ΓΑΛΛΙΑ: “Η κυρίαρχη ιδεολογία για να αντιμετωπίσει τις ‘απεχθείς’ απόψεις, δηλώνει ότι δεν είναι απόψεις αλλά εγκλήματα.”

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

“Η κυρίαρχη ιδεολογία για να αντιμετωπίσει τις ‘απεχθείς’ απόψεις, δηλώνει ότι δεν είναι απόψεις αλλά εγκλήματα.”

«Ο αντισημιτισμός δεν είναι άποψη, είναι έγκλημα» -Guillaume Garot, Γάλλος αναπληρωτής υπουργός Γεωργίας,30/12/2013

Για την υπόθεση Dieudonné, υπάρχουν ήδη πολλές αντιδράσεις για τον σπασμωδικό τρόπο με τον οποίον η κυβέρνηση αντέδρασε, φτάνοντας στο σημείο, να απαγορεύσει την παράσταση που θα έδινε ο μαύρος κωμικός σε θέατρο στη Νάντη. Και ενώ αρχικά ακυρώθηκε η απαγόρευση, η κυβέρνηση προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο... ομοφώνησε με την κυβέρνηση και με απόφασή του απαγόρευσε την παράσταση, μόλις δύο ώρες προτού ξεκινήσει. Η γαλλική κυβέρνηση χαιρέτισε την απόφαση, χαρακτηρίζοντάς την «νίκη για την δημοκρατία»…!

Για να καταφανεί η απέραντη υποκρισία όλων αυτών των «υπερασπιστών της δημοκρατίας», το 2011, είχε ανέβει στην Γαλλία μια άκρως βλάσφημη αντιχριστιανική παράσταση θεατρικού "έργου" ενός Ιταλού ονόματι Romeo Castellicci.

Το «έργο» με την ονομασία ‘On the Concept of the Face of the Son of God’ (‘Σχετικά με την έννοια του προσώπου του Υιού του Θεού’) ήταν μία… κοπρολογική αναπαράσταση ενός γέρου που ταλαιπωρείται από διάρροια, τον οποίο ο γιος σκουπίζει και καθαρίζει επανειλημμένα στη σκηνή κάτω από ένα μεγάλο πίνακα ενός προσώπου του Χριστού του Antonello da Messina. Περιττώματα γέμιζαν τη σκηνή, ενώ υπήρχαν και συνθετικές οσμές! Κάποια στιγμή εμφανιζόταν μια ντουζίνα παιδιών με σχολικές τσάντες που άρχισαν να ρίχνουν πλαστικές χειροβομβίδες κατά της εικόνας του Χριστού!.. Μετά την επίθεση η εικόνα του Χριστού έμενε σπασμένη και ένα σκούρο υγρό που μοιάζει με περιττώματα απλωμένο στο πρόσωπο του Χριστού, το οποίο στη συνέχεια καλύπτεται με τις λέξεις, «Δεν είσαι ο ποιμένας μου» (“You are not my shepherd”). Υπήρχαν διαδηλώσεις από καθολικούς νεαρούς που κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «στοπ στην χριστιανοφοβία» και οι οποίοι απωθήθηκαν από τα ΜΑΤ. [Δες σχετικό άρθρο ΚΟεδώ].

Κι όμως η παράσταση αυτού του «έργου» δεν ματαιώθηκεκαι σύσσωμος ο «πνευματικός κόσμος» είχε καταγγείλει την επίθεση των νεαρών, ενώ ο τότε Γάλλος υπουργός πολιτισμού Φρεντερίκ Μιτεράν είχε δηλώσει ότι οι διαμαρτυρίες «βλάπτουν μια θεμελιώδη αρχή της ελευθερίας της έκφρασης που προστατεύεται από το γαλλικό δίκαιο».

Υποκρισία – αντιχριστιανικό μένος και επιλεκτική προστασία (από κράτος και δικαιοσύνη) «προνομιούχας» ομάδας.

Ο καθολικός συγγραφέας Bernard Antony, ένθερμος λάτρης των παραδόσεων (και ιδρυτής της ‘AGRIF’, μιας ένωσης που παρέχει νομική βοήθεια σε Γάλλους Καθολικούς που κατηγορούνται για «ρατσισμό» ή «διακρίσεις»), δημοσίευσεμια ανυποχώρητη καταγγελία της συλλογιστικής του Γάλλου υπουργού εσωτερικών (σιωνιστή) Manuel Valls, παρομοιάζοντάς την με την επιστροφή στον σταλινισμό :

( ... ) Γιατί αυτή την κατασταλτική μέθοδο που χρησιμοποιείται από τον κ. Valls είναι φορτωμένη με τις συνέπειες της υποκειμενικές ερμηνείας, κάνοντας πολλού σαν σκέφτονται ότι ο Dieudonné μπορεί να απαγορεύτηκε, επειδή είπε την αλήθεια.

 Ήδη, στις 3 Απριλίου 1990, στην εφημερίδα Le Figaro, κατά το χρόνο ψηφίστηκε ο νόμος Rocard - Gayssot, η μεγάλη Εβραία εκδότρια και συγγραφέας, Annie Kriegel, (1926 - 1995, υπήρξε μέλος του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος μέχρι την επέμβαση των σοβιετικών στην Ουγγαρία το 1956, οπότε και αποκήρυξε τον κομμουνισμό και έγινε αντικομμουνίστρια) προειδοποίησε προφητικά εναντίον των στρεβλών σταλινικών επιπτώσεων μιας "απαράδεκτης εβραϊκής αστυνομίας σκέψης". Και πολύ πριν από αυτήν, η μεγάλη Εβραία φιλόσοφος Simone Weil (1909 – 1943) είχε καταγγείλει αυτό που θεωρούσε ως μια πολύ κακή διαλεκτική στην οποία ο σημιτισμός και ο αντισημιτισμός ενισχύονται αμοιβαία ο ένας από τον άλλο.

Στην πραγματικότητα ο ίδιος χρησιμοποιεί την υπόθεσηDieudonné προς όφελός του, σύμφωνα με το δικτατορικό, ολοκληρωτικό, ιακωβίτικο και λενινιστικό όραμά του. Και με αυτόν τον τρόπο, μέσα από τις παραδοσιακές μεθόδους όλων των Fouquier - Tinvilles και Vyshinskys αυτού του κόσμου, ο ίδιος δηλώνει ότι είναι, φυσικά, ένας «υπερασπιστής της ελευθερίας της έκφρασης», αλλά ότι δεν ισχύει για την υπεράσπιση του αντισημιτισμού, του ρατσισμού, της ισλαμοφοβίας ή της ομοφοβίας. Μόνο το αντι - χριστιανικό μίσος, όπως είδαμε, τον αφήνει αδιάφορο και επιεική.

Σημείωση : ο Fouquier - Tinville ήταν ο εισαγγελέας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τρόμου της Γαλλικής Επανάστασης. Γνωστός για την αδίστακτη, αυθαίρετη και παράνομη συμπεριφορά του στις διώξεις. Ο Vyshinsky ήταν ο εισαγγελέας του Στάλιν, με φύση παρόμοια με εκείνη τουFouquier - Tinville.

Κάτω από την κατηγορία περί «ομοφοβίας» θα μπορούν να ενταχθούν όλοι εκείνοι που, χωρίς το παραμικρό μίσος, δεν θεωρούν την «ομαλοποίηση» της ομοφυλοφιλίας ως κοινωνικά ή εκπαιδευτικά αναγκαία, και για τους οποίους ο θεσμός του «γάμου» των ομοφυλοφίλων δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα τέχνασμα για να καταστραφεί ο φυσικός γάμος του ανθρώπινου ζευγαριού.

Κάτω από την κατηγορία περί «ισλαμοφοβίας», ( ... ) θα μπορεί να ασκηθεί δίωξη, και να φιμωθεί κάθε φωνή ειδικού για το Ισλάμ, όπως καθηγητές ή συγγραφείς που έχουν το δικαίωμά ακόμη και το καθήκον να επικρίνουν το Ισλάμ, και τον σκληρό προφήτη του, ως μοντέλο ολοκληρωτικών θεοκρατικών καθεστώτων. ( ... )

Ναι, κατηγορώ τον υπουργό Εσωτερικών, Manuel Valls και όλη την κυβέρνηση που βρίσκεται πίσω του, ως περισσότερο ή λιγότερο εν γνώσει συνένοχους και το Συμβουλίου της Επικρατείας που διέταξε να επιταχυνθεί η διαδικασία της εκτροπής της χώρας στο μονοπάτι μιας δικτατορικής και ολοκληρωτικής ιδεολογίας.

- Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Boulevard Voltaire, ο Γάλλος ακαδημαϊκός, στοχαστής και ένας από τους ιδρυτές της ‘Nouvelle Droite’ (Νέα Δεξιά) Alain de Benoist (Αλαίν Ντε Μπενουά), ερωτώμενος για το συγκεκριμένο θέμα, είπε μεταξύ άλλων:  

Ερώτηση: Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλάνε συνεχώς για το φαινόμενο Dieudonné, τον καλλιτέχνη που πούλησε τα περισσότερα εισιτήρια το 2012. Αυτός ο κ. M'Bala M'Bala σας κάνει να γελάτε ;

Μερικές φορές, όχι πάντα. Πρέπει να πω ότι η αντίληψη που έχω εγώ για το χιούμορ βρίσκεται κάπου μεταξύ του Buster Keaton και του Raymond Devos. Οι κωμωδίες με κάνουν συχνά να γελώ, και μισώ τον Louis de Funès. Ο Dieudonné έχει ταλέντο. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έχει ξεπεράσει άλλους σημερινούς κωμικούς, οι οποίοι σχεδόν όλοι τους είναι μηδέν. «Επιβαρυντικός παράγοντας» είναι η επιτυχία του ίδιου και οι οπαδοί του, που, ως επί το πλείστον, ως «έξω από το σύστημα», δεν είναι το είδος που μπορεί να πτοηθεί.

Αλλά το τι γνώμη έχει ο καθένας για τον Dieudonné είναι εντελώς δευτερεύον θέμα μπροστά στο σχέδιο του υπουργού εσωτερικών Manuel Valls να αποτρέψει "βάσει του νόμου" την ελευθερία της έκφρασης. Το μόνο πραγματικό ζητούμενο είναι, βεβαίως, ως συνήθως, αυτή η ελευθερία της έκφρασης. Στο Le Nouvel Observateur, ο αρχισυντάκτης της Laurent Joffrin, πρόσφατα εξήγησε ότι "η ελευθερία του λόγου έχει όρια". Η δημοκρατία δεν μπορεί να δεχθεί κάποιος να εκφράζεται απόψεις «αντιδημοκρατικές». Θα έλεγε κανείς ότι και υπό τους Ναζί, όλες οι απόψεις επιτρέπονταν αρκεί να μην ήταν «αντι-ναζιστικές», και υπό τον κομμουνισμό όλες οι απόψεις επιτρέπονται αρκεί να μην είναι «αντι-κομμουνιστικές», κλπ. . . Από αυτή την άποψη, σύμφωνα με τη γνώμη του Laurent Joffrin, η δημοκρατία δεν φαίνεται να έχει κάνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός. Πιστεύω αντίθετα, ότι η ελευθερία του λόγου έχει νόημα μόνο στο βαθμό που δεν τεμαχίζεται και ότι σε ζητήματα γνώμης, δεν γίνεται δεκτή καμία παρέκκλιση από αυτή την αρχή. Η ελευθερία του λόγου – άραγε το θυμόμαστε; - δεν είχε σκοπό να προστατεύσει τις ‘βολικές’ ή ‘συναινετικές’ απόψεις, ή εκείνες που εμείς εγκρίνουμε, αλλά ο στόχος είναι για εκείνες που μας προσβάλλουν και τις βρίσκουμε «αποτρόπαιες». ΟΒολταίρος ήταν διατεθειμένος να πεθάνει για να επιτρέψει τους αντιπάλους του να μιλούν. Είναι αυτή η φράση που ενέπνευσε τους ιδρυτές του ‘Boulevard Voltaire’.

Τα ίδια media δεν σταματούν ποτέ να λατρεύουν τον Peter Desproges (κωμικός με αντισυμβατικό χιούμορ, 1939 - 1988)και τον Coluche (κωμικός, 1944 - 1986) ενώ τα περισσότερα από τα σκετς τους είναι πλέον λογοκριμένα, ειδικά για «ρατσισμό»...

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Dieudonné χρησιμοποιεί συχνά λέξεις που μπορούν να θεωρηθούν απαράδεκτες ή αντιπαθητικές. Όσοι δυσανασχέτησαν με τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ τις θεώρησαν επίσης απαράδεκτες ή απεχθείς. Για τον καθένα, υπάρχουν απαράδεκτα, περίεργα ή και απεχθή πράγματα. Το θέμα είναι σε ποια περίπτωση όταν βλάπτονται σοβαρά τα συναισθήματα ή οι πεποιθήσεις μιας κατηγορίας προσώπων δικαιολογείται η απαγόρευση. Η υποκειμενική αντίληψη που έχει κάποιος μπορεί να αποτελέσει τη βάση του νόμου; Αν θεωρήσει κανείς ότι ο Dieudonné βλασφημεί, δεν θα έπρεπε να εξετάσουμε το γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει νόμος περί βλασφημίας ;

Η κυρίαρχη ιδεολογία έχει ξεπεράσει αυτές τις δυσκολίες μέσα από μια αξιοσημείωτη εφεύρεση : για να αφαιρέσει τις απεχθείς απόψεις, αρκεί να δηλώσει ότι δεν είναι απόψεις αλλά εγκλήματα.... Αλλά είναι καλό το αντίκτυπο που θα έχει; Πρώτον, δημιουργεί μια φρικτή καταπίεση, την οποία είμαστε καταδικασμένοι να την δούμε να εκρήγνυταικάποια ημέρα με μια μορφή επίσης αποτρόπαια (όσο θα κυνηγάμε τον "σεξισμό" θα υπάρχουν περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες και όσο περισσότερο καταγγέλλουμε την «ομοφοβία» θα έχουμε περισσότερες "ρατσιστικές επιθέσεις σε αδερφές"). Είναι αυτό το αποτέλεσμα που επιδιώκουν εκείνοι που μπαίνουν στον πειρασμό να «κυβερνήσουν μέσα από το χάος»; Στη συνέχεια, μια καταστροφική διάκριση εισάγεται μεταξύπροστατευμένων ομάδων, που επωφελούνται από τη νομοθεσία ενός προνομιακού καθεστώτος και ανοσοποιούνται απέναντι σε οποιαδήποτε κριτική που μπορεί να τους ασκηθεί και απροστάτευτων ομάδων που πρέπει να αποκηρύξουν τη νέα αυτή διάκριση.

Και πάντα η ίδια παλιά ιστορία : μπορείτε να γελάτε με τα πάντα, αλλά όχι με το οτιδήποτε, και ειδικά όχι με τον οποιοδήποτε.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι Γάλλοι, τον τελευταίο καιρό, δείχνουν ότι δεν είναι τόσο εύκολοι, όσο νόμιζαν πολλοί (και όσο είναι άλλοι ‘δυτικοί’), στο να υποκύψουν στο νεοταξικό ζυγό και στα κελεύσματα της πολιτικής ορθότητας. Αρχικά με τον εκκωφαντικό ξεσηκωμό ενός μεγάλου και ιδιαίτερα δυναμικού τμήματος του λαού (και ειδικά της νεολαίας) κατά του «γάμου» των ομοφυλόφιλων και του δικαιώματος υιοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, που έφερε σε αμηχανία το κατεστημένο και τα media που τήρησαν έναν κώδικα σιωπής ή παραπληροφόρησης (δες εδώ, εδώ, εδώ και εδώ). Τώρα ξαφνιάζουν και πάλι (ευχάριστα) με το θέμα του χαιρετισμού“quenelle” του αφρικανικής καταγωγής Γάλλου κωμικούDieudonne M'Bala M'Bala (Nτιεντονέ Εμπαλά Εμπαλά), μια χειρονομία που έγινε παγκοσμίως γνωστή ως “αντισημιτική” και που πυροδότησε έναν μιντιακό “αντιρατσιστικό” παροξυσμό και ένα κυνήγι φαντασμάτων, από τη μεριά της γαλλικής σοσιαλιστικής κυβέρνησης.   

Άσχετά εάν είναι καλός ή κακός ως κωμικός ο Nτιεντονέ(που σημαίνει ‘Θεόδοτος’) και εάν το έχει «παρακάνει» με τους Εβραίους, παίρνοντας ως υλικό για τη σάτιρά του τις οδυνηρές μνήμες ενός λαού, αυτή η ιστορία αποδεικνύει και πάλι την υποκρισία των media και της κατεστημένης ‘πολιτικά ορθής’ ιδεολογίας και πρακτικής, που ενώ υπεραμύνεται της ελευθερίας της «έκφρασης» και μάχεται κατά της λογοκρισίας, αναγορεύοντας σε «Μεσαίωνα» κάθε αντίδραση στη σάτιρα (πολλές φορές χυδαία) της ιστορίας, της πίστης (ειδικά της χριστιανικής) και των παραδόσεων ενός λαού, τώρα εξαπολύει επίθεση κατά του μαύρου κωμικού. Η άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης Ολάντ στην επιβολή, μέσω νόμου, των ορίων της σκέψης και της έκφρασης, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου, ξεσκεπάζοντας τα δύο μέτρα και δύο σταθμά με τα οποία λειτουργεί το πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Η «δημοκρατία» απέδειξε για ακόμη μία φορά, ότι δεν μπορεί να ανεχτεί την έκφραση απόψεων, που ξεφεύγουν από τα πολιτικώς ορθά όρια που έχει θέσει.

Το παιχνίδι όμως έχει «ανάψει» για τα καλά. Ο Dieudonne M'Bala M'Bala δεν δείχνει να πτοείται, το αντίθετο μάλλον, ενώ οι υποστηρικτές του πέρασαν πλέον, στην αντεπίθεση χακάροντας πρόσφατα, τρεις γαλλικές υπέρ του Ισραήλ ιστοσελίδες σε μια συντονισμένη επίθεση στον κυβερνοχώρο. 

Η επίθεση που έγινε την προηγούμενη Πέμπτη παρέλυσε τις ιστοσελίδες Flash.com Europe-Israel.orgκαι liguedefensejuive.com, που είναι η ιστοσελίδα του γαλλικού παραρτήματος της Εβραϊκής Άμυνας (French JewishDefense League- JDL), τα μέλη της οποίας έχουν προβεί σε βίαιες επιθέσεις κατά «αντισημιτών».

Οι χάκερς χαρακτήρισαν την επίθεση ένα «τριπλό quenelle», αναφερόμενοι στην χειρονομία που εφευρέθηκε από τονDieudonne και που χαρακτηρίστηκε «αντισημιτική» και ως ένας «ανεστραμμένος ναζιστικός χαιρετισμός», από τον (σιωνιστή) υπουργό Εσωτερικών της Γαλλίας Manuel Valls(φώτο στη μέση).

Στην ιστοσελίδα της JDL, οι χάκερ δημοσίευσαν μια καρικατούρα του λογότυπου της ομάδας, που δείχνει το περίγραμμα ενός χορευτή μπαλέτου που πλαισιώνεται από το αστέρι του Δαβίδ του αρχικού λογότυπου.

«Αγαπητοί σιωνιστές εχθροί, κάποιοι από εσάς (ή όλοι σας;) λέτε ότι το quenelle είναι κρυφο-αντι-σημιτικό. Αυτό είναι ένα λάθος» λέει το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της JDL. «Συνειδητοποιούμε ότι δεν σας αρέσει οDieudonne, αλλά δυστυχώς, δεν μπορείτε να καταλάβετε το υλικό. Αυτό μπορεί να διορθωθεί».

Οι χάκερς δημοσίευσαν βίντεο στο οποίο ισχυρίζονται ότι η επίμαχη χειρονομία είναι μία έκφραση αντίδρασης στο κατεστημένο.

Ο M'Bala M'Bala έχει δεχτεί στο παρελθόν, επίθεση πισώπλατα, από Εβραίους, την οποία ως γνώστης πολεμικών τεχνών, την απέκρουσε. Οι δράστες καταδικάστηκαν μόνο σε ένα μήνα φυλακή. Επίσης, μέλη της JDL και της Betar(βίαιες εξτρεμιστικές εβραϊκές οργανώσεις) του επιτέθηκαν σε ένα show και τον απείλησαν, ενώ έριξαν οξύ στο πρόσωπο ενός μικρού κοριτσιού αραβικής καταγωγής. Τα media ανέφεραν ότι κάποιος πέταξε ένα «ερεθιστικό προϊόν» στο μάτι ενός θεατή.

Την προηγούμενη Πέμπτη, ένα γαλλικό δικαστήριο του απαγόρευσε να παρουσιάσει στη Νάντη τη νέα του παράσταση "The Wall" (Ο Τοίχος), ενώ απαγόρευση υπήρξε και για την πόλη της Τουρ.

Γεννημένος από Γαλλίδα μητέρα και Καμερουνέζο πατέρα, ο Εμπαλά, και έχοντας ξεκινήσει πολιτικά από τον χώρο της «αντιρατσιστικής»Αριστεράς υποστηρίζοντας τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» και έχοντας για χρόνια συνεργασία με τον Εβραίο κωμικό Élie Semoun, με τον οποίον είχαν φτιάξει το κωμικό δίδυμο ‘Élie et Dieudonné’, είναι πολύ δύσκολο να χωρέσει στογνωστό καλούπι του «ρατσιστή» - «αντισημίτη» - «φασίστα» - «νεοναζί», στο οποίο με συνοπτικές διαδικασίες, τοποθετείται οποιοσδήποτε μιλάει επικριτικά για το Ισραήλ, τερματίζοντας έτσι, κάθε ‘ενοχλητική’ συζήτηση.

Μερικά από τα πιο αιχμηρά σχόλιά του για τους Εβραίους είναι τα παρακάτω:

«Ο ρατσισμός εφευρέθηκε από τον Αβραάμ. Ο “Περιούσιος Λαός” είναι η αρχή του ρατσισμού... Για μένα, οι Εβραίοι, είναι μια αίρεση, μια απάτη. Είναι μία από τις πιο σοβαρές, διότι είναι η πρώτη. Μερικοί μουσουλμάνοι ακολουθούν τον ίδιο δρόμο όταν προβάλλουν έννοιες όπως ο “ιερός πόλεμος”». (Ιανουάριος 2002)

«“Βρωμερέ αράπη, οι Εβραίοι θα έχουν το δέρμα σου”, έχω ακούσει τέτοια συνθήματα. Είναι όλοι δουλέμποροι που το γύρισαν σε τραπεζίτες και στη βιομηχανία του θεάματος και σήμερα στις τρομοκρατικές ενέργειες δείχνοντας στήριξη στις πολιτικές του Αριέλ Σαρόν. Αυτοί που μου έχουν επιτεθεί - ίδρυσαν αυτοκρατορίες και απέκτησαν περιουσίες από το δουλεμπόριο και τη δουλεία». (Φεβρουάριος 2004)

«Πρόκειται για μια μαφιόζικου στυλ ομάδα που οργανώνει αυτήν την λογοκρισία.... Αρνούνται κάθε έννοια ρατσισμού, εκτός από εκείνον που αφορά τους Εβραίους». (Απρίλιος2009)

«Οι μεγαλύτεροι απατεώνες στον πλανήτη είναι όλοι Εβραίοι... Πρέπει να είσαι Εβραίος για να έχεις δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου στη Γαλλία. Αυτή είναι η πραγματικότητα...» (Απρίλιος 2010)

«Στη Γαλλία, το Ολοκαύτωμα έχει γίνει πλέον σχεδόν μια κυρίαρχη θρησκεία, έχει σχεδόν αντικαταστήσει τον Ιησού Χριστό. Είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε αυτό το δόγμα». (Απρίλιος 2010)

«Είναι ένα σιωνιστικό σχέδιο να διαχωριστεί η ανθρωπότητα... Σήμερα, στη Γαλλία, μπορούμε να γελάμε με τα πάντα, εκτός από τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων και το Ολοκαύτωμα». (Φεβρουάριος 2013)

Την προηγούμενη εβδομάδα, η γαλλική ‘Le Monde’παρουσίασε ένα άρθρο με τίτλο “Jeunes, de gauche et fans de Dieudonné” («Νέοι, αριστεροί και οπαδοί του Dieudonné»). Από εκεί ένα τμήμα του:

Σε αυτό το ετερόκλητο πλήθος, σε μια βαθιά διαιρεμένη Γαλλία, υπάρχει συχνά ένας κοινός παρονομαστής: το μίσος κατά των Εβραίων. Αλλά μεταξύ των θεατών του Dieudonné - και των εκατοντάδων χιλιάδων διαδικτυακών οπαδών των βίντεό του - είναι επίσης νεαροί από τη μεσαία τάξη, πολιτικά μετριοπαθείς, συχνά αριστεροί για να τους προσάψεις οποιονδήποτε αντισημιτισμό. Τους δώσαμε τον λόγο. Οι δεκάδες θεατές που συναντήσαμε - μέσω των κοινωνικών δικτύων ή από τυχαίες σχέσεις -  θεωρούν τον κωμικό «τον πιο προικισμένο της γενιάς του».

Γέλιο και σκετς. Δύο λέξεις που, για το κοινό του Dieudonné, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Στην καρδιά των διασταυρούμενων πυρών: το Ολοκαύτωμα. Ο 22χρονος Nico, φαν του Dieudonné από τα 16, είναι ένας ευφυής νεαρός άνδρας, προικισμένος με μια πολιτική συνείδηση​​. Πριν, παραδέχεται ότι «αναζητούσε τις σωστές λέξεις» πριν βάλει το πόδι του σε ένα τέτοιο ναρκοπέδιο : «Είναι το Shoah (Ολοκαύτωμα) το κατ’ εξοχήν ταμπού; Ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις την ιστορία μας είναι με το γέλιο : γέλιο για τη δουλεία, την αποικιοκρατία και το Ολοκαύτωμα. Αν υπάρχει ένας κατάλληλος τρόπος να γελάμε, είναι πράγματι οι κοινότητες, όλες οι κοινότητες. Είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στο αρχικό δημοκρατικό ιδανικό».

Για τον 22χρονο Guillaume, φοιτητή και «μάλλον αριστερό», αν το Shoah είναι η απόλυτη πρόκληση του κωμικού, είναι πράγματι λόγω της «χειραγώγησής του από τους Σιωνιστές» - ενορχηστρωμένη, σύμφωνα με τον ίδιο, από οργανώσεις όπως η LICRA [Λίγκα εναντίον του Ρατσισμού και του Αντισημιτισμού] ή το Conseil représentatif des institutions juivesde France (CRIF) [Συμβούλιο Εκπροσώπων των Εβραϊκών Ιδρυμάτων της Γαλλίας] - έχει γίνει το κατ’ εξοχήν ταμπού στον δημοκρατικό διάλογο. Η λογοκρισία του Dieudonné επικυρώνει την πολιτική διάσταση των "προκλήσεών" του. Πρέπει να γελάμε με όλα αυτά στο όνομα της κριτικής του Σιωνισμού, λέει.

Τα ίχνη αυτής της αμφισβήτηση της "ιεροποίησης" του Ολοκαυτώματος, από τον Dieudonné, πάνε πίσω στα μαθήματα ιστορίας στο σχολείο, από τα οποία διατηρεί μια μνήμη καταπίεσης. «Μας μιλούσαν γι’ αυτό από το δημοτικό σχολείο», αναστενάζει ο Nico. Στα 12, είδα μια ταινία όπου εκσκαφείς έριχναν πτώματα σε ένα χαντάκι. Από τα μικρά μας χρόνια, είμαστε υποκείμενοι στην ενοχή που προκαλεί ηθικά διδάγματα. «Μια ενοχή πρέπει να μεταφέρεται στις μελλοντικές γενιές και η οποία επιδιώκει να απελευθερωθεί μέσα από το γέλιο. Τα σόου του Dieudonné έχουν μια καθαρτική επίδραση και λειτουργούν ως μια προσπάθεια επανόρθωσης, με οργή​, αυτή η θεωρούμενη "ανισορροπία" στη διδασκαλία περί ρατσιστικών εγκλημάτων. «Έχουμε μπουχτίσει από το Ολοκαύτωμα. Σέβομαι αυτή τη στιγμή της ιστορίας, αλλά όχι περισσότερο από τις άλλες. Για την γενοκτονία στη Ρουάντα, δεν έχω ακούσει κανέναν να μιλάει», λέει ο Guillaume, σβήνοντας μονομιάς όλη τη συζήτηση, όλη την έρευνα, σχετικά με την ιδιαιτερότητα του Ολοκαυτώματος.

Το βίντεο παραπάνω δείχνει το «αιρετικό» τραγούδι τουDieudonné, “Shoahananas”. (Η μουσική του "Shoananas" προέρχεται από ένα παιδικό τραγούδι του 1985 που λεγόταν "Cho Ka Ka O". Ο όρος "Shoananas" είναι μια λέξη που «παίζει» με το Shoah/ Ολοκαύτωμα και τον ανανά). "Με αποστομώνεις με το Ολοκαύτωμα, σε αποστομώνω με τους ανανάδες...". Είναι προφανές ότι προσφέρει ένα είδος σιωπηρής άρνησης του Ολοκαυτώματος εκεί που δείχνει τονDieudonné ντυμένο στρατιώτη που απελευθερώνει ένα από τα στρατόπεδα, κάνοντας στους Εβραίους ερωτήσεις όπως, «αλλά από πού προήλθε το αέριο;».

Ως απάντηση στην αύξηση της δημοτικότητας τουDieudonné, οι Εβραίοι κάνουν έκκληση τώρα το Ολοκαύτωμα να διδάσκεται στο νηπιαγωγείο!

Σε αυτό το βίντεο, στα γαλλικά, ο Roger Cukierman απαιτεί ακριβώς αυτό «επειδή οι άνθρωποι δεν γεννιούνται αντισημίτες, γίνονται αντισημίτες».

Ο Roger Cukierman (γεννηθείς το 1936) είναι Εβραιο-Γάλλος τραπεζίτης, επιχειρηματίας (έχει εργαστεί και στο Edmond de Rothschild Group),και "φιλάνθρωπος". Υπηρετεί ως Πρόεδρος του CRIF (Συμβούλιο Εκπροσώπων των Εβραϊκών Ιδρυμάτων της Γαλλίας) και είναι αντιπρόεδρος τουΠαγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ, εδώ, εδώ και εδώ