Οι πυλώνες της κοινωνίας

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι πυλώνες της κοινωνίας

Του Κωστα Ιορδανιδη

Υπερκινητικός από τη φύση του ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς θα πραγματοποιήσει επίσκεψη ολίγων μόνον ωρών το Σάββατο προκειμένου να εγκαινιάσει την 76η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Δεν πρόκειται να εκφωνήσει την παραδοσιακή ομιλία των πρωθυπουργών περί της καταστάσεως και των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας ή να δώσει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, προσδιορίζοντας το πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, όπως κατ’ έθος συνέβαινε επί δεκαετίες στο παρελθόν. Ο λόγος, φυσικά, δεν είναι μόνον τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, ο φόρτος εργασίας. Στις κρίσιμες περιπτώσεις ο ηγέτης πρέπει να είναι εμφανής, να υπερασπίζεται τις επιλογές του ενώπιον ακροατηρίου, ακόμη και εχθρικού. Διαφορετικά, ωστόσο, αποφάσισε να ενεργήσει ο κ. Σαμαράς και οφείλουμε να σεβασθούμε τις επιλογές του. Εχει περιέλθει η κυβέρνηση σε άκρως δυσχερή κατάσταση. Στη διετία της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου, η χώρα απώλεσε πλήρως την αξιοπιστία της στο εξωτερικό. Αυτό έχει αναγνωρισθεί παγκοίνως και εκτιμάται ότι έχει αρχίσει μια σχετική αποκατάσταση του κύρους της Ελλάδος μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων της. Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι απώλεσε την αξιοπιστία της και στην ελληνική κοινωνία. Η πλειοδοσία υποσχέσεων –της τριανδρίας που εσχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας– στις δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και η άμεση αθέτησή τους αύξησαν αισθητά την απορριπτική διάθεση της κοινωνίας. Η ολιγόωρη διέλευση του κ. Σαμαρά από τη Θεσσαλονίκη δεν θα αποτρέψει τη διοργάνωση διαδηλώσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Αλλά οι κινητοποιήσεις των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως είναι αφ’ ενός αναμενόμενες και αφ’ ετέρου, έχουν απαξιωθεί ως πρακτική στη συνείδηση των πολιτών. Το ουσιώδες στη σημερινή συγκυρία είναι ότι οι επιλογές της κυβερνήσεως αμφισβητούνται από κρατικούς λειτουργούς, που αποτελούν τους πυλώνες του όποιου καθεστώτος – κοινοβουλευτικού ή απολυταρχικού. Οταν το σώμα των δικαστικών, οι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, η ακαδημαϊκή κοινότητα θίγονται βάναυσα από τις νέες περικοπές, η πολιτική ηγεσία μένει μετέωρη. Κρατικοί λειτουργοί της τάξεως αυτής δεν πρόκειται να αθετήσουν φυσικά τον όρκο τους, αλλά η πίστη τους στο σύστημα κλονίζεται, ο ψυχικός δεσμός διερράγη και με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξεως διαταράσσεται η ισορροπία του συστήματος με τρόπο επικίνδυνο. Εκ των πραγμάτων, ο λόγος περνάει στα άκρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Χρυσής Αυγής πιστοποιούν τη συνεχή διολίσθηση σε καταστάσεις εκτός ελέγχου. Και όλα αυτά διότι εδώ και κάτι λιγότερο από τρία χρόνια, διαδοχικές κυβερνήσεις δεν θέλησαν να διευρύνουν τη φορολογική βάση. Απλώς επιχειρούν να στρέψουν τα ενδεέστερα οικονομικώς τμήματα της κοινωνίας εναντίον της ανώτατης υπαλληλίας και της μεσαίας τάξεως. Αλλά κανένα σύστημα δεν είναι δυνατόν να στηριχθεί από τις πληβειακές δυνάμεις. Τα καθεστώτα ανατρέπονται από άτομα προερχόμενα από τη μεσαία τάξη, που απλώς χειραγωγούν τους ενδεείς.