ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ: Με κριτήριο όλα όσα διαπιστώνονται σήμερα, η Ελλάδα ίσως αποδειχθεί στο τέλος πως είναι το υγιέστερο και πλουσιότερο κράτος της Ευρωζώνης - επίσης, η χώρα με τα μικρότερα σκάνδαλα διαφθοράς και διαπλοκής, σε σχέση με πολλά άλλα κράτη του πλανήτη
“Ο καπιταλισμός είναι το μοναδικό διαθέσιμο σύστημα που μπορεί να λειτουργήσει, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά, χωρίς μία ισχυρή παρουσία της κυβέρνησης - η οποία αντιλαμβάνεται αφενός μεν ότι οφείλει να ανταγωνισθεί σκληρά σε ένα όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, αφετέρου δε ότι επιβάλλεται να παρέχει γενναιόδωρα προγράμματα περίθαλψης και παιδείας, για τα θύματα της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης” (Keynes)
Άρθρο
Δεν είναι λίγοι αυτοί που περιμένουν τη χρεοκοπία μίας μεγάλης βρετανικής τράπεζας στο μέλλον, όπως συνέβη με τηNorthern Rock στο παρελθόν - πόσο μάλλον όταν η οικονομία της Μ. Βρετανίας ευρίσκεται βυθισμένη στην ύφεση, με ελάχιστες ελπίδες να ξεφύγει από το μοιραίο. Στα πλαίσια αυτά, η ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση της στερλίνας θεωρείται σχεδόν βέβαιη - ενώ η μέχρι σήμερα καθυστέρηση, οφείλεται στα προβλήματα που προέκυψαν στην Ευρωζώνη και ιδίως στην Κύπρο.
Από την άλλη πλευρά, οι κίνδυνοι ενός παγκόσμιου χρηματιστηριακού κραχ αυξάνονται - με την πιθανή ημερομηνία τηςέκρηξης του ηφαιστείου να τοποθετείται στο δεύτερο εξάμηνο του 2013, όταν οι κεντρικές τράπεζες, ιδίως η αμερικανική, υποχρεωθούν να αυξήσουν τα βασικά τους επιτόκια, καθώς επίσης να σταματήσουν τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.
Σε γενικές γραμμές βέβαια, δεν πρόκειται να έλθει η συντέλεια του κόσμου και όλα μπορούν να αντιμετωπισθούν, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία - εκτός από μία αμερικανική χρεοκοπία φυσικά, η οποία θα είχε εντελώς απρόβλεπτες συνέπειες.
Ειδικά όσον αφορά την Ευρωζώνη, θεωρείται μάλλον απίθανο να «διασωθεί» από τη Γερμανία, η οποία αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Σε σχέση με το τι πραγματικά συμβαίνει στο εξαιρετικά άρρωστο τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας,αναφέρεται η περίπτωση της West Landesbank - η οποία, αφού χρεοκόπησε και άλλαξε το όνομα της σε Portigon AG, συνεχίζει να απασχολεί 2.600 άτομα, χωρίς να έχει επιχειρηματικό αντικείμενο και παράγοντας ετήσιες ζημίες που ξεπερνούν τα 500 εκ. € (ζημίες που φυσικά πληρώνουν οι δύστυχοι γερμανοί φορολογούμενοι).
Συνεχίζοντας, μετά το έγκλημα στην Κύπρο, οι μεγάλες τράπεζες συστήνουν έμμεσα στους θεσμικούς κυρίως πελάτες τους, να αποφεύγουν τις τοποθετήσεις τους στην Ευρώπη - αφού θεωρούν δεδομένη την εφαρμογή του κυπριακού πειράματος(δήμευση καταθέσεων), σε πολλές άλλες χώρες, μη εξαιρουμένου του ευρωπαϊκού Βορά.
Συνεχίζοντας, ο πρόεδρος της ΕΚΤ θέλει να επιβάλλει την παραμονή του συναδέλφου του από την Goldman Sachs, του κ.Monti, στην εξουσία - θεωρώντας την ιταλική κρίση τεράστιο κίνδυνο για την Ευρωζώνη, για το κοινό νόμισμα και για τον πλανήτη. Πρόκειται για μία πρωτόγνωρη επέμβαση στα εσωτερικά και στην πολιτική μίας χώρας, οι πολίτες της οποίας καταδίκασαν πρόσφατα τον τεχνοκράτη πρώην πρωθυπουργό.
Στην Ιταλία βέβαια η επίθεση εναντίον των τραπεζών (bank run), αν και κρατείται μυστική από όλους μας, ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη - με τις αναλήψεις από τη χρεοκοπημένη Banca Monte dei Paschi, την αρχαιότερη τράπεζα του κόσμου, να έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Φυσικά οι τραπεζικές καταθέσεις, ακόμη και αυτές κάτω των 100.000 €, δεν είναι ούτε εγγυημένες, ούτε σίγουρες - όπως επιβεβαίωσε και η ΕΚΤ, μεταξύ άλλων μέσω του Ολλανδού στελέχους της Klaas Knot.
Από πολιτικής τώρα πλευράς, οι σκανδαλώδεις ιδιαιτερότητες της Ιταλίας, στην οποία οι τράπεζες ευρίσκονται στα χέρια και στο έλεος της πολιτικής, καθώς επίσης τα σκάνδαλα στην Ισπανία, έχουν επισκιαστεί από τα αντίστοιχα στην Κύπρο - ενώ κανείς δεν περίμενε ότι θα συνέβαιναν τέτοιου είδους πράγματα (διαγραφή δανείων πολιτικών, εσωτερική πληροφόρηση καταθετών-πολιτικών φίλων της κυβέρνησης, μη κατάθεση δηλώσεων εισοδήματος από αρκετούς βουλευτές κλπ.), σε ένα κράτος που υπερηφανευόταν για την οργάνωση του.
Ειδικά όσον αφορά την Κύπρο, θεωρείται «επαίσχυντη» από ορισμένα διεθνή ΜΜΕ η (από τις 11.2.13) επίσημη διαβεβαίωση του διοικητή της κεντρικής της τράπεζας (εικόνα), σύμφωνα με την οποία "Η διαγραφή (haircut) στις καταθέσεις απαγορεύεται από το νόμο - ένεκα τούτου δεν πρόκειται καν να συζητηθεί". Παράλληλα, υπήρξε αναφορά στο σύνταγμα της Κύπρου, καθώς επίσης στα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι όπως αυτά περιγράφονται από την ευρωπαϊκή συνθήκη - μία φανερή«παραπλάνηση» των καταθετών και επενδυτών.
Στη Γαλλία τώρα, ο πρόεδρος της φαίνεται πως προγραμματίζει έναν «μέγα φόρο», όπως αποκαλείται, ο οποίος θα επιβληθεί στη μεσαία τάξη - με στόχο να αποφύγει τη χρεοκοπία της χώρας του, η οποία είναι αδύνατον να ανταγωνισθεί τη Γερμανία. Κατά την άποψη πολλών, πρόκειται δυστυχώς για ένα εξαιρετικά ανεπαρκές άτομο, το οποίο θα αποδειχθεί ίσως μοιραίο για την Ενωμένη Ευρώπη - αν και δεν πρέπει να είναι κανείς τόσο επικριτικός.
Στην πολύ κακή κατάσταση της ιαπωνικής οικονομίας έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές - μία κατάσταση που συνεχίζει να επιδεινώνεται, παρά τα συνεχή προγράμματα στήριξης. Η χώρα έχει, μετά από πολλές δεκαετίες, αρνητικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, ενώ δεν είναι πλέον σε θέση να χρηματοδοτεί τα τεράστια ελλείμματα του προϋπολογισμού της (9%), μέσω εσωτερικού δανεισμού. Επομένως, είναι υποχρεωμένη να τυπώνει μαζικά χρήματα - γεγονός που θα προκαλέσει την αντίδραση πολλών άλλων κρατών, μεταξύ των οποίων της Ν. Κορέας και της Κίνας.
Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι, τα προβλήματα του ευρώ έχουν οδηγήσει σε εκτεταμένες πωλήσεις του, ιδίως από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες (μείωσαν το 2012 κατά 8% τα συναλλαγματικά τους αποθέματα σε €), γεγονός που έχει σταματήσει βραχυπρόθεσμα την κατάρρευση του γεν (όπως επίσης της στερλίνας και του δολαρίου).
Περαιτέρω, οι συζητήσεις στην Ελλάδα, σχετικά με την επιστροφή στη δραχμή, έχουν μάλλον αναζωπυρωθεί -«εμπνεόμενες» πιθανότατα από τις προτροπές πολλών, με βάση τις οποίες καλείται η Κύπρος να επιλέξει την έξοδο της από το ευρώ. Προφανώς, η δυσκολία του ανθρώπου να ξεφύγει από τις παλαιές ιδέες και τα γνωστά μονοπάτια του παρελθόντος είναι τεράστια - οπότε δεν είναι καθόλου ακατανόητη η επιθυμία επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.
Κατά την πάγια άποψη μας όμως, πρόκειται για μία απολύτως αυτοκτονική λύση, υπό τις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο πλανήτη - ειδικά δε, εάν ένα τέτοιο λεπτό και επικίνδυνο εγχείρημα, θα αναλάμβανε να το φέρει εις πέρας η υφιστάμενη πολιτική ηγεσία και η ιδιωτική κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας (χωρίς αυτό δυστυχώς να σημαίνει ότι, διακρίνουμε κάποιες καλύτερες επιλογές, στο ευρύτερο πολιτικό στερέωμα).
Θα ήταν φυσικά εντελώς διαφορετικό, εάν όλες οι χώρες μαζί αποφάσιζαν την ελεγχόμενη επιστροφή τους στην προ ευρώ εποχή - κάτι που θεωρούμε ως τη μοναδική βιώσιμη λύση για την ήπειρο μας, εάν δεν ακολουθήσει άμεσα η δημοσιονομική, η τραπεζική και η πολιτική ένωση (ενδεχόμενο που φαντάζει πλέον εντελώς ουτοπικό).
Ολοκληρώνοντας, έτσι όπως φαίνονται σήμερα τα πράγματα (ειδικά εάν εισβάλλει το ΔΝΤ στην Ιταλία και στην Ισπανία), η Ελλάδα θα αποδειχθεί στο τέλος πως είναι το υγιέστερο και πλουσιότερο κράτος της Ευρωζώνης - επίσης, η χώρα με τα μικρότερα σκάνδαλα διαφθοράς και διαπλοκής, σε σχέση με πολλές άλλες, παρά τα όσα πίστευαν μέχρι τώρα οι Έλληνες ή τους υποχρέωναν να πιστεύουν οι άλλοι (χειραγώγηση της κοινής γνώμης). Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι είναι αμελητέα, είναι αποδεκτά και δεν πρέπει να μηδενιστούν άμεσα - προφανώς λοιπόν, πρέπει να επιδιωχθεί γρήγορα το ακριβώς αντίθετο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι πολλοί αυτοί που αναζητούν σήμερα μία ασφαλέστερη τοποθέτηση των χρημάτων τους - ειδικά μετά την απώλεια των καταθέσεων στην Κύπρο. Εν τούτοις, είναι πολύ δύσκολο να τοποθετηθεί κάποιος υπεύθυνα επ' αυτού, διαπιστώνοντας τα τεράστια ρίσκα του χρηματοπιστωτικού συστήματος στον πλανήτη, τον εν εξελίξει παγκόσμιο οικονομικό και νομισματικό πόλεμο, την ενεργειακή του διάσταση, τα τεράστια προβλήματα της Ευρωζώνης, την υπερχρέωση της Δύσης, τις αδυναμίες ανάπτυξης σε πολλές οικονομίες κοκ.
Φυσικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι, οι μετοχές αποτελούσαν ανέκαθεν μία καλή επένδυση - εάν οι τιμές τους δεν ήταν τόσο υψηλές (με εξαίρεση την Ελλάδα). Επομένως, θα είχε κάποια λογική μόνο η αγορά μετοχών εταιρειών σταθερής αξίας (για παράδειγμα, Coca Cola, Johnson & Johnson, Novartis κλπ.), με υψηλά μερίσματα και ασφαλές επιχειρηματικό μοντέλο - οι οποίες όμως είναι επίσης πανάκριβες σήμερα.
Τα διάφορα εμπορεύματα (πετρέλαιο, μέταλλα κλπ.), με εξαίρεση ίσως τα βασικά τρόφιμα, ευρίσκονται μάλλον στο υψηλότερο σημείο του μακροπρόθεσμου κύκλου τους, λόγω της επεκτατικής πολιτικής χρήματος των κεντρικών τραπεζών - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, δεν μπορούν να παρουσιαστούν εξάρσεις, ειδικά εάν ακολουθήσει κάποιος συμβατικός πόλεμος στο Ιράν, στην Κορέα κοκ.
Από την άλλη πλευρά, ο χρυσός είναι μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση, όταν αντιμετωπίζουμε συστημική κρίση - ενώ θεωρείται ασφάλεια, απέναντι σε μία ενδεχόμενη κατάρρευση των χαρτονομισμάτων. Δυστυχώς βέβαια, η τιμή του λέγεται ότιχειραγωγείται από τις κεντρικές τράπεζες - αν και μακροπρόθεσμα αυξάνεται, κρίνοντας από το ότι έχει σχεδόν 40πλασιαστεί μέσα σε 40 περίπου χρόνια.
Τα ομόλογα τώρα, όπως για παράδειγμα αυτά του γερμανικού δημοσίου, τα οποία θεωρούνται ασφαλή, είναι μάλλον υπερτιμημένα - αφού η σχέση τιμής/κέρδους των δεκαετών είναι (εντελώς αριθμητικά) στο 70 (υψηλότερη δηλαδή από τις μετοχές της τεχνολογίας, την εποχή της κατάρρευσης τους - το 2000). Μία από τις αιτίες είναι η επέμβαση των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες τοποθέτησαν τα τελευταία πέντε χρόνια περισσότερα από 10 τρις $ στα ομόλογα κρατών και άλλων οφειλετών.
Τα εταιρικά ομόλογα όμως υγιών επιχειρήσεων με πολύ καλές προοπτικές είναι, υπό προϋποθέσεις, ακόμη ενδιαφέροντα - αρκεί να μην ξεπερνούν σε διάρκεια τα 2-3 έτη. Οι επενδύσεις σε οικόπεδα (όχι σε ακίνητα, αφού η προσφορά υπερβαίνει κατά πολύ τη ζήτηση), σε χώρες που έχουν πλέον καταρρεύσει οι τιμές τους (Ελλάδα, Ισπανία κλπ.), δεν είναι τόσο αρνητικές - αν και πάντοτε υπάρχει ο φόβος της υπερφορολόγησης τους.
Όσον αφορά τώρα τα νομίσματα, η Νορβηγία φαίνεται περισσότερο ασφαλής (ακόμη), ο Καναδάς και η Αυστραλία (επίσης ακόμη) - όπου βέβαια κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί, εάν συνεχισθεί ο παγκόσμιος συναλλαγματικός πόλεμος, εάν βυθιστεί σε ύφεση ο πλανήτης κοκ.
Αρκετοί πάντως διεθνείς επενδυτές, αναμένοντας μία πτώση σε ορισμένα χρηματιστήρια της τάξης του 20-30% μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2013, περιμένουν χωρίς να τοποθετούνται καθόλου - φοβούμενοι παράλληλα εκτεταμένες κοινωνικές αναταραχές και εθνικιστικές εξάρσεις, οι οποίες θα ανέτρεπαν εντελώς τη σημερινή εικόνα.
Αθήνα, 01. Απριλίου 2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου