται, η κρίση στην Ισπανία κλιμακώνεται – αφού οι Πολίτες έχουν κατανοήσει πλέον ότι, οι «προσπάθειες ενοχοποίησης» τους για όλα τα δεινά της πατρίδας τους, μέσα από μία ενορχηστρωμένη «επίθεση χειραγώγησης» εναντίον τους, εκ μέρους των κομμάτων και των ΜΜΕ, έχει αποκλειστικό και μόνο σκοπό τη λεηλασία και την εξαθλίωση τους (από μία μειοψηφία, η οποία έχει καταλάβει κρυφά την διακυβέρνηση της χώρας τους).
Άλλωστε η μεγάλη «απάτη» των τραπεζών τους, με βάση την οποία οι καταθέσεις τους μετατρέπονταν σε τραπεζικά ομόλογα και από ομόλογα σε μετοχές, οι οποίες στη συνέχεια έχασαν σχεδόν το σύνολο της αξίας τους, έγινε τελικά κατανοητή από όλους – πόσο μάλλον όταν γνωρίζουν πως πρόκειται να επιβαρυνθούν στο μέλλον και με τα χρέη των τραπεζών, τα οποία θα εκβάλλουν στο δημόσιο χρέος.
Ευτυχώς οι ισπανοί οφειλέτες κατάλαβαν επίσης πως άδικα νοιώθουν ενοχές, όταν κατηγορούνται ότι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την αδυναμία εξόφλησης των δανείων που έλαβαν από τις τράπεζες – ότι κανένας δεν τους υποχρέωσε να δανειστούν και μόνοι τους υπέγραψαν τις συμφωνίες αποπληρωμής, τις οποίες δεν μπορούν πλέον να τηρήσουν.
Άδικα επειδή όταν υπέγραφαν και λάμβαναν τα δάνεια, δεν φανταζόντουσαν πως θα μειώνονταν σε τέτοιο βαθμό οι ονομαστικοί μισθοί τους, πως η ανεργία των νέων θα εκτοξευόταν στο 55% και θα έπρεπε να συντηρούν τα άνεργα παιδιά τους, πως θα αυξανόταν τόσο πολύ οι φόροι για να αποπληρωθούν οι ζημίες των ιδιωτικών τραπεζών, πως θα κατέρρεε το κράτος πρόνοιας και θα υποχρεώνονταν να αγοράζουν οι ίδιοι τα φάρμακα τους ή να πληρώνουν τους γιατρούς, πως η επιβαλλόμενη από τη Γερμανία ύφεση θα οδηγούσε στη χρεοκοπία χιλιάδες επιχειρήσεις τους και τόσα πολλά άλλα, για τα οποία δεν θα έπρεπε ασφαλώς να ενοχοποιούνται οι ίδιοι.
Αθήνα, 09. Ιανουαρίου 2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου