1) Δυστυχώς οι πιθανότητες είναι εναντίον μας…

Η παρούσα κυβέρνηση εμφανίζεται σαν τελευταία ευκαιρία να διασωθεί η χώρα εντός της ευρωζώνης και να αποφύγει μια ανεξέλεγκτη κατάρρευση με απροσδιόριστες πολιτικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές συνέπειες.

Δυστυχώς η ποιότητα της σύνθεσης αλλά και οι γενικότεροι κοινωνικοί συσχετισμοί δεν επιτρέπουν σημαντική αισιοδοξία.

Στη δε Ευρωζώνη, κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις πως το στρατόπεδο αυτών που απαιτούν τον εξοστρακισμό της Ελλάδας από το ευρώ αυξάνεται και δεσπόζει.

Λίγο πολύ μοιάζει με απόφαση που έχει ληφθεί, αλλά αναμένονται οι  κατάλληλες συνθήκες προκειμένου  να αποβιβαστεί ο ανεπίδεκτος προσαρμογής  «λαθρεπιβάτης»...

Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση αντί, όπως σε συνθήκες πολέμου, να έχουν συστήσει μια κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, που σε έξι με δώδεκα μήνες να κατεδαφίσουν το «σκωληκόβρωτο» δημόσιο τομέα που εμποδίζει οποιαδήποτε αλλαγή στην οικονομία, οργανώνουν και διαφωνούν για την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου...

Ήτοι, αν θα πάρουν ή όχι τα 20 δισ. ευρώ της διετούς επέκτασης και τα 50 δισ. της υπαγωγής της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών στον EFSF.

Η εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ εθισμένη στη νοοτροπία που της εξασφάλισε την ανέλιξη την εποχή της ευημερίας με δανεικά, συνεχίζει να διεκδικεί με συνδικαλιστικές πρακτικές ελληνικών ΔΕΚΟ και αγροτών που κλείνουν την Εθνική Οδό, εκβιάζοντας και απειλώντας...

Οι συνδικαλιστές διεκδικούσαν την ευημερία με τους διακόπτες του ηλεκτρικού και τα αμάζευτα σκουπίδια, η ελληνική πολιτική ηγεσία απαιτεί με την καταγγελία του μνημονίου και την επίπτωση που θα έχει μια ελληνική στάση πληρωμών στις παγκόσμιες αγορές και την παγκόσμια οικονομία.

Οι αιφνιδιαστικές αλλαγές προκαλούν σοκ στις αγορές και σημαντικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Η ελληνική κατάρρευση και έξοδος από το ευρώ είναι ένα σενάριο που αν λάμβανε χώρα το 2010 θα είχε συνέπειες ενδεχομένως και ανεξέλεγκτες...

Δυο χρόνια μετά, οι αγορές έχουν προεξοφλήσει το ενδεχόμενο αυτό και το πιθανότερο είναι πως αν συμβεί, θα γιορτάσουν, σαν τον εξοστρακισμό του προβλήματος που εμπόδιζε την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Μετά οι εξελίξεις στην Ελλάδα θα έχουν κοινωνιολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον... Κάποιοι ύποπτοι εκ της περισσής άγνοιας και ανοησίας που επιδεικνύουν πιστεύουν πως η λύτρωση θα προκύψει με την επιστροφή στη δραχμή.

Μερικές από τις σημαντικότερες διατυπώσεις για την οικονομία τις έχουν δώσει μη οικονομολόγοι, όπως η παρακάτω φράση του Τόμας Εντισον.

«Αν το έθνος μας μπορεί να εκδώσει ένα ομόλογο αξίας ενός δολαρίου, τότε μπορεί να εκδώσει και ένα χαρτονόμισμα της ίδιας αξίας. Το στοιχείο που προσδίδει εγκυρότητα στο ομόλογο προσδίδει και στο χαρτονόμισμα».

Μια χώρα που δεν μπορεί να εκδώσει ομόλογα γιατί κανένας δεν θα τα αγοράζει δεν είναι καλή ώρα να επιλέξει μα εκδώσει και εθνικό νόμισμα.

Μοιραία θα αναγκαστεί να καταφύγει σε υποχρεωτικό εσωτερικό δανεισμό, δικαιώνοντας όσους «μήδησαν» από νωρίς και έστειλαν τα εντίμως ή ατίμως κτηθέντα στις τράπεζες του εξωτερικού.

2) Δεν υπάρχει αγορά...

Κάποιοι γκρινιάζουν γιατί δεν αναφερόμαστε τακτικά στα της χρηματιστηριακής αγοράς.  Είναι απλό. Δεν υπάρχει χρηματιστηριακή αγορά εδώ και πολλούς μήνες.

Μάλλον δεν πρόκειται να υπάρξει μέχρι να ξεκαθαρίσει οριστικά το μέλλον της χώρας σε σχέση με ευρώ και δραχμή.

Είτε με ευρώ όμως είτε με δραχμή, η αγορά ως σύνολο αποτελεί τον καλύτερο εγγυητή της περιουσίας κάποιου σε βάθος πενταετίας – δεκαετίας. Ως σύνολο όμως, καθώς σε επιμέρους μετοχές αλλιώς θα είναι τα πράγματα αν παραμείνουμε στο ευρώ και αλλιώς αν επιστρέψουμε στη δραχμή.

Η αγορά τις τελευταίες μέρες προεξοφλεί διάφορα σενάρια αποκρατικοποιήσεων και ορθώς πράττει...

Το ερώτημα είναι αν η χώρα με την εικόνα που παρουσιάζει στο εξωτερικό και το εσωτερικό μπορεί να φιλοδοξεί πως  μπορεί να προσελκύσει κεφάλαια για επενδύσεις, όταν δεν μπορεί να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των αυτοχθόνων καταθετών...

Νομίζω πως η επιβεβαίωση της αλλαγής κλίματος θα έρθει όταν  δούμε καταθέσεις να επιστρέφουν και εισροές για επενδύσεις.

3) Μεταναστευτικός προσανατολισμός...

Κύριε Στούπα καλησπέρα,
Πιστεύω πως το μήνυμά σας για αρνητική (αν όχι καταστροφική) πορεία της χώρας στο μέλλον, ιδιαίτερα μετά και τη φαινομενικά ανακουφιστική απόφαση της Ευρώπης, είναι ξεκάθαρο. Βλέποντας την απαράλλαχτη κατάσταση (δεν έχει μικρύνει ο δημόσιος τομέας, δεν έχουν ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα κλπ) θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο σύντομα περιμένετε ένα τυχόν ατύχημα και σε τι βαθμό; Με αυτό τον τρόπο, αναρωτιόμουνα τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο που μόλις έχει τελειώσει τις σπουδές του και τι σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται στο μέσον της ζωής του.
Με εκτίμηση,
ΛΚ
Απάντηση: Στους επόμενους δώδεκα μήνες το πολύ θα κριθούν όλα πιστεύω. Οι πιθανότητες εξόδου της χώρας από το ευρώ τώρα έχουν ανέβει πάνω από το 50%. Αυτές της διάλυσης του ευρώ ίσως κοντά στο 25%.

Το τι θα κάνει κάποιος είναι περίπλοκο και άπτεται των προσωπικών του επιδιώξεων στη ζωή. Αυτό που θεωρώ π.χ. απαραίτητο ούτως ή άλλως είναι κάποιος που τελειώνει τις σπουδές να ζήσει για μερικά χρόνια στο εξωτερικό, έστω και με πρόφαση κάποια εξειδίκευση.

Για ένα άνθρωπο που βρίσκεται στο μέσον της ζωής του τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς θα πρέπει να μηδενίσει όσα έχει πετύχει. Αν δεν έχει πετύχει τίποτα και είναι ελεύθερος αλλάζει, αλλά η αλλαγή χώρας ίσως δεν αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα.

Σε γενικές γραμμές έχω παρατηρήσει πως οι χώρες που αξίζει να εργάζεται κάποιος δεν αξίζει να ζει και στις χώρες που αξίζει να ζει δεν αξίζει να εργάζεται. Οπότε το ερώτημα είναι ποιες προτεραιότητες βάζει...

4) Αποκρατικοποιήσεις και επαναδιαπραγμάτευση...
 
Τέλος διαβάζω ότι η ελληνική πλευρά θα κοιτάξει να επωφεληθεί από τις ευνοϊκές αποφάσεις της Συνόδου της προηγούμενης Πέμπτης. Μακάρι να τα καταφέρει, αλλά αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν βοήθεια από το ελληνικό κράτος, για την ζημιά που έπαθαν από τα χαρτοφυλάκια ελληνικών ομολόγων που κατείχαν, και  το οποίο χαρτοφυλάκιο για λόγους εθνικούς και ηθικούς δεν ρευστοποίησαν.
---------------------
ΣΧΟΛΙΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις ενέργειες των πολιτικών  μας σχετικά με 3 φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την χώρα μας. Οι ενέργειες στην πλειοψηφία τους, μέχρις στιγμής τουλάχιστον,  έχουν να κάνουν  με την όσο το δυνατό καλύτερη προετοιμασία της ελληνικής πλευράς. Πρόθεση μου με αυτήν την επιστολή είναι να παρουσιάσω όπως αντιλαμβάνομαι εγώ την σημερινή κατάσταση.
Αποκρατικοποιήσεις: Πως είναι δυνατόν στην σημερινή δημοσιονομική  κατάσταση της χώρας μας να περιμένουμε τα προς πώληση κρατικά περιουσιακά στοιχεία να πουληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα  και σε υψηλή  τιμή; Πόσο ρεαλιστικό είναι κάποιος επενδυτής, λαμβάνοντας υπόψιν  το ρίσκο χώρας και δραχμής, να σχηματίσει ενα Business Plan το οποιό να δικαιολογεί  να προσφέρει ένα ικανοποιητικό τίμημα, τέτοιο  που δεν θα ξεσηκώσει αντιδράσεις και κατηγορίες από πολιτικούς και εργασιακού φορείς για ξεπούλημα και σκάνδαλο; Πρέπει να καταλάβουμε οτι στην σημερινή Ελλάδα, με το υφιστάμενο μακροοικονομικό και φορολογικό περιβάλλον, επενδύσεις και αγορές γίνονται  μόνο όταν  κάτι πωλείται σε πραγματικά χαμηλές τιμές και είναι μοναδική  ευκαιρία. Σε διαφορετική περίπτωση η συναλλαγή απλά δεν πραγματοποιείται.
 
(Επανα)Διαπραγμάτευση: Με τα λίγα που γνωρίζω θεωρώ αυτονόητο οτι για να έχεις πιθανότητες να πετύχεις κάτι απο μια διαπραγμάτευση πρέπει να φέρνεις ενα θετικό στοιχείο- κάποιο δείγμα προόδου στο τραπέζι. Η ελληνική πλευρά  αναμφισβήτητα φέρνει στο τραπέζι την μεγάλη πίεση που βιώνουμε όλοι μας εδώ και 3 χρόνια απο την ανεργία, φοροκαταιγίδα, μείωση μισθών/συντάξεων κτλ. Επίσης προσφέρουμε μετά απο τόσους μήνες και μια κυβέρνηση. Αλλά αλήθεια τι γίνεται με το τεράστιο  Κράτος και την διαχείριση του δημόσιου χρήματος? τι γίνεται με τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό και φορολογικό πλαίσιο? Πιστεύω οτι η Τρόικα πλεόν περιμένει να δει απο την νεα κυβέρνηση έργα και ουσιαστική πρόοδο σε αυτούς του τομείς. Η κυβέρνηση έχει για τους επόμενους 6-8 μήνες την τελευταία ευκαιρία να διαχειριστεί συνετά τις θυσίες του ελληνικού λαού, και λέω τελευταία φορά διότι οι αντοχές του  μισθωτού, συνταξιούχου, ελ. επαγγελματία μέρα με την μέρα  εξαντλούνται.
 
Τέλος διαβάζω οτι η ελληνική πλευρά θα κοιτάξει να επωφεληθεί απο τις ευνοικές αποφάσεις της Συνόδου της προηγούμενης Πέμπτης. Μακάρι να τα καταφέρει, αλλά αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι οτι οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν βοήθεια απο το ελληνικό κράτος, για την ζημιά που έπαθαν απο τα χαρτοφυλάκια ελληνικών ομολόγων που κατείχαν, και  το οποίο χαρτοφυλάκιο για λόγους εθνικούς και ηθικούς δεν ρευστοποίησαν.  Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαικές τράπεζες για τις οποίες λήφθησαν οι αποφάσεις της Συνόδου, τα δανειακά  χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών έχουν δείξει ιδιαίτερη αντοχή στο  έντονο υφεσιακό περιβάλλον που βιώνουμε την τελευταία  5 ετία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι η ελληνική κοινωνία- ήτοι  όλοι εμείς που βιώνουμε τις συνέπειες  της κρίσης καθημερινά-  σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- απέκτησαν πρόσβαση στο  φθηνό χρήμα της περιόδου του  2005-7. Πρόσβαση την οποία να υπενθυμίσω κάποιοι λησμονούνε τώρα. 
 
Το ελληνικο τραπεζικό σύστημα αντέχει και άντεξε την ραγδαία μεταβολή του  συναλλακτικού μας προφίλ, η οπόια μεταβολή προήλθε απο τον την κακή κατάσταση των οικονομικών της χώρας μας. Σε κάθε περίπτωση  οι όροι της ανακεφαλαιοποίησηςτων ελληνικών τραπεζών πρέπει απαραίτητα  να αποτιμήσουν το παραπάνω ποιοτικό στοιχείο του εγχώριου τραπεζικού μας συστήματος.


Πηγή:www.capital.gr