Εφαρμόζει τα αντίθετα από αυτά που περιέγραφε στο «γαλάζιο» κυβερνητικό πρόγραμμα των 18 σημείων.
Ψεύτικες σχεδόν όλες οι προεκλογικές του δεσμεύσεις
22-09-2012
Οι πολιτικοί ηγέτες στη χώρα μας δεν χαρακτηρίζονται από πολιτική συνέπεια και ειλικρίνεια. Συνήθως διεκδικούν την εξουσία στη βάση ενός εικονικού κυβερνητικού προγράμματος, το οποίο τους δεσμεύει σε σχετικά μικρό βαθμό. Ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ πολιτικής υποκρισίας και ασυνέπειας, εφόσον εγκατέλειψε πλήρως το κυβερνητικό πρόγραμμα των 18 σημείων που εμφάνισε στον ελληνικό λαό λίγο πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση για την πιστή εφαρμογή του.
Στη βάση αυτού του εικονικού, όπως αποδεικνύεται, κυβερνητικού προγράμματος ο κ. Σαμαράς πέτυχε τη μερική εκλογική ανάκαμψη του κόμματός του, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η ΝΔ στον κυβερνητικό συνασπισμό και να προωθηθεί ο ίδιος στην πρωθυπουργία. Η πολιτική που εφαρμόζει σήμερα ο κ. Σαμαράς κινείται σχεδόν σε όλα τα σημεία σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από το προεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ. Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές του Ιουνίου ο πρόεδρος της ΝΔ διαβεβαίωνε, σε κάθε ευκαιρία, ότι θα εφάρμοζε με απόλυτη συνέπεια το κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο κατά την άποψή του ήταν… πλήρως κοστολογημένο.
Προκλητικά ψέματα
Τα ψέματα που είπε ο κ. Σαμαράς στον ελληνικό λαό, για να εξασφαλίσει την ψήφο του, είναι τα ακόλουθα:
Πρώτον, ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε προεκλογικά την «αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων», ενώ είναι φανερό ότι έχει συμφωνήσει με την τρόικα την οριζόντια μείωση των συντάξεων, ακόμα και των χαμηλών. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι που τον εμπιστεύτηκαν όχι μόνο δεν θα πάρουν τις διορθωτικές αυξήσεις που τους υποσχέθηκε, αλλά θα υποστούν νέα μείωση του χαμηλού εισοδήματός τους.
Δεύτερον, ο πρόεδρος της ΝΔ ανέλαβε τη δέσμευση να «αποκαταστήσει τα πολυτεκνικά επιδόματα», ενώ το νέο μνημόνιο, το οποίο προσυπέγραψε το Φεβρουάριο του 2012 και ήδη εφαρμόζει, προβλέπει το άγριο κούρεμα των προνοιακών επιδομάτων και φυσικά και των πολυτεκνικών.
Τρίτον, ο σημερινός πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του δεσμεύτηκαν προεκλογικά υπέρ της «αποκατάστασης των ειδικών μισθολογίων των αστυνομικών και των ιπταμένων της Πολεμικής Αεροπορίας». Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι οργανώνουν τη νέα μείωση των ειδικών μισθολογίων των αστυνομικών και την επεκτείνουν στους ένστολους, τους δικαστικούς, τους καθηγητές πανεπιστημίου και τους γιατρούς του ΕΣΥ, χωρίς φυσικά να υπάρχει οποιαδήποτε σχετική αναφορά στο «γαλάζιο» κυβερνητικό πρόγραμμα.
Τέταρτον, θύμα της φιλομνημονιακής στροφής της ΝΔ έπεσε και η προεκλογική υπόσχεση για «αποζημίωση φυσικών προσώπων και ασφαλιστικών ταμείων για το PSI». Ειδικά για τα ασφαλιστικά ταμεία, το οικονομικό επιτελείο της ΝΔ πέρασε πολύ εύκολα από τις προεκλογικές υποσχέσεις για οικονομική στήριξη στις περικοπές της τρόικας, που απειλούν την ίδια την ύπαρξη του κράτους πρόνοιας.
Εξαπάτηση των ανέργων
Πέμπτον, ο κ. Σαμαράς απευθύνθηκε στους άνεργους ψηφοφόρους υποσχόμενος την επέκταση του χρόνου καταβολής του επιδόματος ανεργίας από ένα σε δύο έτη. Φυσικά δεν υπήρξε χρονική επέκταση της καταβολής του επιδόματος ανεργίας, ενώ επίκειται νέα μείωσή του –επιπλέον αυτής που προσυπέγραψαν ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς στις αρχές του 2012– μέσα από τη διαφαινόμενη νέα μείωση του ελάχιστου μισθού, στη βάση του οποίου προσδιορίζεται το επίδομα ανεργίας.
Έκτον, η προεκλογική γενναιοδωρία της ηγεσίας της ΝΔ την οδήγησε στη δέσμευση για «χορήγηση επιδόματος και σε άνεργους επαγγελματίες». Το συγκεκριμένο μέτρο δεν συμπεριλαμβάνεται πλέον στον κυβερνητικό σχεδιασμό.
Έβδομον, παρελθόν αποτελεί και η προεκλογική δέσμευση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με ρυθμό τουλάχιστον 150.000 το χρόνο από το 2013. Η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο εξαιτίας των κυβερνητικών επιλογών, και ακόμα και οι κυβερνητικοί παράγοντες αναγνωρίζουν ότι αποκλείεται να υπάρξει έξοδος από την ύφεση και μείωση του ποσοστού ανεργίας πριν από το… 2015.
Τα λεφτά στον Σάλλα
Όγδοον, στις ελληνικές καλένδες κατέληξε και η υπόσχεση για «εξασφάλιση ρευστότητας ειδικά για τις ΜμΕ αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του ειδικού “εργαλείου ρευστότητας”, που θα δημιουργηθεί μέσω της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας με εγγυοδοσία από τα αδιάθετα κονδύλια του ΕΣΠΑ και με κεφάλαια που θα περισσέψουν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Τελικά ο κ. Σαμαράς δέσμευσε 13 δισ. ευρώ για την «εξυγίανση» της ΑΤΕ, το χάρισμά της στην Τράπεζα Πειραιώς και στον πρόεδρό της Μιχάλη Σάλλα, χωρίς να υπάρχει καμία σοβαρή πιθανότητα να πάρει το Δημόσιο τα λεφτά του πίσω. Με τη μεθοδολογία που ακολουθεί ο πρωθυπουργός, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κοστίζει περισσότερο από τις αρχικές προβλέψεις και αποκλείεται να συμβάλει στην αύξηση της ρευστότητας προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η οποία περιορίζεται με το πέρασμα του χρόνου.
Ένατον, χωρίς πρακτική σημασία αποδεικνύεται και η προεκλογική δέσμευση για «διατήρηση του επιπέδου των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και επαναφορά της μετενέργειας στους έξι μήνες». Η κυβέρνηση Σαμαρά ακολουθεί τη διαμετρικά αντίθετη πολιτική, που οδηγεί στην προγραμματισμένη ισοπέδωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και στην κατάργηση βασικών συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Δέκατον, πολιτική μπλόφα αποδεικνύεται και η υπόσχεση για «σταδιακή άνοδο του αφορολόγητου από τα 5.000, στα 8.000 και εν συνεχεία στα 12.000 ευρώ». Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος όχι μόνο συνεργάστηκαν με την τρόικα για να μειωθεί το αφορολόγητο στα 5.000 ευρώ, πλήττοντας έτσι τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των ειλικρινών φορολογουμένων, αλλά τώρα μεθοδεύουν και την πλήρη κατάργηση του αφορολόγητου για πολλές επαγγελματικές κατηγορίες, ίσως και για το σύνολο των εργαζομένων.
Χειρότερος από τον Βενιζέλο
Ενδέκατον, η υπόσχεση, που περιλαμβάνεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, για μείωση της φορολογίας των ακινήτων μέσα από την «αντικατάσταση του έκτακτου τέλους ακινήτων (σ.σ.: χαράτσι Βενιζέλου) με νέο διευρυμένο ΕΤΑΚ» μετατράπηκε στον προγραμματισμό νέας αύξησης της φορολογίας των ακινήτων με διάφορες μεθοδεύσεις. Η αλλαγή πολιτικής στο ζήτημα αναμένεται να ενισχύσει την αίσθηση οικονομικής ασφυξίας πολλών νοικοκυριών, να μεγαλώσει την κρίση στην οικοδομή και τους κλάδους της οικονομίας που εξαρτώνται από αυτήν, και τις επισφάλειες στα στεγαστικά δάνεια.
Δωδέκατον, προεκλογικό παραμύθι αποδείχτηκε και η δέσμευση για «μείωση φορολογικών συντελεστών στο 15% για τις επιχειρήσεις και σταδιακά στο 32% κατ’ ανώτατο όριο για φυσικά πρόσωπα». Επιχειρήσεις και φορολογούμενοι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα χωρίς προηγούμενο φορολογικό μπαράζ, σε μια περίοδο κατά την οποία η φοροδιαφυγή έχει σπάσει κάθε ιστορικό ρεκόρ.
Δέκατον τρίτον, ανάλογης αξιοπιστίας είναι και οι δεσμεύσεις Σαμαρά για «άμεση μείωση των συντελεστών ΦΠΑ στην εστίαση» και για «μείωση των συντελεστών ΦΠΑ σε βάθος τριετίας σε 19%, 9% και 5%». Ο ΦΠΑ στην εστίαση παρέμεινε στο ύψος του, συμβάλλοντας στην υποβάθμιση της τουριστικής περιόδου, και η δυναμική που αναπτύσσεται από την τρόικα εξωτερικού και την τρόικα εσωτερικού (Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης) είναι υπέρ της νέας αύξησης των έμμεσων φόρων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη μεγάλη αύξηση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης.
Σε γκρίζα περιοχή
Οι υπόλοιπες προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Σαμαρά, με βασική εξαίρεση την «αποκατάσταση της εξισωτικής αποζημίωσης των κτηνοτρόφων», η οποία σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων πραγματοποιήθηκε ήδη, κινούνται σε μια γκρίζα περιοχή. Δεν έχουν μετατραπεί σε κυβερνητική πολιτική, ούτε όμως έχουν εγκαταλειφθεί ή ακυρωθεί στην πράξη. Πρόκειται για τη δέσμευση για ρύθμιση του τρόπου αποπληρωμής των χρεών των νοικοκυριών στις τράπεζες με τρόπο που θα περιορίζει τη μηνιαία δόση σε ποσοστό κατώτερο του 30% του διαθέσιμου εισοδήματος, την αναστολή των συνεπειών της εγγραφής στο σύστημα «Τειρεσίας» για όσους δεν μπόρεσαν να φανούν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους στη διάρκεια της τελευταίας διετίας και για την επέκταση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής που προβλέπει το μνημόνιο κατά μία διετία, μέχρι το 2016. Απομένει επίσης να δούμε πώς θα χειριστεί ο πρωθυπουργός το ζήτημα του πλεονάζοντος δυναμικού στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Ο ίδιος έχει δεσμευτεί για την εφαρμογή «τριετούς εφεδρείας με τον βασικό μισθό για τυχόν πλεονάζον προσωπικό», χωρίς βέβαια αυτό να δεσμεύει την τρόικα και τον ίδιο. Μια απλή αναφορά στα βασικά σημεία του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ αναδεικνύει την πρωτοφανή απόσταση που χωρίζει το κυβερνητικό πρόγραμμα του Ιουνίου από την κυβερνητική πολιτική του Σεπτεμβρίου. Έχουμε να κάνουμε με μία μεθοδευμένη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος που δεν έχει όμοιά της στην ιστορία της προκλητικά ασυνεπούς ελληνικής πολιτικής τάξης και οδηγεί σε δυναμικές κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Στη βάση αυτού του εικονικού, όπως αποδεικνύεται, κυβερνητικού προγράμματος ο κ. Σαμαράς πέτυχε τη μερική εκλογική ανάκαμψη του κόμματός του, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η ΝΔ στον κυβερνητικό συνασπισμό και να προωθηθεί ο ίδιος στην πρωθυπουργία. Η πολιτική που εφαρμόζει σήμερα ο κ. Σαμαράς κινείται σχεδόν σε όλα τα σημεία σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από το προεκλογικό κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ. Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές του Ιουνίου ο πρόεδρος της ΝΔ διαβεβαίωνε, σε κάθε ευκαιρία, ότι θα εφάρμοζε με απόλυτη συνέπεια το κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο κατά την άποψή του ήταν… πλήρως κοστολογημένο.
Προκλητικά ψέματα
Τα ψέματα που είπε ο κ. Σαμαράς στον ελληνικό λαό, για να εξασφαλίσει την ψήφο του, είναι τα ακόλουθα:
Πρώτον, ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε προεκλογικά την «αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων», ενώ είναι φανερό ότι έχει συμφωνήσει με την τρόικα την οριζόντια μείωση των συντάξεων, ακόμα και των χαμηλών. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι που τον εμπιστεύτηκαν όχι μόνο δεν θα πάρουν τις διορθωτικές αυξήσεις που τους υποσχέθηκε, αλλά θα υποστούν νέα μείωση του χαμηλού εισοδήματός τους.
Δεύτερον, ο πρόεδρος της ΝΔ ανέλαβε τη δέσμευση να «αποκαταστήσει τα πολυτεκνικά επιδόματα», ενώ το νέο μνημόνιο, το οποίο προσυπέγραψε το Φεβρουάριο του 2012 και ήδη εφαρμόζει, προβλέπει το άγριο κούρεμα των προνοιακών επιδομάτων και φυσικά και των πολυτεκνικών.
Τρίτον, ο σημερινός πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του δεσμεύτηκαν προεκλογικά υπέρ της «αποκατάστασης των ειδικών μισθολογίων των αστυνομικών και των ιπταμένων της Πολεμικής Αεροπορίας». Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι οργανώνουν τη νέα μείωση των ειδικών μισθολογίων των αστυνομικών και την επεκτείνουν στους ένστολους, τους δικαστικούς, τους καθηγητές πανεπιστημίου και τους γιατρούς του ΕΣΥ, χωρίς φυσικά να υπάρχει οποιαδήποτε σχετική αναφορά στο «γαλάζιο» κυβερνητικό πρόγραμμα.
Τέταρτον, θύμα της φιλομνημονιακής στροφής της ΝΔ έπεσε και η προεκλογική υπόσχεση για «αποζημίωση φυσικών προσώπων και ασφαλιστικών ταμείων για το PSI». Ειδικά για τα ασφαλιστικά ταμεία, το οικονομικό επιτελείο της ΝΔ πέρασε πολύ εύκολα από τις προεκλογικές υποσχέσεις για οικονομική στήριξη στις περικοπές της τρόικας, που απειλούν την ίδια την ύπαρξη του κράτους πρόνοιας.
Εξαπάτηση των ανέργων
Πέμπτον, ο κ. Σαμαράς απευθύνθηκε στους άνεργους ψηφοφόρους υποσχόμενος την επέκταση του χρόνου καταβολής του επιδόματος ανεργίας από ένα σε δύο έτη. Φυσικά δεν υπήρξε χρονική επέκταση της καταβολής του επιδόματος ανεργίας, ενώ επίκειται νέα μείωσή του –επιπλέον αυτής που προσυπέγραψαν ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς στις αρχές του 2012– μέσα από τη διαφαινόμενη νέα μείωση του ελάχιστου μισθού, στη βάση του οποίου προσδιορίζεται το επίδομα ανεργίας.
Έκτον, η προεκλογική γενναιοδωρία της ηγεσίας της ΝΔ την οδήγησε στη δέσμευση για «χορήγηση επιδόματος και σε άνεργους επαγγελματίες». Το συγκεκριμένο μέτρο δεν συμπεριλαμβάνεται πλέον στον κυβερνητικό σχεδιασμό.
Έβδομον, παρελθόν αποτελεί και η προεκλογική δέσμευση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με ρυθμό τουλάχιστον 150.000 το χρόνο από το 2013. Η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο εξαιτίας των κυβερνητικών επιλογών, και ακόμα και οι κυβερνητικοί παράγοντες αναγνωρίζουν ότι αποκλείεται να υπάρξει έξοδος από την ύφεση και μείωση του ποσοστού ανεργίας πριν από το… 2015.
Τα λεφτά στον Σάλλα
Όγδοον, στις ελληνικές καλένδες κατέληξε και η υπόσχεση για «εξασφάλιση ρευστότητας ειδικά για τις ΜμΕ αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του ειδικού “εργαλείου ρευστότητας”, που θα δημιουργηθεί μέσω της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας με εγγυοδοσία από τα αδιάθετα κονδύλια του ΕΣΠΑ και με κεφάλαια που θα περισσέψουν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Τελικά ο κ. Σαμαράς δέσμευσε 13 δισ. ευρώ για την «εξυγίανση» της ΑΤΕ, το χάρισμά της στην Τράπεζα Πειραιώς και στον πρόεδρό της Μιχάλη Σάλλα, χωρίς να υπάρχει καμία σοβαρή πιθανότητα να πάρει το Δημόσιο τα λεφτά του πίσω. Με τη μεθοδολογία που ακολουθεί ο πρωθυπουργός, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κοστίζει περισσότερο από τις αρχικές προβλέψεις και αποκλείεται να συμβάλει στην αύξηση της ρευστότητας προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η οποία περιορίζεται με το πέρασμα του χρόνου.
Ένατον, χωρίς πρακτική σημασία αποδεικνύεται και η προεκλογική δέσμευση για «διατήρηση του επιπέδου των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και επαναφορά της μετενέργειας στους έξι μήνες». Η κυβέρνηση Σαμαρά ακολουθεί τη διαμετρικά αντίθετη πολιτική, που οδηγεί στην προγραμματισμένη ισοπέδωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και στην κατάργηση βασικών συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Δέκατον, πολιτική μπλόφα αποδεικνύεται και η υπόσχεση για «σταδιακή άνοδο του αφορολόγητου από τα 5.000, στα 8.000 και εν συνεχεία στα 12.000 ευρώ». Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος όχι μόνο συνεργάστηκαν με την τρόικα για να μειωθεί το αφορολόγητο στα 5.000 ευρώ, πλήττοντας έτσι τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των ειλικρινών φορολογουμένων, αλλά τώρα μεθοδεύουν και την πλήρη κατάργηση του αφορολόγητου για πολλές επαγγελματικές κατηγορίες, ίσως και για το σύνολο των εργαζομένων.
Χειρότερος από τον Βενιζέλο
Ενδέκατον, η υπόσχεση, που περιλαμβάνεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, για μείωση της φορολογίας των ακινήτων μέσα από την «αντικατάσταση του έκτακτου τέλους ακινήτων (σ.σ.: χαράτσι Βενιζέλου) με νέο διευρυμένο ΕΤΑΚ» μετατράπηκε στον προγραμματισμό νέας αύξησης της φορολογίας των ακινήτων με διάφορες μεθοδεύσεις. Η αλλαγή πολιτικής στο ζήτημα αναμένεται να ενισχύσει την αίσθηση οικονομικής ασφυξίας πολλών νοικοκυριών, να μεγαλώσει την κρίση στην οικοδομή και τους κλάδους της οικονομίας που εξαρτώνται από αυτήν, και τις επισφάλειες στα στεγαστικά δάνεια.
Δωδέκατον, προεκλογικό παραμύθι αποδείχτηκε και η δέσμευση για «μείωση φορολογικών συντελεστών στο 15% για τις επιχειρήσεις και σταδιακά στο 32% κατ’ ανώτατο όριο για φυσικά πρόσωπα». Επιχειρήσεις και φορολογούμενοι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα χωρίς προηγούμενο φορολογικό μπαράζ, σε μια περίοδο κατά την οποία η φοροδιαφυγή έχει σπάσει κάθε ιστορικό ρεκόρ.
Δέκατον τρίτον, ανάλογης αξιοπιστίας είναι και οι δεσμεύσεις Σαμαρά για «άμεση μείωση των συντελεστών ΦΠΑ στην εστίαση» και για «μείωση των συντελεστών ΦΠΑ σε βάθος τριετίας σε 19%, 9% και 5%». Ο ΦΠΑ στην εστίαση παρέμεινε στο ύψος του, συμβάλλοντας στην υποβάθμιση της τουριστικής περιόδου, και η δυναμική που αναπτύσσεται από την τρόικα εξωτερικού και την τρόικα εσωτερικού (Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης) είναι υπέρ της νέας αύξησης των έμμεσων φόρων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη μεγάλη αύξηση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης.
Σε γκρίζα περιοχή
Οι υπόλοιπες προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Σαμαρά, με βασική εξαίρεση την «αποκατάσταση της εξισωτικής αποζημίωσης των κτηνοτρόφων», η οποία σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων πραγματοποιήθηκε ήδη, κινούνται σε μια γκρίζα περιοχή. Δεν έχουν μετατραπεί σε κυβερνητική πολιτική, ούτε όμως έχουν εγκαταλειφθεί ή ακυρωθεί στην πράξη. Πρόκειται για τη δέσμευση για ρύθμιση του τρόπου αποπληρωμής των χρεών των νοικοκυριών στις τράπεζες με τρόπο που θα περιορίζει τη μηνιαία δόση σε ποσοστό κατώτερο του 30% του διαθέσιμου εισοδήματος, την αναστολή των συνεπειών της εγγραφής στο σύστημα «Τειρεσίας» για όσους δεν μπόρεσαν να φανούν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους στη διάρκεια της τελευταίας διετίας και για την επέκταση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής που προβλέπει το μνημόνιο κατά μία διετία, μέχρι το 2016. Απομένει επίσης να δούμε πώς θα χειριστεί ο πρωθυπουργός το ζήτημα του πλεονάζοντος δυναμικού στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Ο ίδιος έχει δεσμευτεί για την εφαρμογή «τριετούς εφεδρείας με τον βασικό μισθό για τυχόν πλεονάζον προσωπικό», χωρίς βέβαια αυτό να δεσμεύει την τρόικα και τον ίδιο. Μια απλή αναφορά στα βασικά σημεία του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ αναδεικνύει την πρωτοφανή απόσταση που χωρίζει το κυβερνητικό πρόγραμμα του Ιουνίου από την κυβερνητική πολιτική του Σεπτεμβρίου. Έχουμε να κάνουμε με μία μεθοδευμένη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος που δεν έχει όμοιά της στην ιστορία της προκλητικά ασυνεπούς ελληνικής πολιτικής τάξης και οδηγεί σε δυναμικές κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου