Β. Βιλιάρδος-Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΦΑΣΕΩΝ

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΦΑΣΕΩΝ: Ο μοναδικός τρόπος για να αμυνθεί μία χώρα, απέναντι στην εισβολή των συνδίκων του διαβόλου και στη λεηλασία της, είναι να απαιτήσει θαρραλέα από το ΔΝΤ να τα μαζέψει - να σηκωθεί και να φύγει από την επικράτεια της, χωρίς καθυστέρηση

"Ακούγοντας συνάδελφό μας οικονομολόγο, ο οποίος μετανάστευσε πρόσφατα στις Η.Π.Α., να προτείνει καλοπροαίρετα στη χώρα μας να «συνταχθεί» με το ΔΝΤ, έτσι ώστε να προστατευθεί από την Ευρώπη, δεν μπορέσαμε να μη χαμογελάσουμε - αφού πρότεινε ουσιαστικά να συμμαχήσουμε με το διάβολο, για να αμυνθούμε απέναντι στους μικρούς, αδύναμους σατανάδες.

Παράλληλα, συνειδητοποιήσαμε πόσο γρήγορα αλλάζουν οι άνθρωποι, όταν μετακινούνται στις Η.Π.Α., χωρίς να γνωρίζουμε εάν πείθονται δια της μεθόδου της «πλύσης εγκεφάλου» ή εάν υποχρεώνονται βίαια να υπηρετήσουν το«μεγαλοδύναμο» - τον εκάστοτε αμερικανό πρόεδρο δηλαδή, ο οποίος υπηρετεί με τη σειρά του, αδιαμαρτύρητα, το χρηματοπιστωτικό κτήνος.  

Από την άλλη πλευρά διαπιστώνει κανείς ότι, σήμερα συμπεριφέρονται όλοι οι πολιτικοί, τόσο οι αμερικανοί, όσο και οι ευρωπαίοι ή οι υπόλοιποι κυβερνήτες υπερχρεωμένων κρατών, όπως τα τρομαγμένα κουνέλια - τα οποία τρέμουν ολόκληρα, βλέποντας τα δόντια του μεγάλου φιδιού της χρηματοπιστωτικής ελίτ να ανοίγουν, ενώ κατευθύνεται γρήγορα προς το μέρος τους". 

Άρθρο

Σύμφωνα με την Global Research, τη σημαντικότερη δεξαμενή σκέψης των αντιπάλων της παγκοσμιοποίησης, η οποία ανέλυσε την πολιτική του σημερινού προέδρου των Η.Π.Α., είναι κατά πολύ χειρότερη από αυτήν του προκατόχου του - ο οποίος βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν ήταν ο καλύτερος. Η βασική αιτία, στην οποία στηρίζεται το παραπάνω συμπέρασμα είναι το ότι, η ανισότητα στις Η.Π.Α. στην περίοδο της διακυβέρνησης του, έχει αυξηθεί περαιτέρω - με τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι, καθώς επίσης με τους φτωχούς κατά πολύ φτωχότεροι. 

Αναλυτικότερα, ο πρόεδρος διασώζει τις μεγάλες τράπεζες με 780 δις $ ετήσια, ο ανώτατος εισαγγελέας της χώρας έχει αρνηθεί να διώξει ποινικά τις διεφθαρμένες ηγεσίες τους (οι οποίες βύθισαν τον πλανήτη στην μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του, κατακλέβοντας στην κυριολεξία την Ευρώπη), οι δημόσιες αμερικανικές υπηρεσίες αρνούνται πλέον να παρέχουν πληροφορίες στα ΜΜΕ, οι Πολίτες παρακολουθούνται από τις μυστικές υπηρεσίες, ξεκίνησαν πολλοί νέοι πόλεμοι (35 εκ των οποίων στην Αφρική), το σύνταγμα έχει καταπατηθεί κοκ.

Πολλοί αναρωτιούνται λοιπόν γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο ένας πρόεδρος, ο οποίος είχε εκλεγεί υποσχόμενος να κυβερνήσει εντελώς διαφορετικά, από τον προκάτοχο του - ενώ είχε χαρακτηρισθεί ως «ο ηγέτης της ελπίδας», ο οποίος θα επανέφερε τη σωστή αναδιανομή των εισοδημάτων, καθώς επίσης το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα του. 

Στα πλαίσια αυτά, η δημόσια τοποθέτηση του ανώτατου δικαστή των Η.Π.Α., πριν από μερικές εβδομάδες, ήταν μάλλον αφοπλιστική. Σύμφωνα με τον ίδιο, "ο κ. Obama έγινε αποδεκτός από τις αμερικανικές ελίτ, καθώς επίσης από τους ιδιοκτήτες των ισχυρότερων ΜΜΕ, επειδή θα έκανε ακριβώς αυτό, το οποίο ανέμεναν από έναν μαύρο πρόεδρο". Ο δικαστής βέβαια, με την τοποθέτηση του αυτή λέει έμμεσα ότι, ο αμερικανός πρόεδρος δεν εκλέχθηκε από τους πολίτες της χώρας του - αλλά από μία μικρή ελίτ, η οποία κυβερνά από το παρασκήνιο την υπερδύναμη.     

Για να μπορέσει να κατανοήσει κανείς τους ισχυρισμούς του ανώτατου δικαστή θα πρέπει να γνωρίζει ότι, οι εκλογές στις Η.Π.Α, κερδίζονται κυρίως με χρήματα - ενώ η τελευταία εκλογική αναμέτρηση ήταν η πιο ακριβή στην αμερικανική ιστορία. Οι κυριότεροι τώρα υποστηρικτές του σημερινού προέδρου ήταν οι τεχνολογικές εταιρείες (Google, Facebook κλπ.), καθώς επίσης οι τράπεζες - οι οποίες όμως συνήθως τοποθετούνται, επενδύουν καλύτερα και στους δύο υποψήφιους, για κάθε ενδεχόμενο. Το παρακάτω διάγραμμα (πηγή: nndb) είναι χαρακτηριστικό:

Συνεχίζοντας, ο πρόεδρος ενισχύθηκε επί πλέον από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές οργανώσεις - από την Παγκόσμια τράπεζα, από την ομάδα των 30 σημαντικότερων τραπεζών του πλανήτη, από την τριεθνή επιτροπή (μία οργάνωση αντίστοιχη με τη λέσχη του διαβόλου), από τον οικονομικό σύλλογο της Νέας Υόρκης (Economic Club of New York), καθώς επίσης από τους συνδίκους του διαβόλου, από το ΔΝΤ.

ΤΟ ΔΝΤ

Έχοντας αναφερθεί πάρα πολλές φορές στο ΔΝΤ, κυρίως δε στην ιστορία του αλλά και στο ότι, εάν δεν εκδιωχθεί από την πατρίδα μας δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον, θεωρούμε σκόπιμο να συμπληρώσουμε εδώ την κριτική, την οποία του άσκησε ο J. Stieglitz - ο οποίος το 1999 όχι μόνο απολύθηκε από τη θέση του, ως ο υπεύθυνος οικονομολόγος του ταμείου, αλλά καιτου απαγορεύθηκε η είσοδος στο κτίριο (από τις υπηρεσίες ασφαλείας οι οποίες τον εμπόδισαν να λάβει μέρος στη σύσκεψη της Παγκόσμιας τράπεζας με το ΔΝΤ). Σύμφωνα τώρα με τον κ. Stieglitz, το ΔΝΤ ακολουθεί πιστά την παρακάτω στρατηγική των πέντε φάσεων:

(α)  Πρώτη φάση, Αποκρατικοποιήσεις:  Η διεθνής ελίτ καλωσορίζει ότι πέφτει στα χέρια της - χωρίς να είναι ιδιαίτερα επιλεκτική, αρκεί να αγοράζει τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές. Φυσικά κύριος στόχος της είναι οι κοινωφελείς επιχειρήσεις - αφού, μέσω αυτών, έχει τη δυνατότητα αφενός μεν να κερδοσκοπεί ασύστολα, αφετέρου να ελέγχει την εκάστοτε πολιτική εξουσία (καθώς επίσης τις εργατικές τάξεις, έχοντας καταστρέψει ήδη τη μεσαία).  

Συνήθως συμμαχεί με την εκάστοτε τοπική ελίτ, στην οποία παρέχει κάποια ψίχουλα από τη λεία της - ενώ τη διορίζει τις περισσότερες φορές ως ύπαρχο, παραμένοντας στο παρασκήνιο. 

(β)  Δεύτερη φάση, Απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου: Αν και η μέθοδος αυτή παρουσιάζεται θετικά στα κράτη, στα οποία εισβάλλει το ΔΝΤ, με την έννοια της προσέλκυσης επενδύσεων, μέσω των οποίων θα εξασφαλισθούν νέες θέσεις εργασίας κλπ., ουσιαστικά εξυπηρετεί την έξοδο των κεφαλαίων - αφού λεηλατηθεί εντελώς μία χώρα και ρευστοποιηθεί τόσο η δημόσια, όσο και η ιδιωτική περιουσία της.   

(γ)  Τρίτη φάση, Πτώση των τιμών των καταναλωτικών και λοιπών προϊόντων: Πρόκειται για ένα από τα εξυπνότερα τεχνάσματα-παγίδες του ΔΝΤ, το οποίο απελευθερώνει δήθεν την αγορά - με αποτέλεσμα να μειώνονται οι τιμές των προϊόντων, λόγω της καλύτερης λειτουργίας του ανταγωνισμού.

Εν τούτοις, η εμπειρία στις χώρες που εισέβαλε το ΔΝΤ έχει τεκμηριώσει ότι, οι τιμές των βασικών προϊόντων, όπως των τροφίμων, του νερού, του ηλεκτρισμού και της ενέργειας, εκτοξεύονται στα ύψη - σκόπιμα συνήθως, για να διευκολυνθεί η επόμενη φάση.

(δ)  Τέταρτη φάση, Κοινωνικές αναταραχές και αιματηρές εξεγέρσεις: Αναφέρονται χαρακτηριστικά ως ΔΝΤ-αναταραχές, οι οποίες διευκολύνουν την απορρύθμιση του εκάστοτε συστήματος - μία ύπουλη παγίδα στην οποία, παρά τα όσα λέγονται εναντίον των Ελλήνων, δεν έχουν μέχρι στιγμής πέσει.

Ο οικονομολόγος τις περιγράφει με την εξής πρόταση: "Όταν μία χώρα έχει πέσει στο καναβάτσο, το ΔΝΤ πιέζει να βγει και η τελευταία σταγόνα αίματος από το σώμα της. Γυρίζει το διακόπτη του φούρνου, στον οποίο την έχει τοποθετήσει, μέχρι το τέρμα - έτσι ώστε να πυρακτωθούν και να  εκραγούν τα πάντα". Αναφέρει ως παραδείγματα τη Βολιβία, την Ινδονησία και το Εκουαδόρ - όπου, ακριβώς στο σημείο της υπερθέρμανσης, ξέσπασαν οι αιματηρές κοινωνικές αναταραχές.       

Η αμερικανική τηλεοπτική εκπομπή "Newsnight" έχει επιβεβαιώσει ότι, είδε ένα έγγραφο στην Παγκόσμια τράπεζα, το οποίο προέβλεπε ακριβώς τα παραπάνω: τις μεγάλες κοινωνικές αναταραχές δηλαδή, στα πλαίσια της στρατηγικής του ΔΝΤ για το Εκουαδόρ (Ισημερινός) - με ψυχρή, προμελετημένη ακρίβεια.

Οι κοινωνικές αναταραχές, σύμφωνα με το ΔΝΤ, έχουν ένα ανεκτίμητο πλεονέκτημα για αυτούς που σχεδιάζουν τη λεηλασία μίας χώρας: οι τιμές των μετοχών, των επιχειρήσεων, καθώς επίσης των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων του κράτους, στο οποίο έχει εισβάλλει το ΔΝΤ, καταρρέουν - με αποτέλεσμα η εξαγορά τους από τις πολυεθνικές εταιρείες της διεθνούς ελίτ να είναι μία εξαιρετικά κερδοφόρα διαδικασία.

(ε)  Πέμπτη φάση, το ελεύθερο εμπόριο: Η δημιουργία ελευθέρων ζωνών εμπορίου, κάτω από την εποπτεία του ΠΟΕ - η οποίαπαρομοιάζεται με τους πολέμους του οπίου. Ειδικότερα, το 19ο αιώνα, οι αμερικανοί και οι ευρωπαίοι ξεκίνησαν έναν σκληρό αποικιοκρατικό πόλεμο - με στόχο την ανάπτυξη του παγκοσμίου εμπορίου. 

Πρακτικά, ο πόλεμος αυτός έμοιαζε με την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων - όπου οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής υποχρεώθηκαν να ανοίξουν τα σύνορα τους, με στρατιωτικά μέσα, ενώ τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Ευρώπη λειτούργησαν προστατευτικά, διατηρώντας κλειστές τις αγορές τους.

Σήμερα βέβαια δεν χρειάζεται κανείς στρατιωτικές επεμβάσεις - αφού αρκούν οι επιθέσεις με τα χρηματοπιστωτικά όπλα μαζικής καταστροφής, σε συνδυασμό με την εισβολή του ΔΝΤ.      

Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΗΜΕΡΑ

Πολλοί από εμάς επικεντρώνονται στο θέμα της Ελλάδας, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι, όλα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας, είναι μέσα στα πλαίσια μίας ευρύτερης στρατηγικής - στο σχεδιασμό της οποίας η Ελλάδα διαδραμάτισε το ρόλο του Δούρειου Ίππου, της κερκόπορτας καλύτερα για την επέλαση του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη, καθώς επίσης του πειραματόζωου (για την εφαρμογή εξειδικευμένων μέτρων, σε χώρες που ανήκουν σε μία νομισματική ένωση).

Με κριτήριο τις παραπάνω φάσεις λοιπόν διαπιστώνουμε ότι, το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων απασχολεί πλέον ολόκληρη την ΕΕ, όπως επίσης η απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου - με την αρχή να έχει γίνει ήδη πριν από χρόνια με την εισαγωγή του κοινού νομίσματος, του ευρώ, καθώς επίσης με τη συνέχεια να επιδιώκεται μέσω της τραπεζικής ενοποίησης (για την οποία επιμένει το ΔΝΤ, απειλώντας Θεούς και δαίμονες).

Οι δίκαιες, ορθολογικές τιμές των προϊόντων αποτελούν επίσης θέμα στην Κομισιόν, ενώ οι κοινωνικές αναταραχές ευρίσκονται ήδη σε εξέλιξη - στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα κλπ. Αυτό που απομένει πλέον είναι η ελεύθερη ζώνη εμπορίου, μεταξύ των Η.Π.Α. και τις Ευρωζώνης - έτσι ώστε να λεηλατηθεί ολόκληρη η ήπειρος μας από την άπληστη, παγκόσμια ελίτ, η οποία στεγάζεται προσωρινά στις Η.Π.Α. (το κερδοσκοπικό και τοκογλυφικό κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα).   

Ίσως λοιπόν εδώ να οφείλεται η επίσκεψη του αμερικανού προέδρου στη Γερμανία - η οποία ηγείται αυθαίρετα της Ευρωζώνης, λαμβάνοντας το χρίσμα των χρηματοπιστωτικών αγορών. Άλλωστε οι πολιτικοί και των δύο αυτών χωρών οφείλουν να προάγουν τα σχέδια της ελίτ, η οποία τους τοποθέτησε στη θέση τους - γεγονός που διαπιστώσαμε από τη δολοφονία της Κύπρου, με στόχο αφενός μεν να τιμωρηθεί για την σχέση της με τη Ρωσία, αφετέρου να ενημερώσει όλους τους ευρωπαίους πολίτες για την επερχόμενη δήμευση μέρους των καταθέσεων τους, έτσι ώστε να μην φέρουν μεγάλες αντιρρήσεις.  

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εάν αναλύσει κανείς ψύχραιμα τον τρόπο, με τον οποίο λειτούργησε το ΔΝΤ στην Ευρώπη, θα διαπιστώσει εύκολα ότι, έκανε πάρα πολλά λάθη - όσον αφορά την εφαρμογή της βασικής στρατηγικής του. Οι αποκρατικοποιήσεις στον ευρωπαϊκό νότο είναι ελάχιστες, η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων υπέστη ένα σοβαρό πλήγμα με την επιβολή ελέγχων στην Κύπρο, οι τιμές των τροφίμων, του νερού, του ηλεκτρισμού και της ενέργειας δεν αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό ενώ, ακόμη στην Ευρώπη, η κάθε χώρα κάνει ότι θέλει - χωρίς να υποτάσσεται στην ευρωπαϊκή κεντρική διοίκηση.

Στον τομέα τώρα των κοινωνικών αναταραχών, με βάση τις οποίες θα κατέρρεαν οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων, οι επιτυχίες του ΔΝΤ δεν είναι σημαντικές - αφού οι Πολίτες δεν έχουν ακόμη επαναστατήσει μαζικά (αντίθετα στην Τουρκία, όπου επιδιώκεται πιθανότατα ο διαμελισμός της, έτσι ώστε να είναι πιο ασφαλής η διέλευση του σχεδιαζόμενουενεργειακού αγωγού, οι Η.Π.Α. φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία).

Η λεηλασία των Ευρωπαίων λοιπόν καθυστερεί επικίνδυνα - ενώ ο χαμένος χρόνος είναι πολύ δύσκολο να αναπληρωθεί (αν και στην Ελλάδα ίσως βοηθήσει τελικά την σχεδιαζόμενη εξέγερση η υπόθεση της ΕΡΤ - η οποία δεν είναι απίθανο να προκλήθηκε σκόπιμα, αφού διαφορετικά δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί ο καταστροφικός χειρισμός, εκ μέρους της κυβέρνησης)   

Όσον αφορά τώρα την πέμπτη και τελευταία φάση, τη δημιουργία μίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των Η.Π.Α. και της ΕΕ, όπου το ΔΝΤ ισχυρίζεται ότι θα δημιουργηθούν 180.000 νέες θέσεις εργασίας, οι προοπτικές δεν φαίνεται να είναι οι καλύτερες -αφού οι περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν πλέον με καχυποψία τις υποσχέσεις των Η.Π.Α., ενώ δεν εμπιστεύονται τις προβλέψεις του ΔΝΤ, οι οποίες επανειλημμένα ήταν λανθασμένες (σκόπιμα ή μη, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας).  

Στα πλαίσια αυτά, αναρωτιούνται ήδη σε πολλές χώρες για τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί το ΔΝΤ (η πρωσική Γερμανία επίσης, σε ορισμένες από αυτές - οι οποίες δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να υποταχθούν στους επίδοξους απογόνους του Χίτλερ).

Η απάντηση στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι άλλη, από αυτήν που έδωσε ο ίδιος ο J. Stieglitz, όταν ρωτήθηκε σχετικά το 2001 - πριν ακόμη αναγκασθεί να σιωπήσει. Ήταν δε η εξής:

"Υπάρχει ένα και μοναδικό αποτελεσματικό μέσον εναντίον του ΔΝΤ - αυτό που χρησιμοποίησε η Μποτσουάνα, το μοναδικό κράτος στον πλανήτη, το οποίο αντέδρασε με επιτυχία απέναντι στη λεηλασία του από την παγκόσμια ελίτ. Απλούστατα, είπαν στο ΔΝΤ να τα μαζέψει και να εξαφανισθεί από τη χώρα τους, χωρίς καμία καθυστέρηση".

Φυσικά όλες οι χώρες της Ευρωζώνης είναι υπερχρεωμένες, ενώ ελλοχεύει μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια τους -οπότε πολύ δύσκολα θα έλεγαν κάτι τέτοιο, φοβούμενες το δάγκωμα του χρηματοπιστωτικού φιδιού, το οποίο τους δείχνει ήδη τα κοφτερά, γεμάτα δηλητήριο δόντια του.

Εν τούτοις, πρέπει να το κάνουν όλοι μαζί οι ευρωπαίοι Πολίτες, από κοινού, εξοφλώντας τα δάνεια του ταμείου αμέσως - καθώς επίσης εκδιώκοντας εκείνες τις πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες υπηρετούν το θηρίο και δεν σέβονται τη δημοκρατία, ούτε καν το δικαίωμα τους στην ελευθερία.

Βασίλης Βιλιάρδος

Αθήνα, 18. Ιουνίου 2013

viliardos@kbanalysis.com

Facebook   Twitter   Linked in