ΕΚΡΗΞΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ: Οι νέοι «Εφιάλτες» που βλέπουμε να «εκκολάπτονται», ορισμένοι μέσα από τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι – αφού αυτοί «καλούνται» να ολοκληρώσουν ενδοτικά, τη μετατροπή της χώρας μας σε άβουλο προτεκτοράτο
“Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποστεί μία από τις πλέον ριζοσπαστικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταμορφώσεις στην ιστορία τους.
Ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει γίνει η κυρίαρχη πηγή εσόδων της χώρας και παράλληλα ο πιο διεφθαρμένος – με αποτέλεσμα οι Η.Π.Α. να αποτελούν αυτή τη στιγμή την πιο άδικη και γεμάτη ανισότητες κοινωνία του κόσμου.
Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι πλέον αιχμάλωτα της νομισματικής ελίτ..…ενώ ακόμη και «ο Λευκός Οίκος του Obama», επέτρεψε στους οικονομικούς δολοφόνους να συνεχίσουν να δρουν ανεξέλεγκτα” (Charles Ferguson).
Άρθρο
«Προσοχή στην προπαγάνδα», θα έπρεπε να συστήνεται σχεδόν καθημερινά στους Έλληνες, διαπιστώνοντας τις τεράστιες προσπάθειες ορισμένων ΜΜΕ να «αναμορφώσουν» την πραγματικότητα – παρουσιάζοντας μία «στρεβλή εικόνα», η οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συμβαίνουν.
Η προσεκτική επιλογή των «κατάλληλων» τηλεοπτικών προγραμμάτων, των αξιοπρεπών ραδιοφωνικών σταθμών, καθώς επίσης των σοβαρών εφημερίδων, στην «εποχή των μνημονίων», μπορεί να χαρακτηρισθεί ακόμη και ως «αντιστασιακή ενέργεια»- όσον αφορά τουλάχιστον αυτούς, οι οποίοι αποφεύγουν μεθοδικά να μετατραπούν σε θύματα της χειραγώγησης που ασκείται σχεδόν «παραδειγματικά» στη χώρα μας.
Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, τόσο οι «επιλεκτικές ειδήσεις», όσο και οι ειδήσεις «αποπροσανατολισμού»όπως, για παράδειγμα, οι συνεχείς αναφορές στους επιόρκους υπαλλήλους, ακριβώς εκείνη τη χρονική στιγμή, κατά την οποία προωθούνταν οι απολύσεις στο δημόσιο, αποτελούν επίσης προπαγάνδα – κατά πολλούς δε, μία από τις «χείριστες» μορφές χειραγώγησης.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει πιθανότατα και η πολυδιαφημισμένη δίκη του πολιτικού, η οποία αναμένεται να «πλημμυρίσει» τα δελτία ειδήσεων - με απώτερο σκοπό να «επισκιασθεί» το εγκληματικό νομοσχέδιο, το οποίο πρόκειται να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο την Πέμπτη.
ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Περαιτέρω το ΔΝΤ, ο βασικός εκπρόσωπος των τοκογλύφων (η έννοια «δανειστές» χρησιμοποιείται μάλλον «κατ’ ευφημισμό», αφού δεν μπορεί να αποκαλεί κανείς «δανειστές» αυτούς που «διόγκωναν» τα χρέη της πατρίδας μας, υπερτιμολογώντας και δωροδοκώντας), πιστεύει πως είναι πιο σωστός ο «αφελληνισμός» των τραπεζών.
Κατά την υποτιθέμενη άποψη του, η «βίαιη» μεταφορά της ιδιοκτησίας των ελληνικών τραπεζών σε ξένους είναι απαραίτητη,επειδή οι «τοκογλύφοι» Έλληνες τραπεζίτες «διαπλέκονται» με την πολιτική - οπότε θα ήταν καλύτερος ο «απαγχονισμός» τους, έτσι ώστε να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» που συνδέει την πολιτική με την (ελληνική) οικονομική εξουσία.
Φυσικά δεν αναφέρεται σε όλα όσα συμβαίνουν στην «πατρίδα» του, στις Η.Π.Α., όπου η κεντρική τράπεζα (Fed), οι μεγάλεςεμπορικές τράπεζες-μέτοχοι της καλύτερα, δεν «διαπλέκονται» απλά με την Πολιτική, αλλά την διορίζουν – κυβερνώντας την υπερδύναμη, προφανώς απολυταρχικά, από το παρασκήνιο.
Δυστυχώς όμως, οι Αμερικανοί Πολίτες δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο από απλά πιόνια – «πειραματόζωα» μίας χρηματοπιστωτικής μαφίας, η οποία «νέμεται» κυριολεκτικά την εξουσία.
Βέβαια, η στάση του ΔΝΤ δεν είναι καθόλου παράδοξη – αφού και στο θέμα των «μνημονίων της ντροπής», τα οποία επιβάλλει σε εκείνες τις χώρες που οδηγούνται στα νύχια του, έχει την ίδια ακριβώς νοοτροπία.
Ειδικότερα, στην πατρίδα του δεν θα διανοούταν ποτέ να επιτρέψει «μέτρα λιτότητας» και δυσβάστακτους φόρους, οι οποίοι προκαλούν την κατάρρευση της κατανάλωσης και του ΑΕΠ – γεγονός που αποδείχθηκε πρόσφατα, από τον τρόπο με τον οποίο χειρίσθηκαν οι Η.Π.Α. το «δημοσιονομικό γκρεμό».
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Διάφοροι άλλοι τώρα, τις απόψεις των οποίων δεν σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε, αν και δεν συμφωνούμε, είναι επίσης υπέρ του «αφελληνισμού» των τραπεζών μας - «επισείοντας» τον (υπαρκτό) κίνδυνο εξόδου μας από το κοινό νόμισμα, εάν επιλέξουμε «πατριωτικά», «εθνικιστικά» ίσως, τη διατήρηση της «ιθαγένειας» του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.
Ευρισκόμενοι σε αδυναμία να κατανοήσουμε το νόημα της παραμονής μας στην Ευρωζώνη, με καθεστώς αποικίας,δυσκολευόμαστε παράλληλα να καταλάβουμε γιατί ο μη αφελληνισμός των τραπεζών μας, θα οδηγούσε νομοτελειακά σε αφελληνισμό της πατρίδας μας – όπως ισχυρίζονται ορισμένοι συνάδελφοί μας.
Κατά την άποψη μας, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο – αφού εάν το βασικό κυκλοφοριακό σύστημα μίας χώρας «κυριευθεί», τότε δεν μπορεί κανείς να μιλάει για εθνική κυριαρχία, παρά μόνο «κατ’ ευφημισμό».
Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου ο σχεδόν συντριπτικός αριθμός των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών είναι υποθηκευμένος στις 2-3 μεγαλύτερες τράπεζες, η «επιθετική κατάληψη» τους από τους ξένους εισβολείς, δεν θα σήμαινε εύλογα το τέλος του Ελληνικού κράτους, τουλάχιστον ως αυτόνομης «οντότητας»;
Περαιτέρω, χωρίς τράπεζες, καθώς επίσης χωρίς τις κοινωφελείς, τις κερδοφόρες και τις στρατηγικές επιχειρήσεις μας, τις οποίες προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να θυσιάσουμε (ιδιωτικοποιήσουμε) στο βωμό της αποφυγής της χρεοκοπίας, είναι δυνατόν να αποφύγουμε τελικά την ολοκληρωτική πτώχευση; Πότε στην ιστορία νίκησε κάποιος λαός σε έναν πόλεμο, σε μία μάχη έστω, έχοντας παραδώσει προηγουμένως όλα του τα όπλα στον εχθρό;
Συμπερασματικά λοιπόν, είναι ποτέ δυνατόν, χωρίς όπλα, να αποφύγουμε την τρομακτική, απόλυτη χρεοκοπία, στην οποία θα καταλήγαμε λεηλατημένοι και εξαθλιωμένοι, όπως ακριβώς μία στυμμένη λεμονόκουπα; Είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να τιμωρήσουμε τους, έστω διεφθαρμένους και τοκογλύφους, τραπεζίτες μας;
Από την άλλη πλευρά, πιστεύει κανείς αλήθεια ότι όλα αυτά γίνονται για το δικό μας καλό; Πόσο μάλλον όταν η «εξυγίανση» της χώρας μας, το δημόσιο χρέος της οποίας ήταν στο 110% περίπου του ΑΕΠ της το 2008, μας έχει κοστίσει ήδη πάνω από το 100% του ΑΕΠ μας - αφού ευρίσκεται σήμερα στο 170%, μετά από δύο ανόητες διαγραφές (PSI) και με κατεστραμμένο το κάποτε υγιέστατο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα;
Πόσον καιρό θα χρειαστούμε ακόμη για να καταλάβουμε ότι, η εγχείρηση δεν έγινε για να διασωθεί ο ασθενής, αλλά για να αφαιρεθούν όλα τα υγιή του μέλη και να πουληθούν, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στον ίδιο;
Συνεχίζοντας, η «κατάρρευση» των μισθών μας, των εισοδημάτων, των τιμών των ακινήτων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, του χρηματιστηρίου, της κατανάλωσης κοκ., παράλληλα με την έκρηξη της ανεργίας, την υπερφορολόγηση και την εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, ήταν πράγματι το σωστό φάρμακο; Πικρό έστω αλλά απαραίτητο;
Μήπως οι «ειδήμονες», το «Ταμείο» και η Γερμανία θεωρούν ότι είμαστε «διανοητικά ανάπηροι», αφού αποδεχόμαστε σχεδόν αναντίρρητα όλες αυτές τις ανοησίες; Δειλοί και φοβισμένοι ίσως ή απλά εξουδετερωμένοι, «αποβλακωμένοι» καλύτερα, από τις συνθήκες «σοκ και δέους» που προκάλεσαν, εν μέσω μίας καταιγιστικής προπαγάνδας;
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Επιστρέφοντας στις τράπεζες οφείλουμε να τονίσουμε ότι, σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή δεν θα μας ενδιέφερε τόσο πολύ η ελληνικότητα τους – με την έννοια πως δεν θα είμαστε αντίθετοι, εάν κάποιοι μέτοχοι τους ήταν ξένοι. Σήμερα όμως,με τις καταθέσεις να κινδυνεύουν με κατασχέσεις, καθώς επίσης με την πατρίδα μας να δέχεται μία οικονομική επίθεση άνευ προηγουμένου, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Απλούστερα, οι τράπεζες πρέπει να παραμείνουν Ελληνικές μέχρι τουλάχιστον να περάσουν οι κίνδυνοι - ενώ μπορούν να παραμείνουν Ελληνικές, εάν εμείς το θελήσουμε. Όλοι έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, το οποίο είναι πολύ πιο ανώδυνο, εάν το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο ενός συμβατικού πολέμου – όπου οι ελληνικές οικογένειες έστελναν τα παιδιά τους στον πόλεμο, ανεξαρτήτως κόστους, για να υπερασπίσουν την εθνική κυριαρχία και την ελευθερία της πατρίδας τους.
Σε κάθε περίπτωση, είναι μάλλον «οξύμωρο» το να τοποθετείται κάποιος υπέρ του «αφελληνισμού» των τραπεζών, όπως «επιτάσσει» το ΔΝΤ, παραμένοντας ταυτόχρονα «εχθρός» της Τρόικας, των μνημονίων και της οικονομικής γενοκτονίαςπου προκαλούν – δεν γίνεται και δεν ταιριάζει. Εκτός εάν δεχθούμε βέβαια ότι, προηγείται η επιβίωση μας, από την «ακεραιότητα» της πατρίδας μας – οπότε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι λάθος καλύτερα, «εμμονή» ίσως η επίκληση της εθνικότητας μας.
Από όλα όσα διαβάσαμε τώρα για το θέμα των τραπεζών, θεωρούμε ως πλέον σωστό το παρακάτω: “Οι επενδυτές που θα συμμετέχουν τελικά στις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων «αγοράζουν» τράπεζες, οι οποίες ήδη διαθέτουν φήμη και πελατεία, εκτεταμένο εγκατεστημένο δίκτυο, σημαντικά περιουσιακά στοιχεία και στελεχιακό δυναμικό. Αναλαμβάνουν λοιπόν στην πράξη έναν και μοναδικό κίνδυνο: το συνολικό κίνδυνο της οικονομίας της χώρας, δηλαδή το ενδεχόμενο εξόδου της από την Ευρωζώνη, η οποία όμως έχει αποκλεισθεί από την Τρόικα”.
Ολοκληρώνοντας, υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι αναφέρονται σε «Εφιάλτες» εντός των συνόρων – εννοώντας εκείνους που πρόδωσαν την πατρίδα τους, είτε από ανοησία, είτε «ξενόδουλα», είτε από απλή ιδιοτέλεια.
Αν και φυσικά πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά, οι νέοι «Εφιάλτες» που βλέπουμε σήμερα να «εκκολάπτονται», ορισμένοι μέσα από τη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι – αφού αυτοί «καλούνται» να ολοκληρώσουν τη μετατροπή της χώρας μας σε άβουλο, σκλαβωμένο προτεκτοράτο.
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ
“Το ανθρώπινο ον είναι αξεπέραστο στο ερμηνεύει όλες τις νέες πληροφορίες, έτσι ώστε να παραμένουν άθικτα τα συμπεράσματα, τα οποία είχε εκ των προτέρων εξάγει” (W.Buffet).
Οφείλουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους χωρίς προκαταλήψεις, από τις πράξεις και όχι από τα λόγια τους – γεγονός που είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε κάποια στιγμή, κυρίως για να σταματήσουμε να εκλέγουμε αυτούς που απλά μας μοιράζουν γενναιόδωρα υποσχέσεις, χωρίς να τηρούν στη συνέχεια απολύτως καμία.
Περαιτέρω, στην πραγματικότητα δεν χωρίζεται η Ελλάδα σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» – όπως ακριβώς οι Έλληνες δεν διακρίνονται σε «πατριώτες» και μη πατριώτες. Κανένας απολύτως Έλληνας και κανένα πολιτικό κόμμα (με ελάχιστες ίσως «ιδιοτελείς» εξαιρέσεις, οι οποίες μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα), δεν είναι υπέρ των εγκληματικών μνημονίων – πολύ περισσότερο, όταν όλοι έχουν καταλάβει πια που οδηγούν.
Απλούστατα, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι, φιλοσοφώντας όπως κάποτε οι Στωικοί, αποδέχονται αυτά που, κατά την άποψη τους, δεν μπορούν να αλλάξουν. Με λίγα λόγια, θεωρούν ως αναπότρεπτο γεγονός το μνημόνιο και την Τρόικα, δεν έχουν κάποια εναλλακτική λύση, οπότε συμβιβάζονται με το αναπόφευκτο - όπως ακριβώς η παραπάνω φιλοσοφική σχολή της αρχαιότητας.
Λύσεις όμως υπάρχουν – όχι μόνο μία, αλλά πολύ περισσότερες. Αυτό λοιπόν που φαίνεται απαραίτητο, είναι το να πεισθούν οι «μνημονιακοί» πως πρέπει να πάψουν να θεωρούν την Τρόικα και το μνημόνιο ως αναπότρεπτα γεγονότα.
Εν τούτοις, για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει μόνοι τους να αναζητήσουν όλες τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπάρχουν– αφού δεν είναι σε καμία περίπτωση λιγότερο έξυπνοι ή «πατριώτες», από όλους εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες Πολίτες.
Παράλληλα, εκείνα τα πολιτικά κόμματα, τα οποία τοποθετούνται αντιμνημονιακά, οφείλουν να αναπτύξουν τις εναλλακτικές λύσεις που προτείνουν, καθώς επίσης να πείσουν τους Έλληνες – αφού, στην αντίθετη περίπτωση, τα εύλογα συμπεράσματα όλων μας είναι πως, για μία ακόμη φορά, επιχειρείται η «στυγνή» υπεξαίρεση της ψήφου μας, μέσω της κακόβουλης εκμετάλλευσης του θυμού και της οργής μας.
Το «εργαλείο» δε της υπεξαίρεσης είναι προφανώς το ίδιο: η διασπορά ψευδών υποσχέσεων, από εκείνους που έχουν (θεμιτό;) στόχο την εξουσία για την εξουσία και τα τεράστια πλεονεκτήματα της: πλούτο, πολυτελή διαβίωση, δόξα, δύναμη, κοινωνική καταξίωση, ασυλία, ατιμωρησία, περίοπτη θέση στην ιστορία, απόλυτη εξασφάλιση των απογόνων τους κλπ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Με κριτήριο την αποδεδειγμένη φοροδιαφυγή δεκάδων εκ. € (υπέβαλλε ήδη αυτοκαταγγελία), για την οποία κατηγορείται ο πρόεδρος μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας του Μονάχου (επιχειρηματίας, καθώς επίσης εξαιρετικά προβεβλημένο άτομο της χώρας του), όλες τις προηγούμενες ανάλογες υποθέσεις, καθώς επίσης το πολλοστό CD με Γερμανούς φοροφυγάδες, το οποίο αγοράσθηκε από το «ΣΔΟΕ» της Ρηνανίας Βεστφαλίας έναντι 4 εκ. € περίπου, συμπεραίνουμε εύλογα ότι, το «εθνικό χόμπι» της Γερμανίας είναι η φοροδιαφυγή.
Πόσο μάλλον όταν τα προβλεπόμενα έσοδα από τους φοροφυγάδες, οι οποίοι εμφανίζονται στο νέο CD, ξεπερνούν τα 500 εκ. €! Πιθανότατα λοιπόν είναι αυτός ο λόγος που κατηγορεί τόσο την Κύπρο, όσο και την Ελλάδα - κρίνοντας προφανώς «εξ ιδίων τα αλλότρια».
Περαιτέρω, υπενθυμίζουμε ξανά ότι στο κείμενο μας «Η ελληνική κεντρική τράπεζα», είχαμε θέσει τα παρακάτω «ρητορικά ερωτήματα»: “Ανανεώθηκε το εκδοτικό δικαίωμα της Τράπεζας της Ελλάδας για τριάντα χρόνια; Ήταν «μνημονιακή» υποχρέωση; Ψήφισε το Κοινοβούλιο την αλλαγή του καταστατικού της; Γιατί συνέβη σε μία τόσο προβληματική χρονική περίοδο; Έγραψαν κάτι τα ΜΜΕ;”.
Με δεδομένη τώρα την πρόθεση της Ελβετίας, να θέσει σε δημοψήφισμα το θέμα του «επαναπατρισμού», καθώς επίσης της απαγόρευσης των πωλήσεων του χρυσού της (άρθρο FT) θεωρούμε ότι, οφείλουμε αφενός μεν να απαιτήσουμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μας, αφετέρου να διαπιστώσουμε που ακριβώς φυλάσσονται τα δικά μας αποθέματα χρυσού – τα οποία δυστυχώς έχουμε εμπιστευθεί σε μία ιδιωτική κεντρική τράπεζα, χωρίς καν να την ελέγχουμε.
Αθήνα, 22. Απριλίου 2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου