Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Την τελευταία φορά, όπου μία κυβέρνηση της δυτικής Ευρώπης συμπεριφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο (κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων στην Κύπρο), ήταν η γερμανική υπό τον Αδόλφο Χίτλερ – ο οποίος «δήμευσε» τις περιουσίες όλων των Εβραίων (υστερόγραφο)
“Ο εν ψυχρώ βιασμός και η εκ προμελέτης δολοφονία της Κύπρου, δεν θα ήταν δυνατόν να συμβούν, εάν δεν υπήρχαν «Εφιάλτες» εντός των τειχών της. Η επιμονή των πολιτών της όμως να συνεχίσουν να μένουν στο ίδιο σπίτι με τους βιαστές και δολοφόνους τους, είναι σίγουρα μαζοχιστική – αφού είναι πολύ πιθανόν ότι θα συνεχίσουν να βιάζονται, καθώς επίσης να δολοφονούνται, για πολλά από τα επόμενα χρόνια".
Άρθρο
“Ανόητο πείσμα, ακόρεστη δίψα για δύναμη, εγωκεντρισμός”, αναφέρεται (σε ελεύθερη μετάφραση) στην πρώτη σελίδα της διαδικτυακής έκδοσης του Spiegel, επάνω από τη φωτογραφία της καγκελαρίου, «συνοδευμένης» από τον υπουργό οικονομικών της – “τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο του πλανήτη σήμερα”, κατά ορισμένα γερμανικά ΜΜΕ.
Περαιτέρω, στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε τα εξής: “Το δράμα της δήθεν διάσωσης της Κύπρου τεκμηριώνει το ότι, οι «Ευρω-συγκρούσεις» εξελίσσονται καθημερινά, όλο και περισσότερο, σε μία μάχη για την ηγεσία της Ευρώπης. Εξωτερικά φαίνεται πως η καγκελάριος και ο υπουργός της ενδιαφέρονται για την Οικονομία. Στην πραγματικότητα όμως, επιθυμούν διακαώς νακυριαρχήσουν σε όλους τους υπόλοιπους λαούς, δένοντας τους σφιχτά με τα δεσμά των χρεών”.
Όλα τα προηγούμενα, σε ελεύθερη πάντοτε μετάφραση, «λέχθηκαν» από Γερμανούς, οι οποίοι κατανοούν που δυστυχώς οδηγούνται ξανά – όχι από Έλληνες, από Κυπρίους, από Ισπανούς, από Γάλλους κλπ., οι οποίοι ακόμη δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στην Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά τώρα, η «ετυμηγορία» της Ρωσίας, όσον αφορά τις προσπάθειες «διάσωσης» της Κύπρου, αφού προηγουμένως οδηγήθηκε χωρίς κανέναν απολύτως λόγο στη χρεοκοπία (θα παρομοιάζαμε τη «διάσωση» του νησιού από τη Γερμανία με αυτήν ενός «βιαστή» ο οποίος, αφού βιάσει επανειλημμένα το θύμα του, προθυμοποιείται αργότερα να του προσφέρει τις πρώτες βοήθειες, ισχυριζόμενος ότι ήταν απαραίτητος ο βιασμός – ότι ήταν «πικρό μεν, αλλά φάρμακο», όπως έλεγε κάποτε το ΔΝΤ για την Ελλάδα), ήταν «καταπέλτης»:
“Η προηγούμενη εβδομάδα θα καταχωρηθεί ως μία από τις πλέον καταστροφικές στην ιστορία της Ευρωζώνης”, είπε χαρακτηριστικά γνωστός Ρώσος συνεχίζοντας: “Την τελευταία φορά, όπου μία κυβέρνηση της δυτικής Ευρώπης συμπεριφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο (κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων κλπ.), ήταν η γερμανική υπό τον Αδόλφο Χίτλερ – ο οποίος δήμευσε τις περιουσίες των Εβραίων.
Η προπαγάνδα των ναζί τότε χαρακτήρισε τα χρήματα των Εβραίων «βρώμικα» – όπως ακριβώς κάνει και η «Ευρώπη» σήμερα, με τα χρήματα των Ρώσων….Η «Ευρώπη» αναγκάζει την Κύπρο να κλέψει, αυτά που λίγες ημέρες πριν είχε υποχρεωθεί να ληστέψει”.
Σε σχέση με τα παραπάνω, φαίνεται πως η κατάσταση ευρίσκεται πλέον εκτός ελέγχου – με την Κύπρο να είναι το πεδίο μάχης, μεταξύ της Γερμανίας από τη μία πλευρά (κανείς δεν γνωρίζει εάν πράγματι οι Η.Π.Α. κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο, μέσω του ΔΝΤ), καθώς επίσης της Ρωσίας από την άλλη – ενώ οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί, «για τους Κυπρίους και χωρίς τους Κυπρίους», είναι το λιγότερο τερατώδεις (αν και αναμενόμενες, όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενες αναλύσειςμας).
Συνεχίζοντας, ο παραλληλισμός της Γερμανίδας καγκελαρίου με τον Χίτλερ, καθώς επίσης των καταθετών στις τράπεζες με τους Εβραίους, εκ μέρους της Ρωσίας, είναι σίγουρα υπερβολικός. Εν τούτοις, δεν μπορούμε να μην ευαισθητοποιηθούμε από το ότι, «οι Εβραίοι το 1940 δεν πίστευαν, μέχρι την τελευταία στιγμή, πως θα χάσουν τις περιουσίες τους από τους ναζί, πολύ περισσότερο βέβαια ότι θα οδηγούνταν στα κρεματόρια – ούτε οι Γάλλοι φυσικά ότι θα εισέβαλλε η Γερμανία στη χώρα τους».
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, αυτό που κατά πολλούς θεωρείται πλέον βέβαιο είναι το ότι, αργά ή γρήγορα θα «κατασχεθούν», ανάλογα με την Κύπρο, καταθέσεις και σε άλλες χώρες (άρθρο μας).
Παράλληλα, θα κλείσουν αρκετές τράπεζες με το «δεδικασμένο» πλέον της Λαϊκής (πρώτη από όλες υποθέτουμε η ΙσπανικήBankia), ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος θα κλιμακωθεί (ανάλυση μας), τόσο οι καταθέτες, όσο και οι επενδυτές θα «αποχαιρετήσουν» σταδιακά την Ευρώπη (πιθανόν και το ευρώ), θα υπάρξουν πολλαπλές επιθέσεις εναντίον τραπεζών (bankrun), ενώ οι κοινωνικές αναταραχές, οι εμφύλιοι πόλεμοι, καθώς επίσης οι διακρατικές συρράξεις, θα επανέλθουν στο προσκήνιο απειλητικότερες από ποτέ.
Σημείωση: “Είναι μονόδρομος το ευρώ, όταν πρέπει ταυτόχρονα να αποδεχτεί ένας λαός την υποδούλωση στη Γερμανία, την εξαθλίωση και τη λεηλασία του, όπως κάποτε από τον Χίτλερ και τους ναζί;” ρωτούν κάποιοι φίλοι μας. “Δεν υπάρχουν μονόδρομοι, αλλά περισσότερο ή λιγότερο επώδυνοι δρόμοι”, είναι η προφανής απάντηση, με μία από τις ορθολογικές δυνατότητες να έχει ήδη αναλυθεί πριν ένα χρόνο, στο κείμενο μας «Ελλάδα, ενώπιοι ενωπίω».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (26 Μαρτίου 2013)
Πρόκειται αλήθεια πράγματι για την αναβίωση του ναζισμού στη Γερμανία; Είναι αντικειμενικές οι τοποθετήσεις της Ρωσίας;Είναι σωστοί οι χαρακτηρισμοί του Spiegel, όσον αφορά τη Γερμανίδα καγκελάριο, καθώς επίσης τον υπουργό οικονομικών της;
Κατά την άποψη μας, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά – ενώ η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή, από όσο φανταζόμαστε. Η Κύπρος, ακριβώς επειδή είναι πολύ μικρή συγκριτικά με την υπερχρεωμένη Ιταλία ή με την Ισπανία, οπότε λιγότερο επικίνδυνη για το σύστημα, «δολοφονήθηκε», έτσι ώστε να αποτελέσει ένα «παράδειγμα προς αποφυγήν» – με στόχο ουσιαστικά τον εκφοβισμό εκείνων των οφειλετών-χωρών, οι οποίες ίσως θελήσουν στο μέλλον να αποφύγουν την εξόφληση των δανείων τους.
Ειδικότερα, όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν (άρθρο μας), ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης κεφαλαίων στην Ευρώπη είναι αναμφίβολα η Γερμανία - η οποία, λόγω του ότι είναι η μοναδική σχεδόν πλεονασματική οικονομία της νομισματικής ζώνης, έχει δανείσει μεγάλο μέρος των κεφαλαίων της (κρατικά, επιχειρήσεων και τραπεζών) έντοκα σε όλες τις υπόλοιπες χώρες (Πίνακας Ι).
Κάποια δε από τα επενδυτικά κεφάλαια αγνώστων ιδιοκτητών, τα οποία είναι τοποθετημένα σε ομόλογα της Ευρωζώνης και τα οποία αυξάνουν συνεχώς τα επιτόκια τους, ενδεχομένως να ανήκουν σε Γερμανούς.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξωτερικές απαιτήσεις (δάνεια) των γερμανικών τραπεζών σε δις €, στις ελλειμματικές χώρες του Νότου, με ημερομηνία καταγραφής τέλη Αυγούστου 2010 (οι διαφοροποιήσεις έκτοτε δεν αλλάζουν σημαντικά τη συνολική εικόνα).
Χώρες
|
Συνολικά
|
Τράπεζες
|
Επιχειρήσεις
|
Δημόσιο
|
Ισπανία
|
146.755
|
62.963
|
63.439
|
20.353
|
Ιταλία
|
133.296
|
48.138
|
45.664
|
39.494
|
114.707
|
43.025
|
69.318
|
2.364
| |
Πορτογαλία
|
28.685
|
13.130
|
9.862
|
5.693
|
Ελλάδα
|
27.990
|
2.451
|
7.614
|
17.925
|
Υπόλοιπη Ευρώπη
|
1.073.433
| |||
Ευρώπη συνολικά
|
1.524.366
|
Πηγή: Bundesbank
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Συνεχίζοντας, η ΕΚΤ οφείλει στη γερμανική κεντρική τράπεζα, από το σύστημα Target II 727,2 δις € (Ιούλιος του 2012) - ποσά που της χρωστούν οι κεντρικές τράπεζες των περισσοτέρων άλλων χωρών της Ευρωζώνης (Πίνακας ΙΙ).
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Δανειστές (αριστερά) και οφειλέτες (δεξιά) στο σύστημα Target II της Ευρωζώνης, με ημερομηνία αναφοράς τις 15.08.2012, σε δις € - κεντρικές τράπεζες των κρατών.
Χώρα
|
Ποσόν
|
Χώρα
|
Ποσόν
|
Γερμανία
|
727,206
|
Ισπανία
|
-423,272
|
Λουξεμβούργο*
|
124,119
|
Ιταλία
|
-280,093
|
Ολλανδία
|
123,299
|
Ελλάδα
|
-105,044
|
Φιλανδία
|
59,050
|
Ιρλανδία
|
-103,200
|
Εσθονία
|
0,699
|
Πορτογαλία
|
-74,324
|
Βέλγιο
|
-41,091
| ||
Αυστρία
|
-37,937
| ||
Σλοβακία
|
-13,622
| ||
Γαλλία
|
-12,187
| ||
Κύπρος
|
-10,434
| ||
Σλοβενία
|
-5,166
| ||
Μάλτα
|
-1,137
| ||
Σύνολο
|
1.034,373
|
Σύνολο
|
-1.107,507
|
* Τα χρήματα του Λουξεμβούργου είναι ουσιαστικά γερμανικά (φορολογικός παράδεισος), ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, αν και με έδρα το Λουξεμβούργο (πρόεδρος ο κ. J.C.Juncker), είναι υπό γερμανική «κηδεμονία».
Πηγή: Ινστιτούτο οικονομικής ανάλυσης του πανεπιστημίου του Osnabruck
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Με κριτήριο λοιπόν όλα αυτά, η Γερμανία είναι, άμεσα ή έμμεσα (μέσω της ΕΚΤ), ο δανειστής πολλών χωρών της Ευρωζώνης – οι οποίες αδυνατούν ή δεν θέλουν να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Στα πλαίσια αυτά, όπως συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις που χρεοκοπούν, έχουν ενεργοποιηθεί οι «σύνδικοι πτώχευσης» – οι οποίοι απαιτούν τη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων (δημόσια και ιδιωτική περιουσία) των οφειλετών, για να εξοφληθεί η Γερμανία (με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την ειρήνη στην Ευρώπη).
Φυσικά δεν κινδυνεύουν μόνο οι οφειλέτες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία κλπ. αλλά, ίσως πολύ περισσότερο, οι δανειστές - κυρίως δε η Γερμανία η οποία, εάν δεν καταφέρει τελικά να εισπράξει τις απαιτήσεις της, θα χρεοκοπήσει (με εκκωφαντικό θόρυβο). Πόσο μάλλον όταν οι εξαγωγές της, οπότε σε μεγάλο βαθμό το ΑΕΠ και η εξυπηρέτηση των δικών της δανείων, εξαρτώνται από την περαιτέρω είσπραξη των απαιτήσεων της.
Συμπερασματικά λοιπόν, είναι εντελώς ανόητο να μιλάμε για σχέδιο «διάσωσης» της Κύπρου (της Ελλάδας, της Ιρλανδίας κλπ.) – αφού πρόκειται για ένα σχέδιο διάσωσης της Γερμανίας από τη χρεοκοπία, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος πελάτης φυσικού αερίου της Ρωσίας – η οποία μάλλον δεν θέλει να χάσει ούτε τον πελάτη, ούτε τις οικονομικές απαιτήσεις της απέναντι του.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τώρα, αργά ή γρήγορα θα συμβεί το ίδιο και με την Κίνα – η οποία, επειδή είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής των Η.Π.Α., θα ζητήσει κάποια στιγμή την εξόφληση των υποχρεώσεων της. Όταν έλθει αυτή η ώρα (άρθρο μας), επειδή εδώ δεν πρόκειται για χώρες του μεγέθους της Κύπρου και της Γερμανίας, ο πλανήτης θα δοκιμαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό – ας ελπίσουμε χωρίς να καταστραφεί ολοκληρωτικά, αφού θα κινδυνεύσουν με χρεοκοπία είτε η Κίνα, είτε οι Η.Π.Α. (όπως είτε η Γερμανία, είτε ο Ευρωπαϊκός Νότος εντός Ευρωζώνης).
Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζεται ότι, τα ξένα πιστωτικά ιδρύματα, εκτός των ρωσικών, έχουν εκκρεμή δάνεια ύψους 59,2 δις $ προς την Κύπρο (τέλη Σεπτεμβρίου 2012, σύμφωνα με την BIS). Τα ρωσικά δάνεια δε, σε κυπριακές εταιρείες ρωσικής καταγωγής, υπολογίζονται στα 30-40 δις $ από την Moody’s (πηγή:Reuters). Επομένως, ο «συστημικός κίνδυνος» δεν είναι εντελώς αμελητέος.
ΥΓ 2: Το σπουργίτι
Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά έντυπα παρομοιάζουν τη συμπεριφορά της Τρόικας απέναντι στην Κύπρο, με ένα παλαιό ανέκδοτο. Σύμφωνα με το ανέκδοτο αυτό ο κυνηγός, αφού έχει πυροβολήσει και σκοτώσει ένα μικρό σπουργίτι, το οποίο καθόταν στο κλαδί με ένα σμήνος πολλών άλλων, ρωτάει με αφέλεια το φίλο του: "Πόσα σπουργίτια έμειναν στο κλαδί";
Με απλά λόγια τώρα, όταν το κυπριακό σπουργίτι πυροβολήθηκε με τέτοιο ψυχρό τρόπο και σκοτώθηκε ακαριαία, είναι δυνατόν να μείνουν ανενόχλητα στο κλαδί τα υπόλοιπα σπουργίτια, μεγαλύτερα (Ιταλία, Ισπανία) ή μικρότερα (Ελλάδα, Πορτογαλία), περιμένοντας ότι ο κυνηγός δεν θα τα "δολοφονήσει"; Ακόμη πιο απλά, είναι δυνατόν να μην αποσύρουν τις καταθέσεις τους οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι κλπ., υποθέτοντας ότι θα τους συμπονέσει η Γερμανία;
Εάν όμως τις αποσύρουν, δεν θα καταρρεύσει νομοτελειακά το ήδη βαριά ασθενές τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης; Εάν καταρρεύσει τώρα το σύστημα, δεν θα χάσουν τα χρήματα τους οι Φιλανδοί, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και όλοι οι υπόλοιποι; Γιατί λοιπόν θα φύγουν μόνο τα αδύνατα σπουργίτια από το κλαδί και θα μείνουν τα παχιά;
Άλλωστε, μήπως όλοι οι πολίτες, Έλληνες, Γερμανοί ή Γάλλοι, δεν είναι απροστάτευτα σπουργίτια, απέναντι στον κυνηγό;Μπροστά στο αχόρταγο χρηματοπιστωτικό θηρίο λοιπόν, το οποίο επιβιώνει ρουφώντας το αίμα των θυμάτων του;
Τέλος, είναι δυνατόν ο κυνηγός να στοχεύει μόνο τα μικρά σπουργίτια, αδιαφορώντας για τα μεγαλύτερα; Μήπως απλά εξασκείται στα μικρότερα, έτσι ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν θα προλάβουν να φύγουν τα μεγαλύτερα, όταν τα πυροβολήσει;
Αθήνα, 25. Μαρτίου 2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου