ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΧΑΟΣ: Η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας έχει ήδη ξεκινήσει από την Κύπρο - με τη δήμευση τραπεζικών καταθέσεων σε πολλές χώρες, καθώς επίσης με τη χρεοκοπία της Γερμανίας, να μην αποτελούν καθόλου απίθανες εξελίξεις
"Ακόμη και ο πιο συνετός άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει ήρεμα και ειρηνικά, όταν αυτό δεν αρέσει στο γείτονα του", είχε πει χαρακτηριστικά ο F. Schiller
Στα πλαίσια αυτά, τόσο το παράδειγμα της Κύπρου, όσο και αυτό της Ελλάδας, όπως επίσης των άλλων χωρών που θα ακολουθήσουν, τεκμηριώνει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο το ότι, δεν υπάρχει τρόπος ειρηνικής συμβίωσης με τη Γερμανία στην Ευρωζώνη.
Εν τούτοις, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να εγκαταλείψει η Ελλάδα το κοινό νόμισμα – πόσο μάλλον να αποδράσουν όλες οι χώρες από το Ευρώ (κάτι που θα συμβεί αργά ή γρήγορα), αφού αρκεί να φύγει μόνο ένας: η Γερμανία.
Χωρίς φυσικά να έχουμε τίποτα εναντίον των Γερμανών πολιτών θεωρούμε ότι, είναι δικό τους θέμα η αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργεί η σημερινή κυβέρνηση τους στους ίδιους – με σημαντικότερο ίσως όλων, την ξαφνική αναβίωση του φαντάσματος του ναζισμού".
Άρθρο
Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο γνωρίζουμε όλοι ότι, τα τεράστια χρέη που έχουν συσσωρευτεί στον πλανήτη, είναι εγγυημένα με τις ιδιωτικές καταθέσεις - με τα περιουσιακά στοιχεία όχι μόνο των κρατών, αλλά και των ιδιωτών, για την ακρίβεια.
Επειδή δεν θέλουμε να αναλωθούμε σε κουραστικές λεπτομέρειες, μετά από όλα όσα έχουν γραφτεί για τη συνεχιζόμενη κρίση χρέους, θα περιορισθούμε σε ορισμένα βασικά στοιχεία - τα οποία θα έπρεπε να σκεφθούν όλοι οι Ευρωπαίοι Πολίτες, επιλέγοντας οι ίδιοι τον τρόπο, με τον οποίο θα συμπεριφερθούν στο μέλλον:
(α) Τα σημερινά χάρτινα χρήματα, μετά την κατάργηση του κανόνα του χρυσού από τις Η.Π.Α. (1971), δεν έχουν απολύτως κανένα αντίκρισμα - ενώ ένα νόμισμα είναι υποχρεωτικό να έχει κάποιο αντίκρισμα, εάν δεν θέλει κανείς να προκληθούν τρομακτικές καταστάσεις. Η μόνη αξία τους είναι η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο ότι μπορούν να αγοράσουν άλλα αγαθά, σε μία προκαθορισμένη τιμή ανταλλαγής - η οποία όμως, η εμπιστοσύνη δηλαδή, έχει μάλλον καταρρεύσει σήμερα.
(β) Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα (άρθρο μας Τραπεζική Βόμβα Μεγατόνων), έχει συνολικό μέγεθος σήμερα, ίσο με 35,8 τρις €. Αυτό σημαίνει ότι, είναι τριπλάσιο από το ΑΕΠ της Ευρώπης - οπότε εντελώς αδύνατον να ελεγχθεί, εάν τυχόν συμβεί κάτι απρόοπτο.
(γ) Το σύστημα αυτό είναι επίσημα μοχλευμένο 26 φορές - δηλαδή, για κάθε 26 € που επενδύουν οι τράπεζες, υπάρχει μόνο 1 € στα συρτάρια τους. Συνολικά λοιπόν, από τα 35,8 τρις €, ευρίσκονται μόλις 1,4 τρις € στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών - ενώ δεν είναι απίθανο να υπάρχουν ακόμη λιγότερα, αφού πολλοί ειδικοί ισχυρίζονται πως η μόχλευση δεν είναι στην πραγματικότητα 1:26, αλλά 1:50 (σχεδόν διπλάσια).
(δ) Το παραπάνω γεγονός σημαίνει με τη σειρά του ότι, εάν τυχόν συμβεί μία τραπεζική επίθεση (bank run), τότε ο κάθε καταθέτης θα εισπράξει μόλις το 2% των καταθέσεων του στις τράπεζες - ή, από μία διαφορετική οπτική γωνία, μόλις το 2% των ευρωπαίων πολιτών θα προλάβει να εισπράξει τις καταθέσεις του, εάν τρέξει γρηγορότερα στις τράπεζες, από όλους τους άλλους.
(ε) Ο ισολογισμός της ΕΚΤ, όπως και της Fed, είναι ένα υποθετικό οικοδόμημα - αφού τόσο το ενεργητικό, όσο και το παθητικό τους, απεικονίζονται με την αξία, την οποία φαντάζονται, θα ήθελαν, θα εύχονταν καλύτερα οι κεντρικοί τραπεζίτες ότι έχουν.
(στ) Οι υποχρεώσεις της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας μαζί, μόνο απέναντι στην κεντρική τράπεζα, είναι περισσότερες από το 25% του συνολικού ισολογισμού της ΕΚΤ. Η Γερμανία, μέσω του Target II, εγγυάται με περίπου 750 δις € για τις υποχρεώσεις αυτές - οπότε, σε περίπτωση χρεοκοπίας μίας ή περισσοτέρων από αυτές τις χώρες, θα κληθεί να πληρώσει τη ζημία.
(ζ) Τα παραπάνω 750 δις € αντιστοιχούν στο 15% των αποταμιεύσεων των Γερμανών πολιτών, οι οποίες υπολογίζονται στα 5 τρις €. Η ανησυχία του 53% λοιπόν των Γερμανών, όσον αφορά την ασφάλεια των αποταμιεύσεων τους, δεν είναι παράλογη - αφού ενδεχομένως θα αναγκασθεί το κράτος τους να κατασχέσει το 15%.
(η) Αν και το ευρώ συγκρατείται σήμερα ουσιαστικά από τη Γερμανία, το μίσος πολλών άλλων Ευρωπαίων απέναντι της αυξάνεται γεωμετρικά - γεγονός που οφείλεται στους άθλιους χειρισμούς της κυβέρνησης της. Επομένως, στην Ευρωζώνη είναι πιθανόν να ξεσπάσει μία τεράστια πυρκαγιά, με την παραμικρή σπίθα - ενώ η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μοιάζει πλέον με ουτοπία.
(θ) Εάν τυχόν ξεσπάσει πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να προκληθούν μαζικές αθετήσεις πληρωμών, εκ μέρους κρατών και ιδιωτών, η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο - ενώ η Γερμανία, η οποία έχει δημόσιο χρέος της τάξης του 80% του ΑΕΠ της και συνολικό περί τα 320% του ΑΕΠ, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τεράστιες επισφάλειες.
(ι) Εάν πράγματι συμβούν τα παραπάνω, η Γερμανία θα χρεοκοπήσει πρώτη, ενώ ο πλανήτης θα τυλιχθεί στις φλόγες - πόσο μάλλον όταν η κατάσταση στις Η.Π.Α., στην Ιαπωνία και στη Μ. Βρετανία δεν είναι καθόλου καλύτερη.
Κλείνοντας, σε όλους όσους θεωρούν αδύνατη τη χρεοκοπία της Γερμανίας θα απαντούσαμε ότι, αφενός μεν δεν γνωρίζουν καλά την Ιστορία (αφού η Γερμανία πλήγηκε αρκετές φορές από πτωχεύσεις, καθώς επίσης από νομισματικές μεταρρυθμίσεις), αφετέρου δεν μπορούν να αξιολογήσουν δυστυχώς σωστά, όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω.
Τέλος, δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη, σε καμία απολύτως κυβέρνηση και σε σχεδόν κανένα πολιτικό κόμμα στην Ευρώπη - με τη μοναδική μελλοντική λύση μας να είναι η άμεση δημοκρατία, η ενεργητική συμμετοχή των πολιτών δηλαδή στη διακυβέρνηση και στον έλεγχο του κράτους, σε συνθήκες μικτής οικονομίας (όπου οι κοινωφελείς, οι μονοπωλιακές κερδοφόρες, καθώς επίσης οι στρατηγικές επιχειρήσεις θα ανήκουν στο δημόσιο, ενώ όλες οι άλλες στον ιδιωτικό τομέα).
Σε όλους όσους αναρωτούνται δε γιατί οι Γερμανοί Πολίτες ανέχονται τη σημερινή, πρωσική τους κυβέρνηση, η οποία τους οδηγεί μονοδρομημένα στην καταστροφή, θα απαντούσαμε ότι, για τον ίδιο λόγο που οι Κύπριοι, οι Έλληνες, οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί κοκ. ανέχονται τις δικές τους κυβερνήσεις - παρά το ότι δεν κρατούν ποτέ τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, καθώς επίσης παρά τα όσα δεινά τους προκαλούν.
Υστερόγραφο: Κανένας δεν έχει καταλάβει γιατί η Κύπρος έπρεπε να ζητήσει τη «διάσωση» της από την Ευρωζώνη - γιατί ήταν υποχρεωμένη δηλαδή να δανεισθεί χρήματα από την Τρόικα, όταν το έλλειμμα του προϋπολογισμού της ήταν «αμελητέο», ενώ το δημόσιο χρέος της σχετικά ελάχιστο. Πόσο μάλλον όταν με εσωτερικό δανεισμό (εθνικά ομόλογα), θα μπορούσε να εξοφλήσει όλες της τις τρέχουσες υποχρεώσεις.
«Όφειλε να το κάνει», είναι η απάντηση που επικρατεί, «επειδή ο τραπεζικός της τομέας κινδύνευε και έπρεπε να διασωθεί». Σωστά ίσως, όμως κάθε άλλο παρά διασώθηκε τελικά, με τα υποκαταστήματα της στην Ελλάδα να εκποιούνται σε τιμή ευκαιρίας, καθώς επίσης με το οικονομικό της μοντέλο, κέντρο βάρους του οποίου ήταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, να καταστρέφεται ανεπανόρθωτα.
«Οι καταθέσεις ήταν υπερβολικές, αφού ξεπερνούσαν το τριπλάσιο του ΑΕΠ της, οπότε ο κίνδυνος για τις τράπεζες της ήταν μεγάλος», απαντούν κάποιοι άλλοι.
«Επίσης σωστά. Εν τούτοις, οι καταθέσεις στις τράπεζες του Λουξεμβούργου πλησιάζουν το εικοσαπλάσιο του ΑΕΠ του, χωρίς να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα», απαντάει κανείς, συνεχίζοντας να ψάχνει το λόγο, για τον οποίο η Κύπρος οδηγήθηκε, μέσα από συνθήκες «σοκ και δέους», αντίστοιχες ουσιαστικά με αυτές που επιβλήθηκαν στο Ιράκ (εκεί για τα συμβατικά όπλα που δήθεν κατασκεύαζε, στην Κύπρο για τα οικονομικά), στην απόλυτη χρεοκοπία.
Σε κάθε περίπτωση, το ότι δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη ουρές στις τράπεζες του ευρωπαϊκού νότου, οφείλεται στο κυπριακό κοινοβούλιο – το οποίο δεν επέτρεψε την «κατάσχεση» των καταθέσεων κάτω των 100.000 €. Φυσικά η ενέργεια αυτή δεν εκτιμήθηκε από κανέναν – αφού το νησί τιμωρήθηκε παραδειγματικά από τη Γερμανία και υποχρεώθηκε στο «εγκληματικό» κλείσιμο των τραπεζών του.
Αθήνα, 27. Μαρτίου 2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου