ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ!

{ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ, ΕΓΙΝΑΝ ΚΟΥΜΠΑΡΟΙ, ΧΟΡΕΨΑΝ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ, ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΝ ΤΑΞΙΔΙΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΤΤΕΡΟ, ΟΜΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ! Ο ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΤΖΙΤΣ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ, ΕΜΕΙΣ, ΕΔΩ ΕΝΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΒΟΑ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΙ ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΩΤΗΣΩΜΕ - ΟΧΙ ΝΑ ΘΕΣΩΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ!ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΟΦΟΔΕΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ (ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ) ΜΑΣ ΠΡΕΠΟΥΝ} ΣΥΛΛΟΓΟΣ   ΓΙΑ  ΤΑ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ  ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1974 Βουτσινά 80  -   ΤΚ: 15561,  Χολαργός  -   ΑΘΗΝΑ Τηλ:2106521639 -e-mail:humanrights1974@windowslive.com Ιστοσελίδα:www.agnooumenoi74.gr   ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ   ΜΑIΡΗΣ  ΚΟΥΡΟΎΠΗ                   Οκτώβρης  1974                                                                                  Θυμάμαι σαν  να ήταν χθες  όλα  όσα   έχω ζήση  μέρα τη μέρα , ώρα την ώρα  λεπτό προς λεπτό, από την εισβολή  και μετά. Αυτές τις μέρες  με βασανίζουν οι μνήμες του  Οκτώβρη  του 1974  στο οδόφραγμα  του Λήδρα  Παλλας. Λίγες μέρες  μετά το τέλος  της εισβολής στην Κύπρο. Η   αιματοβαμμένη  γη της Κύπρου  καπνίζει ακόμα  από τα αποκαΐδια  των Νάπαλμ. Τα ερείπια   διαλαλούν  το μέγεθος  του κακού  και  τα  αντίσκηνα  με τους πρόσφυγες  και τις ορφανευμένες οικογένειες,   μέχρι κει που έφθανε  το βλέμμα . Όλος ο κόσμος άνδρες και γυναίκες  μέσα στα μαύρα   με  σκυθρωπά πρόσωπα  και  το άδειο βλέμμα  της απόγνωσης.  Θλίψη – θλίψη – θλίψη  παντού.  Εκείνες τις ημέρες  τα  ραδιόφωνα  μετέδιδαν   ότι  είχαν προγραμματιστεί  οι ανταλλαγές των αιχμαλώτων και  είχε ετοιμαστεί η Ξενοδοχειακή Σχολή για να  περιθάλψει τους αιχμαλώτους. Ήδη είχαν  κυκλοφορήσει φήμες  για  εγκλήματα  και απάνθρωπη μεταχείριση εις βάρος των αιχμαλώτων από τους Τούρκους .  Από το χάραμα  ήμασταν  στον χώρο της υποδοχής των αιχμαλώτων   όλοι  όσοι  αναζητούσαμε ζωές   και περιμέναμε  τους  αιχμαλώτους  με την ελπίδα ότι θα βγει ο ήλιος και θα φωτίσει την ψυχή μας.  Οι βασανισμένοι γονείς με μια φωτογραφία στο χέρι να εκλιπαρούν  και να ρωτούν «γιέ μου δες την φωτογραφία είναι ο γιός μου μήπως τον είδες;  Άλλος φώναζε τον πήγαν στα Άδανα  ήταν με το τάδε  μήπως  τον συνάντησες »  Γυναίκες  σαν εμένα να ρωτούν  για παιδιά και συζύγους .  Παιδιά  να ρωτούν για τους γονείς τους.  Θεέ μου  τέτοιες ώρες, η αγωνία  και η λαχτάρα  έχουν το ίδιο  τρομαχτικό  πρόσωπο  και το ίδιο απάνθρωπο συναίσθημα,   είναι  οδυνηρές.    Οι αιχμάλωτοι κοιτούσαν  έκπληκτοι  τον κόσμο   ψάχνοντας τους δικούς τους ,  απορημένοι   και βασανισμένοι , οι ποιο πολλοί  δεν πίστευαν ότι γύρισαν.  Θεέ μου  πόσο βασανισμένοι  έδειχναν ... Την  χαρά της επιστροφής  την έζησαν  λίγοι  σε σχέση του πλήθους των  συγγενών με τις  φωτογραφίες των αγνοουμένων.   Και μετά ,  ο θρήνος  γι αυτούς που δεν γύρισαν.   Θρήνος και ελπίδα , αγωνία, τρόμος  και φόβος .  Εμπρός  σε τόσο πόνο,  ωχρειά  ακόμα και η Αρχαία Ελληνική Τραγωδία …  Μέσα στο πλήθος  ήμουν κι εγώ  να κοιτώ αυτούς που επιστρέφουν κάρφωσα τα μάτια  στα λεωφορεία  που μετέφεραν τους  αιχμαλώτους  ψάχνοντας για τον Παύλο  κι ας ήξερα  ότι δεν ήταν μαζί τους ,  εγώ κοιτούσα με  λαχτάρα  και περίμενα  « το Θαύμα».   Παράλληλα  δεν τολμούσα  να  πλησιάσω   να ρωτήσω μήπως  είχαν δει τον Παύλο  ή γνώριζαν  κάτι,  για κάποιον άλλο  Αξιωματικό ή στρατιώτη από την Ελλάδα.  Ακόμα αισθάνομαι το παράπονο και τη μοναξιά  που με κυρίευσαν γιατί κι εγώ ήμουν  εκεί μαζί τους , να αγωνιώ ,να περιμένω και να ελπίζω  χωρίς την παραμικρή συμπαράσταση κι ας  είχα ζήσει  την εισβολή , κι έχασα  σπίτι και σύζυγο ,  αλλά  δεν τολμούσα να  μιλήσω.  Ακόμα νοιώθω τον τρόμο του μίσους  για τους Ελλαδίτες . Δεν λέω με το δίκιο τους για όσα έζησαν  όλοι αυτοί οι άνθρωποι  που έχασαν  ανθρώπους , σπίτια , περιουσίες .  Αλλά όπως εγώ   και εκατοντάδες οικογένειες από την Ελλάδα έχασαν  παιδιά, γονείς ,συζύγους.   Οι  προδότες  δεν έπαθαν τίποτα  ούτε τιμωρήθηκε  κανείς , ίσα -  ίσα  ορισμένοι από αυτούς   αξιώθηκαν ανώτατα  πολιτικά και στρατιωτικά  αξιώματα σε  Ελλάδα και Κύπρο.  Υπάρχει άνθρωπος που  υπηρετούσε στο 251 ΤΠ.  Σήμερα ζει με την οικογένειά του  και του εύχομαι να ζήση αρκετά  χρόνια  καλά και ευτυχισμένα. Αυτός ο άνθρωπος εκφράζεται άσχημα  και   χωρίς το ελάχιστο  ίχνος  σεβασμού για  όλους τους  Ελλαδίτες  ήρωες που πότισαν με το αίμα τους το χώμα της Κύπρου , που άφησαν ορφανά , γονείς, συζύγους και αδέλφια  να εκλιπαρούν   για 36 μαρτυρικά χρόνια  μια πληροφορία  για τον αγνοούμενο  τους.    Ακούω στα αυτιά μου  τα λόγια που έλεγε ο  Παύλος  στους στρατιώτες του πριν την εισβολή  « Παιδιά ο εχθρός μας είναι ένας  και μοναδικός »  και έδειχνε προς τον Άγιο  Ιλαρίωνα. « Ο Μακάριος είναι ο Ηγέτης  σας  ο δε  Γρίβας  αυτός που αγωνίστηκε  για την Ελευθερία της Κύπρου.  Και οι δύο είναι  Ιστορία  της Κύπρου είναι η ιστορία σας  »    Κ ο ι ν ο π ο ι ώ   το παράπονο της  ψυχής μου  για όσους χάθηκαν στη Κατεχόμενη  Κύπρο  και δεν αναφέρονται  ούτε  τιμώνται  κατά τις επετειακές  εκδηλώσεις κάθε χρόνο,  από κανένα. Οι    ΄Ηρωες    δεν   τιμήθηκαν... Οι   προδότες   δεν   τιμωρήθηκαν... Τιμωρούνται ,  οι οικογένειες των ηρώων  για  36 χρόνια τώρα γιατί ούτε είδηση έχουν να παραλάβουν, ούτε  λείψανα να  κηδέψουν , ούτε θα μάθουν ποτέ την αλήθεια για τους δικούς τους  και είναι αυτοί που οδηγήθηκαν σαν αδήλωτοι αιχμάλωτοι στην  Τουρκία  και τα ίχνη τους χάνονται στα βάθη της Ανατολής.   Α π ε υ θ ύ ν ω έκκληση  στον Πρόεδρο της Κυπριακής  Δημοκρατίας  κ. Δ. Χριστόφια  για την γωνιά του αγνοούμενου στην οδό Λήδρας  όπως την γνωρίζουν  όλοι, αλλά στην πραγματικότητα είναι  « Η Γωνιά των Αγγέλων».  Είναι η απεικόνιση της  τραγικότερης  πτυχής  της παγκόσμιας  ιστορίας  μετά τον Β΄  Παγκόσμιο  Πόλεμο, σε  πέντε  φωτογραφίες  όλες κι όλες  και δεν πρέπει να  ξεχαστεί ούτε να παρερμηνευτεί. Eίναι  η Αλήθεια του  δράματος , 1619  Αγνοούμενοι , Είναι η απεικόνιση  του  πόνου  και της άγνοιας μας για 36 τραγικά  χρόνια.  Π α ρ α κ α λ ώ τον κ. Πρόεδρο της Κυπριακής  Δημοκρατίας  να μην  επιτρέψει σε νέες ιδέες και αντιλήψεις  να  κατατάξουν  την «Γωνιά των Αγγέλων »  στο  παρελθόν.