ΚΚΕ: Σάλπισμα ήττας

ΚΚΕ: Σάλπισμα ήττας 
RESALTO -- Ροβεσπιέρος --- Site Admin


Το παρακάτω κείμενο είναι από το «Ριζοσπάστη». Το στιλ γραφής δείχνει ότι το έχει γράψει ο Νίκος Μπογιόπουλος, ένας από τους πιο καλούς αναλυτές.

Το επιλέξαμε γιατί συνθέτει την πολύ ορθή ανάλυση σε επίπεδο διαπιστώσεων, αλλά και την ανυπαρξία επαναστατικής προοπτικής και πράξης.

Στον τομέα της πολιτικής και οργανωτικής πρακτικής δεν έχει να πει τίποτα: Μένει σε φλύαρες κούφιες ρητορείες, δεν δίνει καμιά προοπτική αγώνα και κλιμάκωσης του αγώνα.

Και αυτό δεν αποτελεί θεωρητική και πολιτική αδυναμία του συγγραφέα. Απλώς ο συγγραφέας κινείται εντός της γραμμής του κόμματος: Μια γραμμή παθητικών ταξικών ουρλιαχτών, εκλογικής εμπορίας της λαϊκής οργής και όχι οργάνωσης της οργής σε ένα μαζικό και αυτόνομα οργανωμένο λαϊκό κίνημα.

Θα προβούμε, αργότερα, στην ανάλυση αυτού του σαλπίσματος της εκτόνωσης της λαϊκής οργής, δηλαδή της ήττας.

Το κείμενο του «Ρ»:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5614534&publDate=24/4/2010 

Κήρυξαν και επισήμως τον «πόλεμο»!

Αυτοί που δίνουν 28 δισ. στους τραπεζίτες,
ζητούν από τους εργαζόμενους «συναίνεση»!
*
Αυτοί που με το φορολογικό μειώνουν κατά 5 μονάδες το φορολογικό συντελεστή για τα κέρδη των βιομηχάνων,
ζητούν από τα λαϊκά νοικοκυριά «συμπαράταξη»!
*
Αυτοί που χρωστάνε πάνω από 10 δισ. στα Ασφαλιστικά Ταμεία τα τελευταία χρόνια, που έχουν λεηλατήσει πάνω από 60 δισ. (!) των αποθεματικών από το 1950,
ζητούν από τους εργάτες «συνεννόηση»!
*
Αυτοί που δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει σάλιο» για τα επιδόματα των ανέργων και που ετησίως «χαρίζουν» πάνω από 8 δισ. στην εργοδοσία που εισφοροδιαφεύγει,
ζητούν από τους ανέργους «ομοψυχία»!
*
Αυτοί που κατάργησαν μέχρι και το συμβολικό φόρο του 1% επί των συγχωνεύσεων του εφοπλιστικού κεφαλαίου,
ζητούν από τον ναυτεργάτη «συστράτευση»!
*
Αυτοί που κόβουν δώρα και μισθούς από τους εργαζόμενους και προσθέτουν απαλλαγές, κίνητρα και χορηγίες στους πλουτοκράτες
ζητούν από τους «εύπορους» μισθωτούς «κατανόηση»!
*
Αυτοί που τα κάνουν πλακάκια με «εταίρους» και «φίλους» στην ΕΕ και
μας δένουν πισθάγκωνα στο ΔΝΤ,
ζητούν «ομοθυμία» από ένα λαό - υποζύγιο!
***
Ο ελληνικός λαός υφίσταται εδώ και 6 μήνες μια διαρκή ιδεολογική τρομοκρατία.
Ανελέητες οι επιθέσεις κατά της ίδιας του της ύπαρξης.
*
Χτες ο κύβος ερρίφθη:

Τον καλούν να αποδεχτεί την «ενοχή» του για τα εγκλήματα εκείνων που τον εκμεταλλεύτηκαν, τον εξαπάτησαν και που τώρα ισχυρίζονται ότι «πατριωτικό καθήκον» του εργάτη, του υπάλληλου, του άνεργου, είναι να κάτσει να τον εξανδραποδίσουν!
*
Χρησιμοποιούν κάθε χυδαία μέθοδο προπαγάνδας που διαθέτει το σύστημα της «νόμιμης και ηθικής» Δημοκρατίας τους.
Από το «διαίρει και βασίλευε» μέχρι τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Από την εμπέδωση της ψοφοδεούς προτροπής «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» μέχρι τον φιλοτομαρισμό της «επί πτωμάτων» επιβίωσης.
Η λογική «ή θα αποδεχτείς το πλιάτσικο ή θα ζεις κάνοντας πλιάτσικο» (!), σε όλο της το μεγαλείο!
*
Απέναντι σε όλο αυτό το «δηλητήριο», που σε απίθανες ποσότητες διοχετεύει ενάντια στην κοινωνία η ολιγαρχία,
φτάνοντας να επενδύει ακόμα και στο «χάος» μιας κοινωνικής έκρηξης που η ίδια προκαλεί και που επιδιώκει προκαταβολικά να την ξεστρατίσει,
η ελπίδα βρίσκεται στην αντίσταση, στην ανυπακοή, στην απειθαρχία, στην αντεπίθεση, στην ανατροπή!
*
Η λαϊκή δυσφορία, η οργή, πρέπει εδώ και τώρα,
με τρόπο οργανωμένο, προσανατολισμένο, περιφρουρημένο, να μπολιαστεί με τη ριζοσπαστική, την εξεγερτική, την ταξική πυξίδα της ρήξης, που θα παράξει την «υπέροχη αρμονία της σύγκρουσης».
*
Το πλέον δημοκρατικό δικαίωμα του λαού, το τελευταίο καταφύγιο της ελευθερίας του, να αντισταθεί, να αρνηθεί, να απορρίψει τους «δημίους» του, θέλουν να το συκοφαντήσουν, να το προβοκάρουν και να το παρουσιάσουν σαν «κίνδυνο» για έναν και μοναδικό λόγο:
Επειδή αποτελεί τη μοναδική ελπίδα ότι δε θα επιτραπεί στα δρεπανηφόρα της κυβέρνησης, στα κοράκια της ΕΕ και στα βαμπίρ του ΔΝΤ να αποδεκατίσουν το λαό για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
*
Η ταξική δικτατορία του κεφαλαίου, η εγχώρια πλουτοκρατία και τα κόμματά της, η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, κήρυξαν και επισήμως τον «πόλεμο» κατά του λαού.

Είναι η ώρα που καλούνται οι μάζες να βγουν στο προσκήνιο. Η ώρα να ξεχυθεί η δημοκρατική πλειοψηφία του λαού στους δρόμους. Να βάλει στη γωνία τα ενεργούμενα της «συναίνεσης» ή της «καταστροφής», που κατά το δοκούν χρησιμοποιεί ως συμπαίχτες του το αστικό καθεστώς, και να θέσει τις βάσεις για το χτίσιμο της ζωής μας σε άλλη βάση, με άλλες προτεραιότητες, με άλλη φιλοσοφία:

Της ζωής που κανόνα της θα έχει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του εργάτη, και όχι το «νόμο» του κεφαλαιοκράτη. 


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ πάνω στην πρακτική του ΚΚΕ 


Πρώτη παρατήρηση. 

Σε επίπεδο δράσης, δηλαδή πολιτικής και οργανωτικής πρακτικής, το κείμενο το μόνο που λέει είναι το ακόλουθο:

«Είναι η ώρα που καλούνται οι μάζες να βγουν στο προσκήνιο. Η ώρα να ξεχυθεί η δημοκρατική πλειοψηφία του λαού στους δρόμους. Να βάλει στη γωνία τα ενεργούμενα της «συναίνεσης» ή της «καταστροφής», που κατά το δοκούν χρησιμοποιεί ως συμπαίχτες του το αστικό καθεστώς, και να θέσει τις βάσεις για το χτίσιμο της ζωής μας σε άλλη βάση, με άλλες προτεραιότητες, με άλλη φιλοσοφία». 

ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!!!

Η Ηγεσία του ΚΚΕ καλεί τον κόσμο να κατεβεί στο δρόμο. Αυτό σε πολιτικούς όρους, αν οι λέξεις δεν έχουν χάσει τη σημασία τους, σημαίνει Εξέγερση!!!

Η εξέγερση είναι ένα ανώτατο στάδιο ανάπτυξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και εκφράζεται ΠΑΝΤΑ μέσα από τα πολιτικά όργανα του κινήματος και μέσα από τις συγκεκριμένες μορφές οργάνωσής του.

Ποια είναι όλα αυτά; Υπάρχουν; Πού βρίσκονται;

ΤΙΠΟΤΑ δεν υπάρχει. Συνεπώς το κάλεσμα είναι μια εκλογική δημαγωγία και εμπορία και όχι πραγματικό πολιτικό σάλπισμα αγώνα και οργάνωσης του αγώνα…

Η ηγεσία του ΚΚΕ παίζει με την απελπισία του λαού και εμπορεύεται, ΚΑΘΑΡΑ εκλογικά, αυτή την οργισμένη απελπισία… 

Παρατήρηση δεύτερη. 

Το να κατεβεί ο λαός στο δρόμο, δηλαδή να εξεγερθεί είναι μια κούφια φράση που τη λένε, απλώς για εντυπωσιασμό και εκλογική εμπορία, μόνο αυτοί που τρέμουν το λαό στο δρόμο.

Γι’ αυτό ΟΥΔΕΠΟΤΕ αγωνίστηκαν να κατεβεί ο λαός στο δρόμο.

Μια λαϊκή εξέγερση, ιδιαίτερα συνειδητή εξέγερση, δεν πέφτει από τον ουρανό. Περνάει κάποιες διαλεκτικές φάσεις ανάπτυξης, μαζικοποίησης και οργάνωσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Και οι πλέον αυθόρμητες λαϊκές εκρήξεις δεν ξεπηδούνε ξαφνικά από το κεφάλι της Αθηνάς. Αναπτύσσονται διαλεκτικά από τις εμβρυακές μορφές πάλης και οργάνωσης μέχρι τις ανώτερες.

Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν προωθεί ούτε Απεργιακές Επιτροπές Αγώνα, αλλά ούτε καν ενιαίο-μετωπικά έμβρυα λαϊκών Επιτροπών Αγώνα. Το μόνο που επιδιώκει είναι η εκλογική οργάνωση του κομματικά χειραγωγημένου στρατού του. Τόσο πολύ τρέμει κάθε ανεξαρτησία και αυτό-οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού.

Όταν χωρίς πολιτικές και οργανωτικές σκαλωσιές οι οποίες να εγγυώνται τη συνέχεια, την αξιοπιστία, την προοπτική, την ανάπτυξη και την ενότητα του αγώνα, καλείς τον κόσμο σε παλλαϊκό ξεσηκωμό, αυτό δεν είναι απλώς τυχοδιωκτικό, αλλά κούφια ρητορεία εκλογικής καπηλείας της οργής του κόσμου.

Κούφια ρητορεία εκλογικής καπηλείας και εντυπωσιασμού ΓΙΑΤΙ ο κόσμος στο δρόμο δεν κατεβαίνει έτσι από μόνος του, δίχως κύτταρα οργάνωσης, δίχως να έχει περάσει, τουλάχιστον η πρωτοπορία του κόσμου, μέσα από εμβρυακές κινηματικές διαδικασίες, δίχως προοπτική στον αγώνα.

Ο λαός βαρέθηκε τις κομματικές και συνδικαλιστικές παρελάσεις και τις φιέστες των γενικών απεργιών (αλήθεια γνωρίζει το ΚΚΕ τι σημαίνει Γενική Απεργία, ας διαβάσει λίγο το Λένιν και τη Ρόζα) που απλώς «ξεσπούν» δίχως καμία συνέχεια, δίχως καμία προοπτική, παραπέρα κλιμάκωση και οργάνωση…

Το να «διατάζεις» το λαό σε γενικές απεργιακές φιέστες δίχως να προωθείς τη δική του αυτό-οργάνωση, δηλαδή τη συγκρότηση ενιαίο-μετωπικών οργάνων πάλης και Επιτροπών Αγώνα (Απεργιακές Επιτροπές, Λαϊκές Επιτροπές κατά συνοικία, ομάδες περιφρούρησης και αυτοάμυνας, λαϊκές πολιτοφυλακές κ.λπ), ΤΟΤΕ, ουσιαστικά, δεν θέλεις καμία ανάπτυξη δυναμικού κινήματος, απλώς εξαπατάς με κούφιες «ταξικές» φράσεις.

Αυτό που κάνει μια ζωή η ηγεσία του ΚΚΕ.

Παρατήρηση τρίτη 

Μια απεργιακή κινητοποίηση για να πάει μπροστά και να κλιμακωθεί σε ανώτερα επίπεδα δυναμικού αγώνα απαιτεί τη δημιουργία Απεργιακών Επιτροπών. Επιτροπές οι οποίες ενώνουν τους εργαζόμενους πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα και αποτελούν την οργανωμένη έκφραση του ΛΟΓΟΥ, της ΑΠΟΦΑΣΗΣ και της ΔΡΑΣΗΣ των εργατών: Αυτό είναι το αλφάβητο της επαναστατικής Θεωρίας και Πράξης των Κινημάτων. 
Οι γραφειοκράτες των συνδικάτων και των «αριστερών» κομμάτων (ΚΚΕ και ΣΙΑ) αντιμάχονται λυσσαλέα την συγκρότηση τέτοιων Επιτροπών οι οποίες αυτές και μόνο μπορούν να αναπτύξουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες σε ανώτερα και δυναμικά επίπεδα πάλης.

Ουσιαστικά οι ποικίλοι γραφειοκράτες δεν θέλουν κανένα αυθεντικό λαϊκό κίνημα, διότι χάνουν την εξουσία τους πάνω στα κινήματα. Έτσι «κατασκευάζουν» ανεξάρτητους συνδικαλιστικούς και κομματικούς στρατούς, χωρίς καμία δυνατότητα Αυτενέργειας, Λόγου και ΑΠΟΦΑΣΗΣ, δηλαδή χωρίς ενεργητική συμμετοχή του ίδιου του λαού στο κίνημα:Αυτό αποτελεί ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ κάθε αυθεντικού κινήματος…

Τελευταία παρατήρηση.

Σήμερα η κατάσταση βράζει. Η λαϊκή οργή διογκώνεται εκρηκτικά. Η προώθηση Ενιαίο-Μετωπικών Λαϊκών Επιτροπών Αγώνα, μέσα στους εργαζόμενους, τις λαϊκές συνοικίες, στους αγρότες, σε κάθε κοινωνικό και πνευματικό χώρο, θα πολλαπλασίαζαν και θα φούντωναν τις Επιτροπές επιδημικά και εκρηκτικά.

Οι Επιτροπές θα «φούσκωναν» παλιρροϊκά, θα προκαλούσαν «επαναστατικό σοκ» σε όλη την ελληνική κοινωνία και θα παγίωναν γρανιτένια θεμέλια ενός γιγάντιου και ρωμαλέου λαϊκού κινήματος.

Αυτό το ΚΙΝΗΜΑ θα αποφάσιζε για τις λειτουργίες τους, τους σκοπούς, τα μέσα του και τα όργανα πάλης του.

Ένα πραγματικά αυθεντικό Αριστερό κόμμα δεν φοβάται τέτοια Κινήματα, ακριβώς γιατί γνωρίζει ότι το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης είναι αυτά τα κινήματα και τα κόμματα είναι τα πολιτικά υποκείμενα που ανοίγουν ή κλείνουν τους δρόμους, που αγωνίζονται να προωθήσουν ή να αναστείλουν την ορμή των κινημάτων και τις επαναστατικές εξεγέρσεις οι οποίες αποτελούν το ΑΝΩΤΑΤΟ στάδιο ανάπτυξης αυτών των Κινημάτων…

Χωρίς τέτοια αυθεντικά εργατικά και λαϊκά κύτταρα Αγώνα τίποτε δεν μπορεί να επιτευχθεί: Ούτε να αμυνθεί ο λαός απέναντι στις επιθέσεις του κεφαλαίου και των μηχανισμών του, ούτε να «δηλώσει» ανυπακοή και απειθαρχία (τα αγαπημένα σλόγκαν του ΚΚΕ), ούτε να επιτεθεί και να αλλάξει την κοινωνία προς το συμφέρον του…

ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν προωθεί το ΚΚΕ, ενώ έχει τις δυνάμεις και μπορεί να το κάνει.

Το αντίθετο: Καλεί σε γενικές λαϊκές παρελάσεις χωρίς καμία πολιτική και οργανωτική κλιμάκωση και προοπτική αυθεντικού κινηματικού αγώνα.

Κούφια λόγια με ένα και μόνο σκοπό: Την εκλογική του επιβίωση και ανάπτυξη. 

Το αποτέλεσμα είναι και αυτό ένα:

Η απογοήτευση, η εκτόνωση και η διάλυση κάθε πραγματικής «συνθήκης» λαϊκού αγώνα: Δηλαδή η ΗΤΤΑ…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4427