ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ Η ΨΥΧΗ;;
----------
ΔΙΑΒΑΖΩ:
«Επειδή η ψυχή, ως υλικόν ψυχικόν άτομον, κατά την Ορφικοπυθαγόρειoν Μυστηριακήν Παράδοσιν, είναι φύσει αθάνατος, καθώς άλλωστε ανώλεθρος είναι η υλική φύσις των δύο υλικών θείων, κατ’ Ορφέα, κοσμογονικών ουσιών (οι οποίες συγκροτούν το υλικόν ψυχικόν άτομον), οδεύει η ψυχή την αέναον εξελικτικήν της πορείαν μέσα εις τον άπειρον χρόνον.»
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΝ;; Είναι απολύτως ορθόν, εφ' όσον ομιλούμε εις ένα σύνηθες ακροατήριον από του άμβωνος θέλοντες να τονίσωμε την πίστιν μας στην ύπαρξιν της ψυχής και την μακράν εξελικτικήν πορείαν της τονίζομε την Αθανασίαν της ψυχής! Όμως είναι λάθος εφ' όσον θέλωμε να ακριβολογήσωμε ομιλούντες την γλώσσαν της Θεολογίας, η οποία στην Ελληνικήν Κοσμοθέασιν και όσον αφορά τον Αισθητόν κόσμον είναι η γλώσσα η ιδία της Φυσικής!
ΔΙΟΤΙ:
Υπάρχουν δύο κόσμοι κατά την Ελληνική Κοσμοθέασιν: 1) ο Ιδεώδης κόσμος, ο οποίος λέγεται ούτως διότι ο κύριος κάτοικός του είναι ο Κόσμος των Ιδεών. 2) Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης!
Ο Ιδεώδης κόσμος, τον οποίον συναπαρτίζουν τέσσερεις οντότητες: ο Κόσμος των Ιδεών, ο Πρώτος Θεός του Πλωτίνου, τουτέστιν το Ακίνητον κινούν του Αριστοτέλους, και οι δύο κοσμογονικές ουσίες, είναι Αθάνατος!
Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης είναι σαφώς υποκείμενος στην φθοράν, εφήμερος και θνητός ολόκληρος! Δημιουργείται διά της βουλήσεως του Πρώτου Θεού και διά της βουλήσεώς του εξαφανίζεται! Οι δύο κοσμογονικές ουσίες είναι αυτές καθεαυτές Αθάνατες οντότητες, όμως αι εντός του κόσμου εκφράσεις των είναι οπωσδήποτε φθαρτές! Ο Αισθητός κόσμος αποτελεί ένα κατώτερον απείκασμα των πινάκων του Κόσμου των Ιδεών, διότι επιδιώκει να τούς αναπαράγει διά της χρησιμοποιήσεως ενός κατωτέρας ποιότητος υλικού: της Ύλης του κόσμου, τουτέστιν με τα γνωστά μας χημικά άτομα, την Η/Μ ακτινοβολία και τα λοιπά!
Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης διαχωρίζεται εις δύο επίπεδα, εις το ιδικόν μας επίπεδον της χονδροειδούς ύλης και εις τους λεπτοφυείς Ανωτέρους Κόσμους των Θεών, όμως μεταξύ των δεν υπάρχει ποιοτική διαφορά του υλικού, αμφότερα τα επίπεδα αποτελούνται από μορφές της Ύλης του κόσμου!
Η Ύλη του κόσμου, όπως όλοι γνωρίζομε, δεν χαρακτηρίζεται από σταθερότητα, τα βασικά σωμάτια της ύλης χαρακτηρίζονται από αοριστίαν κινήσεως αλλά και δομής καθώς π.χ. διαπορούμε περί του εάν και του πότε το ηλεκτρόνιον είναι νεφίδριον Η/Μ ή σωμάτιον! Διαπορούμε δε και με τας ιδίας τας λέξεις: τί εστί σωμάτιον; Φυσικά όχι ένα ξύλινο σφαιρίδιον όπως το βλέπομε στις σχολικές αναπαραστάσεις των χημικών στοιχείων, επομένως τί;; Τα χημικά άτομα δεν είναι οντότητες άφθαρτες αλλ' αντιθέτως είναι δυνατόν να διασπασθούν και να διαλυθούν π.χ. διά της προσκρούσεως με ένα νετρόνιον υψηλής ταχύτητος! Ομοίως εις μίαν τοιαύτην πρόσκρουσιν δεν αντέχει ένα βασικόν σωμάτιον της ύλης! Επίσης μαζικώς διαλύονται όλα τα χημικά στοιχεία ενός Σύμπαντος κατά την Εκπύρωσίν του, τουτέστιν κατά την φάσιν της συρρικνώσεως του Σύμπαντος που συμβαίνει όταν εξαντληθή η ενέργειά του, οπότε καταλήγουν τα πάντα και πάλιν στην «πυρίνη σφαίρα» της Δημιουργίας!
Το βασικόν σωμάτιον της ύλης, που οι φυσικοί το ερευνούν και λέγουν ότι είναι το ηλεκτρόνιον ή το κουάρκ ή κάτι έτι μικρότερον, ενώ εμείς το ονομάζομε, όποιο κι αν είναι, «άτομον των φιλοσόφων», αποτελείται από συσσωμάτωσιν των δύο κοσμογονικών ουσιών, της Συνεχούς και της Μεριστής ουσίας.
Οι ψυχές δε, τόσον των ανθρώπων, όσον και των υπολοίπων εμβίων όντων, αποτελούνται από υλικά ψυχικά συγκροτήματα. Προσοχή! Η ελληνική ψυχή ΔΕΝ είναι το άϋλον πνευματικόν σκέπτεσθαι της Καρτεσιανής ψυχής αλλά είναι το ένα από τα δύο απαραίτητα συστατικά στοιχεία της ανθρωπίνης (και γενικώς εμβίου) υποστάσεως! Είναι απαραίτητον συστατικόν στοιχείον καθώς η έλλεψίς της προκαλεί τον θάνατον του οργανισμού. Κατά τον ορισμόν στον Φαίδωνα: «Θάνατος είναι ο χωρισμός ψυχής και σώματος»! Εν άλλαις λέξεσιν, κατά την σημερινήν ορολογίαν, η ελληνική ψυχή ανήκει στην κατηγορίαν, "ψυχή τύπου αιθερίου σώματος. Το κάθε ψυχικόν συγκρότητα αποτελείται: Πρώτον, από ένα περίβλημα λεπτοφυούς Η/Μ, τουτέστιν αιθερικής, ύλης και πιθανώς συνοδά σωμάτια και χημικά στοιχεία, και δεύτερον, από τον εσωτερικόν πυρήνα, τον λεγόμενον «ψυχικόν άτομον». Το «ψυχικόν άτομον», κατά την Ελληνικήν παράδοσιν είναι ένα μεγεθυσμένο και διαρυθμισμένο βασικόν σωμάτιον ύλης, με ιδίαν δομήν την οποίαν δεν χρειάζεται να περιγράψωμε εδώ - όμως το βλέπομε στην εικόνα μας! Το «ψυχικόν άτομον» είναι τω όντι η ψυχή και η ζωή, προχωρεί δε στον χρόνον αλλάζοντας και αιθερικά περιβλήματα και χονδροειδή επανωφόρια, σώματα δηλαδή! Αυτό το ίδιο δε θα συνεχίση την εξελικτικήν πορείαν του στους Ανωτέρους Κόσμους των Θεών, κατά το Ορφικόν «Θεός εγένου εξ ανθρώπου»!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου