Γ. Δελαστίκ-Ηττα κατά κράτος

Ηττα κατά κράτος

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

«E» 10/7

Θριάμβευσε εναντίον του ελληνικού λαού η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν είχε μάλιστα την παραμικρή κοινοβουλευτική απώλεια στη μεγαλύτερη επιχείρηση κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους που έγινε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Την κρίσιμη ώρα, όλοι ανεξαιρέτως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μετατράπηκαν σε... «157 Λοβέρδους»! Διασφάλισαν έτσι το αρραγές της κυβερνητικής πλειοψηφίας και υπέταξαν με χαρακτηριστική άνεση την ελληνική κοινωνία, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι οι αντιστάσεις των εργαζομένων στην καρατόμηση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους ανήκουν στο παρελθόν.

Ιστορικές διαστάσεις έχει για το συνδικαλιστικό κίνημα αυτή η πανωλεθρία. Προσπάθησαν ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ να αποτρέψουν το μοιραίο όπως και το ΠΑΜΕ, αλλά απέτυχαν. Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να κινητοποιήσουν τα εκατομμύρια Ελλήνων που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική. «Τι νόημα έχουν πλέον τα συνδικάτα, αφού απέτυχαν να σώσουν τις συντάξεις, τους μισθούς, τα βασικότερα εργασιακά δικαιώματα;» αναρωτιούνται πολλοί.
Η κρίση του συνδικαλισμού θα προσλάβει υπαρξιακό χαρακτήρα. Τώρα πληρώνει ο συνδικαλισμός τον πολιτικά και κοινωνικά αμαρτωλό βίο των ηγετών του επί ολόκληρες δεκαετίες. Τώρα όλοι συνειδητοποίησαν ότι τα συνδικάτα έχουν πια καταντήσει «στρατηγοί χωρίς στρατούς». Οι αυταπάτες των συνδικαλιστικών ηγεσιών ότι μπορούν δήθεν με προσφυγές στα δικαστήρια να κερδίσουν αυτά που έχασαν στο πεδίο της κοινωνικής αναμέτρησης, δεν είναι μόνο ανεδαφικές. Προδίδουν και άγνοια θεμελιωδών κανόνων της πολιτικής.
Οι δικαστικές αποφάσεις σε τέτοια θέματα αντανακλούν πάντα τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Οι πολιτικά ηττημένοι δεν κερδίζουν ποτέ στα δικαστήρια. Ακόμη και αν υπάρξουν κάποιες ευνοϊκές αποφάσεις, αυτές θα αφορούν τα πιο ισχυρά τμήματα των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα - δικαστές, γιατρούς, μηχανικούς κ.λπ. Σε καμιά περίπτωση τη μάζα των «πληβείων» των οικονομικά ασθενέστερων. Οσον αφορά δε την προσφυγή σε ευρωδικαστήρια, προκαλεί μόνο θυμηδία. Αφού η ΕΕ από κοινού με την κυβέρνηση και το ΔΝΤ επέβαλαν αυτά τα μέτρα κοινωνικής αγριότητας, το ευρωδικαστήριο θα τα ακυρώσει;
Σοκ για την Αριστερά αποτέλεσε αυτή η αναμέτρηση. Η ήττα της απειλείται να προσλάβει στρατηγικό χαρακτήρα επειδή αποδείχθηκε πως αδυνατεί να αναδειχθεί σε πόλο πολιτικής συσπείρωσης αξιόλογου τμήματος του ελληνικού λαού ακόμη και μέσα στο κλίμα αυτής της τρομερής επίθεσης εναντίον όλων των εργασιακών δικαιωμάτων εκατομμυρίων Ελλήνων. Αυτό θέτει υπό σοβαρή αμφισβήτηση τον πολιτικό της ρόλο. Αν η πολιτική της δεν πείθει τον κόσμο τώρα, πότε θα το κατορθώσει;
Ολοι τρέφουν ελπίδες. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η ψήφιση των μέτρων θα οδηγήσει σε εξανδραποδισμό του λαού ώστε να υποταχθεί και να τα αποδεχθεί πλήρως. Οι εργαζόμενοι περιμένουν κάποιον από μηχανής θεό που θα τους επιτρέψει ο καθένας προσωπικά να τη γλιτώσει με ελάχιστες απώλειες. Τα συνδικάτα και η Αριστερά ονειρεύονται έναν δεύτερο γύρο από το φθινόπωρο, με πολύ μαζικότερες και νικηφόρες κινητοποιήσεις. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική.
Νέα εποχή ανατέλλει στην Ελλάδα με την ψήφιση των νόμων που κατακρεουργούν τα μισθολογικά, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα των πολιτών. Μια νέα κοινωνία θα αναδυθεί. Μια κοινωνία χωρίς αλληλεγγύη μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, των γενεών και των φύλων. Οποιος βρίσκει τον τρόπο να τα καταφέρνει, θα επιβιώνει και θα ευημερεί. Οι αδύναμοι θα πετιούνται στον κοινωνικό Καιάδα για χάρη της ευημερίας των αριθμών, όπως απαιτούν η Γερμανία, η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Προσαρμογή ή άρνηση; Ποια θα είναι η στάση των Ελλήνων απέναντι στο κοινωνικό μοντέλο που προωθεί το ΠΑΣΟΚ; Αυτό είναι το ερώτημα που έχει τεθεί τώρα επί τάπητος και την απάντηση στο οποίο δεν μπορεί να δώσει κανένας άλλος παρά μόνο η ζωή - τόσο στο άμεσο μέλλον όσο και στη συνέχεια. Το μόνο βέβαιο είναι πως η ανάκτηση των χαμένων δικαιωμάτων είναι απείρως πιο δύσκολη υπόθεση απ' όσο ήταν η υπεράσπισή τους.