Β. Βιλιάρδος - Η εποχή των κεντρικών τραπεζών

http://www.analyst.gr/2014/01/02/5490/3/

Η εποχή των κεντρικών τραπεζών

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ 

Παρά το ότι η πραγματική οικονομία καταρρέει, στις χρηματιστηριακές αγορές ολόκληρης σχεδόν της Δύσης κερδίζουν μέχρι σήμερα ακόμη και οι ηλίθιοι – αυτή όμως είναι η ζωή κάτω από τον κεντρικό σχεδιασμό, όσο βέβαια διαρκεί

(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)

«Σε πολλές χώρες τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών δεν είναι πλέον ανάλογα, εάν αξιολογηθούν συντηρητικά, με τις απαιτήσεις των πιστωτών τους. Δανειστές κάθε είδους ανακαλύπτουν ότι, οι εξασφαλίσεις τους δεν αντιστοιχούν στα δάνεια που έχουν δώσει. Λίγες κυβερνήσεις έχουν απομείνει στον πλανήτη, οι οποίες να έχουν αποθεματικά ικανοποιητικά για την κάλυψη της αξίας του χρήματος που κυκλοφορεί με ευθύνη τους» (Keynes, 1932).

 .

Άρθρο

Τον Απρίλιο του 2013, όταν ο αμερικανικός δείκτης S&P 500 ήταν στις 1.580 μονάδες, η τιμή στόχος που δινόταν για το Δεκέμβριο ήταν 1.900 – με κριτήριο την αύξηση του ισολογισμού της Fed, λόγω των προγραμμάτων ποσοτικής διευκόλυνσης, με την οποία συμβαδίζει ο δείκτης. Τελικά έκλεισε στις 1850 μονάδες – ελάχιστα δηλαδή κάτω από το στόχο.

Προφανώς πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου παρέμβαση στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς, η οποία ανήκει στα πλαίσια μίας κεντρικά σχεδιαζόμενης οικονομίας – «κομμουνιστικής» ουσιαστικά, κατευθυνόμενης όμως από τις κεντρικές τράπεζες, οι οποίες έχουν αναλάβει την εξουσία αντί των κυβερνήσεων. Το ίδιο έχει συμβεί και στις υπόλοιπες οικονομίες της Δύσης (διάγραμμα), η οποία ευρίσκεται συνολικά σε πορεία παρακμής.

.

Αποδόσεις δεικτών ανά χώρα από τις 31.12.2008 έως το 3ο τρίμηνο του 2013.
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

.

Βέβαια, παρά το ότι κερδίζονται τεράστια ποσά ακόμη και από ηλιθίους, όπως λέγεται, αφού οι προβλέψεις είναι εντελώς ασφαλείς, το μέλλον δεν φαίνεται καθόλου ρόδινο – επειδή είναι αδύνατον να ακολουθούν οι αγορές «εσαεί» την ακριβώς αντίθετη πορεία, από την πραγματική οικονομία (διάγραμμα). Αργά ή γρήγορα λοιπόν θα καταρρεύσουν ενώ, όσο πιο πολύ διαρκεί η παράλογη άνοδος τους, τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η πτώση.

.

Διακύμανση της τιμής των μετοχών ανά τον κόσμο (μπλε) έναντι της εξέλιξης του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2013 (κόκκινο).
(*Πατήστε στο διάγραμμα για μεγέθυνση)

Περαιτέρω, τα δεκαετή ομόλογα των Η.Π.Α. έκλεισαν πάνω από το 3% – στο υψηλότερο σημείο μετά το 2011 (διάγραμμα). Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό για το δανεισμό της υπερδύναμης – πόσο μάλλον όταν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της συνεχίζουν να ευρίσκονται σε δυσθεώρητα επίπεδα.

.

Αποδόσεις Αμερικανικών ομολόγων ανά τύπο (2,7,10,30 έτη).
(*Πατήστε στα διαγράμματα για μεγέθυνση)

.

Όπως φαίνεται από το γράφημα, μόνο τα διετή ομόλογα διατηρήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα – μια ένδειξη ακόμη πιο ανησυχητική, αφού σημαίνει πιθανότατα πως οι μεγάλοι επενδυτές, κυρίως η Κίνα, αποχωρούν σταδιακά από την αμερικανική αγορά ομολόγων.

Ειδικότερα, μετατρέπουν εν πρώτοις τα μακροπρόθεσμα σε βραχυπρόθεσμα ομόλογα, έτσι ώστε να μην καταρρεύσουν οι τιμές τους και αυξηθούν οι απώλειες τους. Στη συνέχεια, περιμένουν να λήξει ο χρόνος πληρωμής τους και να εισπράξουν την αξία των ομολόγων, χωρίς να αγοράσουν καινούργια – μία θανατηφόρα προοπτική για τις Η.Π.Α.

Οι Αμερικανοί βέβαια φαίνεται πως φροντίζουν με άλλους τρόπους τα έσοδα των Πολιτειών τους – καθώς επίσης την πλήρη αποβλάκωση των Πολιτών τους, έτσι ώστε να χειραγωγούνται ευκολότερα. Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από τη νομιμοποίηση της πώλησης ναρκωτικών στο Κολοράντο – όπου ξεκίνησαν τη λειτουργία τους περίπου σαράντα καταστήματα, με προοπτική να ανοίξουν πολύ περισσότερα.

Τα φορολογικά έσοδα από τις πωλήσεις του νέου αυτού προϊόντος υπολογίζονται να είναι σημαντικά, αφού επιτρέπεται η νόμιμη αγορά 28 γραμμαρίων μαριχουάνας ανά κάτοικο – με τις υπόλοιπες αμερικανικές Πολιτείες να ακολουθούν σύντομα. Η χρηματοπιστωτική μαφία, όπως και η συμβατική, αποφάσισε λοιπόν να επεκτείνει τις δραστηριότητες της, σε νέους προσοδοφόρους τομείς – παράλληλα με τη δημιουργία μίας κοινωνίας ηλιθίων και εξαρτημένων υποχειρίων της (όπως είναι αποδεδειγμένο, τα ναρκωτικά καταστρέφουν, μεταξύ άλλων, τη λειτουργία της μνήμης και του εγκεφάλου).

Στην Ευρώπη τώρα, η Goldman Sachs εκφράζει αμφιβολίες, σε σχέση με το μέλλον του Ευρώ, στηριζόμενες στα διαφορετικά επίπεδα των επιτοκίων, με τα οποία δανείζονται τόσο οι χώρες της Ευρωζώνης, όσο και οι επιχειρήσεις τους – γεγονός που διαμορφώνει δυσανάλογα την ανταγωνιστικότητα τους. Οι εταιρείες του Βοράεξασφαλίζουν πολύ χαμηλότερα επιτόκια από αυτές του Νότου, ενώ γενικότερα τα επιτόκια διατηρούνται υψηλά εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να είναι χαμηλά, για να μην οδηγήσουν σε εκτεταμένες χρεοκοπίες.

Έχει επανέλθει λοιπόν η συζήτηση για τα ευρωομόλογα, μέσω των οποίων θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα η Ευρωζώνη – παρά τη μέχρι σήμερα αντίθεση της Γερμανίας. Όταν όμως η μία χώρα μετά την άλλη βυθίζεται στην κρίση (πρόσφατα στο Βέλγιο σημειώθηκε ρεκόρ χρεοκοπιών), πρέπει να υιοθετηθούν ριζικές λύσεις – ενώ η Γερμανία δεν θα ήθελε να απομονωθεί, με κίνδυνο να επαναληφθεί το παρελθόν (άρθρο). Άλλωστε, όπως είπε πρόσφατα η καγκελάριος, ότι είναι καλό για το ευρώ είναι καλό και για τη Γερμανία – η οποία στηρίζει τις εξαγωγές της στη τεχνητά χαμηλή για αυτήν ισοτιμία του ευρώ.

Οι προσπάθειες τώρα να μετατραπεί η Ευρώπη σε έναν άριστο νομισματικό χώρο, γεγονός που προϋποθέτει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εργαζομένων, έχουν μάλλον αποτύχει, ως προς το δεύτερο σκέλος τους – αφού ο αριθμός των εργαζομένων που μετακινούνται είναι κάτω από το 3% του συνολικού (μόλις 14 εκ. άνθρωποι εντός Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών και των συνταξιούχων, έχουν αλλάξει χώρα διαμονής).

Περαιτέρω, η Λετονία υιοθέτησε το ευρώ, παρά τις αντιρρήσεις των Πολιτών της – οι οποίοι δεν ήθελαν να παραδώσουν την νομισματική τους κυριαρχία, φοβούμενοι εύλογα ανάλογα προβλήματα, με αυτά που αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός Νότος.

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της Πορτογαλίας, στην οποία απεργεί η δημόσια εταιρεία αποκόμισης σκουπιδιών, ενώ οι κάτοικοι της Λισσαβόνας, διαμαρτυρόμενοι, ρίχνουν τα σκουπίδια τους στις εισόδους των τραπεζών,   υπόσχεται την έξοδο από το μηχανισμό στήριξης – κατά το παράδειγμα της Ιρλανδίας (ανάλυση). Πρόκειται φυσικά για ένα «πυροτέχνημα», εκτός εάν υιοθετηθούν τα ευρωομόλογα – τα οποία θα διευκόλυναν την αναζήτηση βιώσιμης χρηματοδότησης απ’ ευθείας από τις αγορές.

«Πυροτέχνημα» ήταν και η προσομοίωση ακραίων καταστάσεων (stress test) του τραπεζικού τομέα της Σλοβενίας – σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες της χώρας δεν απαιτείται (δήθεν) να ενισχυθούν από τοESM, αφού το χαμηλό σχετικά ποσόν της ανακεφαλαιοποίησης τους (κάτω από 5 δις €), είναι δυνατόν να «εκταμιευθεί» από το κράτος.

Εν τούτοις, η «ελλειμματική διαφάνεια» και τα συγκρουόμενα συμφέροντα που παρατηρήθηκαν στην όλη διαδικασία, έχουν δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά. Πόσο μάλλον αφού ο έλεγχος διενεργήθηκε από ιδιωτικές εταιρείες, χωρίς δημόσιο διαγωνισμό - με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν να κρατούνται κρυφές, όπως συμβαίνει μόνο με τα στρατιωτικά μυστικά.

Για τη διεξαγωγή του ελέγχου δραστηριοποιήθηκαν 250 σύμβουλοι, για τέσσερις μήνες – οι οποίοι έλεγξαν οκτώ τράπεζες, με προϋπολογιζόμενο κόστος εργασίας 21 εκ. €. Συγκριτικά, για τον έλεγχο του τραπεζικού τομέα της Ισπανίας, η οποία είναι 40 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Σλοβενίας, με 80 φορές ισχυρότερο τραπεζικό κλάδο, απαιτήθηκαν συνολικές αμοιβές 31 εκ. € – γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, υπήρξε ενδεχομένως «χρηματισμός» των ελεγκτών στη Σλοβενία, για να μην υποχρεωθεί να ζητήσει την υπαγωγή της στο μηχανισμό της Ευρώπης (τρόικα).

Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η κυβέρνηση της Σλοβενίας, με στόχο τη μείωση του δημοσίου χρέους, έχει υποσχεθεί την ιδιωτικοποίηση 15 κρατικών επιχειρήσεων στους δολοφόνους των λαών – μεταξύ των οποίων τις τηλεπικοινωνίες, τις εταιρείες ενέργειας, τις κρατικές τράπεζες και το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας. Τις διαδικασίες πώλησης θα αναλάβουν πιθανότατα οι ίδιες εταιρείες συμβούλων – οπότε η λεηλασία της χώρας είναι μάλλον δεδομένη.

Η οικονομική κατάσταση της Αυστρίας επίσης επιδεινώνεται – αφού ο ρυθμός ανάπτυξης το 2013 διαμορφώθηκε μόλις στο 0,3%, η ανεργία αυξήθηκε κατά 1%  και οι επενδύσεις περιορίσθηκαν κατά 1,4%. Το 2014 φαίνεται πως θα είναι ένα από τα δυσκολότερα χρόνια στην ιστορία της χώρας – με μεγάλο ασθενή τον τραπεζικό της τομέα, ο οποίος έχει βυθιστεί σε μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς.

Στην Ιταλία η τράπεζα των σκανδάλων, η Monte Paschi (ιδρύθηκε το 1472), δεν φαίνεται να κρατικοποιείται από την κυβέρνηση – έχοντας εγγράψει συνολικές ζημίες 8 δις €, με την κρατική ενίσχυση να υπολογίζεται στα 4,1 δις €. Η τράπεζα θα έχει ζημίες επίσης το 2013, οπότε θα απαιτηθεί είτε μία νέα ενίσχυση της από το δημόσιο, είτε η χρεοκοπία της – ενδεχόμενο που όμως θα έφερνε στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ιταλίας.

Συνεχίζοντας, ο Economist (διάγραμμα) προβλέπει μεγάλες κοινωνικές αναταραχές σε πολλές χώρες της Ευρώπης – κυρίως επειδή οι Πολίτες τους θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στις κυβερνήσεις. Μεταξύ των κρατών αυτών «βλέπει» και την Ελλάδα – ειδικά δε την Τουρκία και την Αίγυπτο, όσον αφορά τον υπόλοιπο πλανήτη.

.

.

Στην Τουρκία πάντως η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς, με τον δικτάτορα πρωθυπουργό της να αναλαμβάνει ουσιαστικά και τα ηνία της δικαιοσύνης, μετά την αστυνομία – αφού απαγόρευσε στους δικαστικούς να κάνουν ανακοινώσεις, χωρίς την προηγούμενη συμφωνία του εκάστοτε υπουργού. Το Κράτος Δικαίου έχει καταρρεύσει εντελώς, η δημοκρατία επίσης, ενώ η χώρα ευρίσκεται σε πορεία τριχοτόμησης – έχοντας, μεταξύ άλλων, προδώσει τις Η.Π.Α., στο θέμα του εμπάργκο του Ιράν.

Η υπόθεση διαφθοράς στην ανταλλαγή χρυσού με φυσικό αέριο, μέσω του χρυσού τριγώνου (της κρατικής τουρκικής τράπεζας, του Dubai και του Ιράν), έχει επεκταθεί και στη γειτονική της χώρα – στην οποίακατηγορείται γνωστός Ιρανός δισεκατομμυριούχος του χώρου της ενέργειας, για συμμετοχή στο κύκλωμα.

Την ίδια στιγμή η Ρωσία, στην οποία παρατηρείται η επιστροφή στο τσαρικό παρελθόν της, ενώ παραμένει ο κυριότερος διεκδικητής της παγκόσμιας ηγεμονίας από τις Η.Π.Α., σε συνεργασία με την Κίνα,  αντιμετωπίζει αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις – σχεδιασμένες πιθανότατα από μυστικές υπηρεσίες.

Από την άλλη πλευρά, η Κίνα αντιμετωπίζει τεράστια χρηματοπιστωτικά προβλήματα – ειδικά στη διατραπεζική αγορά, παρά την εξομάλυνση των επιτοκίων με τη βοήθεια της κεντρικής της τράπεζας. Ο υπερχρεωμένος ιδιωτικός της τομέας, σε συνδυασμό με τη φούσκα ακινήτων και τις αμοιβές των εργαζομένων της, οι οποίες έχουν πάψει πλέον να είναι ανταγωνιστικές, προβληματίζει σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση – ενώ οι σχέσεις της με την Ιαπωνία επιδεινώνονται δραματικά.

Πρόβλημα παρουσιάζεται και στο Χονγκ Κονγκ, όπου χιλιάδες πλημμύρισαν τους δρόμους, διαδηλώνοντας εναντίον του μονοκομματικού συστήματος της Κίνας. Απαιτούν ουσιαστικά περισσότερη δημοκρατία από την κινεζική ηγεσία και προειδοποιούν τους υπολοίπους Πολίτες της πρώην βρετανικής αποικίας, σχετικά με την αυξανόμενη επιρροή του κομμουνιστικού κόμματος – αναφορικά με τις σχεδιαζόμενες τοπικές εκλογές του 2017.

Επίσης μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει και η Ταϊλάνδη – με τους φόβους πραξικοπήματος να αυξάνονται,αφού η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί, ενώ οι πολίτες της κατακλύζουν καθημερινά τους δρόμους, διαδηλώνοντας εναντίον της κυβέρνησης.

Η Νότια Αφρική, η Βραζιλία και η Αργεντινή δεν βρίσκονται σε καλύτερη θέση – με την τελευταία να είναι αντιμέτωπη ξανά με τη χρεοκοπία, παρά το ότι διέγραψε, μερικά χρόνια πριν, το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της. Έχοντας δε ιδιωτικοποιήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις της, όπως συνήθως απαιτεί το ΔΝΤ, αντιμετωπίζει αυξημένα προβλήματα ηλεκτροδότησης – με αποτέλεσμα να απειλεί τις εταιρείες με την εθνικοποίηση τους.

Ολοκληρώνοντας την παγκόσμια «διαδρομή» μας, μέσα σε όλον αυτό τον «ορυμαγδό», η Ελλάδα αναλαμβάνει (πριν την Ιταλία) την προεδρία της υπό διάλυση Ευρωζώνης – με τον εκφασισμό, τοναφελληνισμό, την οικονομική γενοκτονία και τη λεηλασία της πατρίδας μας να ευρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Ειδικότερα, όπως έχει ήδη αναφερθεί, εάν δεν υιοθετηθεί η Άμεση Δημοκρατία, η αλλαγή του συντάγματος δηλαδή, με την ψήφιση των βασικών νόμων και του προέδρου απ’ ευθείας από τους Πολίτες, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεφύγει από τα δεινά του πελατειακού κράτους – το οποίο συντηρεί «με νύχια και με δόντια» ηκυβέρνηση, ενώ θέλει να το οικειοποιηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, τάζοντας στους πάντες τα πάντα.

Η επαίσχυντη αυτή «πολιτική των ημετέρων», η οποία συνεχίζεται απτόητη από όλα σχεδόν τα ελληνικά κόμματα, παρά το ότι εξέθρεψε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, οδηγώντας την πατρίδα μας στη χρεοκοπία, πρέπει να οδηγηθεί με κάθε τρόπο στο τέλος της – εάν θέλουμε πράγματι να αποφύγουμε το οριστικό τέλος της Ελλάδας.

Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr