Πράσινη ενέργεια ή πράσινα άλογα;
Όπως πιθανότατα γνωρίζετε, υπάρχουν εδώ και καιρό σχέδια για την ανάπτυξη θαλάσσιου αιολικού πάρκου στη βορειοδυτική Κέρκυρα, γύρω από τα Διαπόντια νησιά. Μάλιστα στις 6 Ιουλίου δημοσιοποιήθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής η προκαταρκτική χωροθέτηση θαλάσσιων αιολικών πάρκων, η οποία περιλαμβάνει και δύο περιοχές ανάμεσα στους Οθωνούς, την Ερείκουσα και το Μαθράκι. Είναι επίσης γνωστή η αντίθεση των κατοίκων και φορέων της περιοχής στη δημιουργία αυτού του αιολικού πάρκου λόγω των καταστροφικών περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που θα έχει στην περιοχή αλλά και σε ολόκληρη την Κέρκυρα.
Στο άρθρο αυτό θα θέλαμε να ασχοληθούμε με την τεχνική και οικονομική πλευρά του ζητήματος. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η κατασκευή αυτών των γιγάντιων αιολικών πάρκων θα προσφέρει φτηνή και πράσινη ενέργεια και θα βοηθήσει στην καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Είναι πράγματι έτσι;
Ως γνωστόν, αιολικά πάρκα (χερσαία και θαλάσσια) λειτουργούν εδώ και πάνω από 10 χρόνια στη Βόρεια Ευρώπη (Δανία, Αγγλία, Ολλανδία, Γερμανία) και οι εκεί εμπειρίες μπορούν να μας οδηγήσουν σε κάποια συμπεράσματα.
Πρώτα από όλα, το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο αέρας (σε αντίθεση π.χ. με το νερό) δεν μπορεί να μεταφέρει πολλή ενέργεια. Για αυτό το λόγο, ενώ μια μικρή σε μέγεθος υδροηλεκτρική τουρμπίνα μπορεί να παράγει πολλά μεγαβάτ ισχύος, για να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα με ανεμογεννήτριες χρειαζόμαστε πολλές ανεμογεννήτριες τεραστίων διαστάσεων οι οποίες και κοστίζουν πανάκριβα και έχουν τα γνωστά προβλήματα της οπτικής, ηχητικής και ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης.
Δεύτερο, το ρεύμα που παράγουν οι ανεμογεννήτριες είναι στην πραγματικότητα μόνο ένα μικρό ποσοστό της ονομαστικής τους ισχύος γιατί πολύ απλά λειτουργούν μόνο όταν ο άνεμος φυσάει με μια συγκεκριμένη ένταση (περίπου από 4 μέχρι 8 μποφώρ). Από μετρήσεις που έχουν γίνει στην Ολλανδία και τη Δανία προκύπτει ότι η απόδοση των ανεμογεννητριών στη θάλασσα φτάνει το πολύ μέχρι το 30% [1].
Τρίτο και πολύ σημαντικό είναι ότι το ρεύμα που παράγουν οι ανεμογεννήτριες αυξομειώνεται συνεχώς, ανάλογα με τον άνεμο, κάτι που μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για το δίκτυο. Αυτό θα πρέπει να το εξηγήσουμε λίγο πιο λεπτομερειακά. Λοιπόν, το βασικό πρόβλημα της ηλεκτρικής ενέργειας είναι ότι ΔΕΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΕΤΑΙ. Δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια μπαταρίες που να μπορούν να αποθηκεύσουν τις ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος που διαχειρίζεται η ΔΕΗ. Άρα, για να μην καταρρεύσει το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει η ενέργεια που προσφέρεται στο δίκτυο κάθε στιγμή να είναι ακριβώς ίση με την ενέργεια που καταναλώνεται. Όταν λοιπόν αυξάνεται η κατανάλωση ενέργειας πρέπει να αυξάνεται και η παραγωγή και αντίστοιχα όταν μειώνεται η κατανάλωση να μειώνεται και η παραγωγή.
Στο σχεδιάγραμμα φαίνεται η αυξομείωση του φορτίου του δικτύου κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, συγκεκριμένα τις 28/06/2010 [2].
Τι γίνεται τώρα αν προσθέσουμε στο δίκτυο ανεμογεννήτριες; Η παραγωγή ρεύματος από τις ανεμογεννήτριες παρουσιάζει τεράστιες αυξομειώσεις σε επίπεδο ημερών αλλά και ωρών και λεπτών ανάλογα με τον άνεμο. Στο σχεδιάγραμμα βλέπουμε την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΟΛΕΣ τις ανεμογεννήτριες της Γερμανίας σε διάστημα ενός έτους [3].
Το ηλεκτρικό δίκτυο της Ελλάδας σήμερα πολύ απλά ΔΕΝ μπορεί να απορροφήσει αυτές τις αυξομειώσεις. Για να μπορέσει το δίκτυο να «σηκώσει» όλη την ισχύ που θέλουν να εγκαταστήσουν, θα πρέπει πρώτα να επενδυθούν κάποια δισεκατομμύρια για την αναβάθμιση του δικτύου [4]. Στην Αγγλία, [5] εταιρείες που διαχειρίζονται αιολικά πάρκα πληρώνονται από το κράτος για να ΜΗΝ λειτουργούν τις ανεμογεννήτριές τους κάποιες μέρες, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευε να καταρρεύσει το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας.
Πουθενά ανά τον κόσμο δεν έχει κλείσει ούτε ένα θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο λόγω της εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Κάτι τέτοιο είναι εξ’ ορισμού αδύνατο αφού, όπως είδαμε, η αιολική ενέργεια λόγω των αυξομειώσεων μόνο επικουρικά μπορεί να λειτουργήσει.
Πάμε να δούμε και το κόστος. Στόχος του νομοσχεδίου της κυβέρνησης είναι να πετύχει 40% διείσδυση αιολικής ενέργειας μέχρι το 2020. Η ετήσια κατανάλωση είναι 60 TWh, άρα με μέσο όρο επιδότησης 150 ευρώ/MWh, το κόστος θα φτάσει τα 3.6 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως [6]!
Άρα και το επιχείρημα ότι «ο άνεμος είναι δωρεάν» καταρρέει, αφού αυτόν τον άνεμο θα τον πληρώνουμε όλοι μας πανάκριβα, είτε μέσα από τα τιμολόγια της ΔΕΗ είτε μέσω τοκογλυφικών δανείων από το ΔΝΤ και την ΕΕ.
Συμπερασματικά, το κόστος της αιολικής ενέργειας είναι πολλαπλάσιο από το κόστος κάθε άλλης μορφής ενέργειας. Για αυτόν το λόγο έχει σταματήσει η κατασκευή πολλών αιολικών πάρκων στη Βόρεια Ευρώπη.
Το ζητούμενο της ιστορίας τελικά δεν είναι ούτε το φαινόμενο του θερμοκηπίου ούτε η φτηνή και πράσινη ενέργεια. Το ζητούμενο είναι, ως συνήθως, ποιοι θα μοιραστούν τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων.
Οι μεγάλες κουβέντες περί πράσινης ενέργειας και σωτηρίας του πλανήτη είναι «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Και το κόστος θα το πληρώσουμε πάλι εμείς, μόνο που αυτή τη φορά δε διακυβεύονται μόνο κάποια χρήματα αλλά η ίδια η επιβίωση των κατοίκων της Κέρκυρας.
htpp://greencorfu.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου