Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να δρομολογηθεί η αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, καθώς επίσης ο «διαμελισμός» της, θα ήταν η κατάλυση της Δημοκρατίας από ένα απολυταρχικό καθεστώς - αφού προηγηθεί η μεθοδική απορρύθμιση της κοινωνίας
"Εάν δημιουργηθούν ομάδες, οι οποίες θα μπορέσουν να κατανοήσουν την τρομακτική δύναμη, καθώς επίσης την «ζωώδη» επιρροή της βίας, τη γοητεία ίσως που ασκεί στις μάζες (όπως στο παράδειγμα του ναζισμού), είναι πολύ εύκολο να χαθεί ο έλεγχος - με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και αιματηρές εξεγέρσεις, οι οποίες θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, εάν όχι αδύνατον να ελεγχθούν".
KEIMENA
Είναι πάρα πολλοί αυτοί που απορούν σχετικά με τη στάση των Ελλήνων, με το ότι δηλαδή δεν αντιδρούν, δεν διαδηλώνουν και δεν διαμαρτύρονται, παρά τη συνεχιζόμενη λεηλασία τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής τους περιουσίας - καθώς επίσης την ολοκληρωτική παράδοση (άνευ όρων) της εθνικής τους κυριαρχίας.
Επιθυμώντας να δώσουμε μία κάποια απάντηση στις απορίες αυτές, υπενθυμίζουμε μέρος κειμένου από το 2011 - όταν είχε διαπιστωθεί για πρώτη φορά η συγκεκριμένη κατάσταση:
"Η σιωπή των «αμνών», πριν από τη σφαγή τους, δεν έχει να κάνει απλά με την κατάθλιψη και τις συνέπειές της. Πρωτίστως οφείλεται σε έναν βαθιά ριζωμένο ατομικισμό, τον οποίο το σύστημα καλλιέργησε (με επιτυχία προφανώς), επί σειρά δεκαετιών.
Ακόμα και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, ο «νομοταγής Έλληνας πολίτης» δεν αντιλαμβάνεται ότι, κανείς δεν μπορεί να μας νικήσει όταν είμαστε ενωμένοι, για έναν κοινό και ξεκάθαρο σκοπό. Όμως, η ένωση και η συλλογικότητα προϋποθέτουν, έστω σε ένα βαθμό, το συμβιβασμό και την αναγνώριση του άλλου, ως άξιου σεβασμού - δεδομένο που προσκρούει δυστυχώς στην κλασική ελληνική έκφραση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
Ο ατομικισμός είναι επίσης αλληλένδετος με μία πρωτοφανή έλλειψη παιδείας, καθώς επίσης με μία συλλογική αυταπάτη/ουτοπία. Και σε αυτό το κομμάτι έκανε πολύ καλή δουλειά το σύστημα, μέσω του ατελέστατου εκπαιδευτικού συστήματος - όπως επίσης μέσω των «συστημικών» ΜΜΕ, τα οποία επί δεκαετίες έτρεφαν τους θεατές, τους ακροατές και τους αναγνώστες με σκουπίδια (τώρα τελευταία και με τούρκικες σαπουνόπερες από κάποια κανάλια, τα οποία φαίνεται πως θαυμάζουν τον αθάνατο οθωμανικό πολιτισμό).
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν στρατιές «λοβοτομημένων» οι οποίοι, μετά από μία τελική πλύση εγκεφάλου, απλά αναπαράγουν άθλια στερεότυπα και σαθρά πρότυπα - ενώ είναι ανίκανοι για συνδυαστική σκέψη και για απλή λογική.
Τέλος, άλλος ένας ανασχετικός παράγοντας στην ελεύθερη σκέψη και στην όποια ανατρεπτική δράση, είναι η θυματοποίηση και η προσωπολατρία – πιθανότατα σαν αποτέλεσμα της 400ετούς υποδούλωσης μας από τους Τούρκους. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» αναμένουν και λατρεύουν όποιον «ηγέτη» θα τους υποδείξει το σωστό - όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους.
Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το «ηρωικό Ελληνικό έθνος» προτιμά έναν «αρχηγό», ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά (επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του).
Δυστυχώς, εάν η κατάσταση αυτή συνεχίσει, η επανάσταση (για την οποία μιλάμε πολύ και κάνουμε ελάχιστα) θα παραμείνει «όνειρο θερινής νυκτός». Ακόμα χειρότερα, εάν όντως συμβεί, αυτό θα γίνει μόνο όταν θα είμαστε τόσο εξαθλιωμένοι, ώστε να αποτελέσουμε «έρμαιο» της όποιας ηγετικής ομάδας εκμεταλλευτεί τη συγκυρία. Κατά την άποψη μου, με πιθανότητες 99%, αυτή η ομάδα των πεφωτισμένων θα αποτελείται από τους χειρότερους δικτάτορες-καπιταλιστές στην ανθρώπινη Ιστορία.
Ολοκληρώνοντας, μόνο εάν παραλύσει ο μηχανισμός που συντηρεί αυτό το σύστημα, το σύστημα θα καταρρεύσει. Ο μηχανισμός όμως αυτός δεν παραλύει μόνο με συγκεντρώσεις και με πορείες. Εμείς οι ίδιοι τον συντηρούμε: με το να πληρώνουμε αυτά που μας επιβάλλει, με το να πηγαίνουμε υπάκουα στη δουλειά μας, με το να μη φέρνουμε αντιρρήσεις, με το να φοβόμαστε τον ίσκιο μας και με το να μην βλέπουμε τίποτα άλλο, πέρα απ’ την μίζερη ζωούλα μας και τον μικρόκοσμό μας.
Για να το πω απλά, εάν παραλύσουμε τον μηχανισμό που παράγει χρήματα και διεφθαρμένα κόμματα ή πολιτικούς, τότε αυτό το σαθρό σύστημα θα καταρρεύσει - αφού αυτό εξαρτάται από εμάς και όχι εμείς από αυτό.
Σε αυτή τη θέση βέβαια ο κλασικός αντίλογος των υπερασπιστών της υποτέλειας είναι ότι, θα κυριαρχήσει το χάος και η αναρχία. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ζούμε «κατ’ επίφαση εν τάξει» - εκτός εάν «τάξη» θεωρείται να μην ξέρεις τι φόρους θα σου επιβάλλουν την επόμενη εβδομάδα, αν θα έχεις δουλειά αύριο ή όχι, αν θα μπορείς να πληρώσεις φάρμακα, αν πρέπει να μεταναστεύσεις για να επιβιώσεις, αν τα νοσοκομεία θα έχουν γάζες, αν τα σχολεία θα συνεχίσουν να λειτουργούν και αν τα παιδιά σου θα έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Ίσως πρέπει λοιπόν να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας - όχι όμως για να την παραδώσουμε ξανά σε κάποιον άλλον……."
Όπως διαπιστώνει ο καθένας σήμερα, δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε - εάν δεν θεωρήσουμε αλλαγή το ρίξιμο κάποιων διεφθαρμένων πολιτικών στα θηρία του Κολοσσαίου, παράλληλα με το θέατρο των συλλήψεων ορισμένων διάσημων φοροφυγάδων ή/και τις τραγικά ντροπιαστικές "χορευτικές πιρουέτες" κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Εν τούτοις, "το καζάνι βράζει" περισσότερο από ποτέ - ενώ όσο πιο πολύ καθυστερεί η αντίδραση, τόσο πιο βίαιη και αιματηρή θα είναι.
Κατά την άποψη μας, η έκρηξη βίας δεν πρόκειται να αποφευχθεί, ενώ δεν θα πυροδοτηθεί από τους προ πολλού συμβιβασμένους, διαβρωμένους, δειλούς και φοβισμένους μεσήλικες όλων των "κομματικών αποχρώσεων", αλλά από τους νέους - από τους οποίους το σύστημα στερεί κάθε μελλοντική ελπίδα, πιθανότατα αυτοκαταδικαζόμενο.
ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΣΟΒΒΟ;
Η ελληνική κρίση χρέους εξελίσσεται δυστυχώς σε μία πολιτική, πολιτισμική και ανθρωπιστική καταστροφή άνευ προηγουμένου –με την Ελλάδα να οδηγείται σε «καθεστώς ακυβερνησίας», σαν αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης κατάρρευσης της οικονομίας, καθώς επίσης της «από μηχανής βίας» (με την οποία μάλλον προσπαθούν κάποια κόμματα, κατ’ εντολή των εισβολέων, να επιβάλλουν μία νέα τάξη πραγμάτων-«πρότυπο» για άλλες χώρες).
Οι νέες αυξήσεις της φορολογίας (οι οποίες ψηφίσθηκαν κάτω από την αφόρητη πίεση των ευρωπαίων «εταίρων» μας, σαν προϋπόθεση της «δόσης»), όπως επίσης το νομοσχέδιο της πλήρους υποδούλωσης και του εξευτελισμού της Ελλάδας (με το οποίο το κοινοβούλιο επικύρωσε χθες την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας), λειτουργούν ουσιαστικά ως καταλύτες (όπως ονομάζεται εκείνη η χημική ουσία, η οποία αλλάζει την ταχύτητα μίας χημικής αντίδρασης, χωρίς όμως να μεταβάλλεται η ίδια).
Αναμφίβολα, όποιος έχει τέτοιους φίλους, τέτοιους σωτήρες καλύτερα, οι οποίοι απαιτούν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης τη δήμευση της ιδιωτικής για να βοηθήσουν, παράλληλα με την εξαθλίωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού, δεν χρειάζεται εχθρούς.
Περαιτέρω, σαν αποτέλεσμα των παραπάνω, η φορολογική συνείδηση θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, η μεσαία τάξη θα οδηγηθεί στη «μαύρη» απασχόληση, το κοινωνικό κράτος θα καταρρεύσει και η ύφεση θα κλιμακωθεί - ενώ τα ανώτατα εισοδηματικά στρώματα, μαζί με τους ικανούς νέους και αρκετές επιχειρήσεις, θα επιλέξουν τη μετανάστευση στο εξωτερικό.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις είναι προφανώς αδύνατον να υπάρξουν νέες επενδύσεις, από τις οποίες εξαρτάται η ανάπτυξη -οπότε το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα συνεχίσει να αυξάνεται, επιδεινώνοντας την ήδη τρομακτική κρίση σε μία χώρα, στην οποία μέσα σε τρία μόλις χρόνια το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε από το 20% στο 36%, ενώ η ανεργία από το 10% στο 27%.
Η πρόσφατη αισιοδοξία του πρωθυπουργού στο Βερολίνο, δεν έχει δυστυχώς καμία βάση, όπως σίγουρα γνωρίζει και ο ίδιος – ενώ η επίσκεψη του αρχηγού της αντιπολίτευσης (η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να «αλλάξει το βηματισμό της»), επίσης στην (δήθεν) Ουάσιγκτον της Ευρώπης, ήταν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.
Οι συζητήσεις τώρα για τη λίστα Lagarde, με τους πιθανούς φοροφυγάδες, καθώς επίσης για τον τρόπο που τη διαχειρίστηκαν οι πρώην υπουργοί οικονομικών, είναι ακόμη στην αρχή – ενώ οι καταθέσεις ύψους 550 εκ. € της μητέρας του πρώην πρωθυπουργού (σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph), καθώς επίσης ενός πρώην υπουργού οικονομικών, τεκμηριώνουν την κοινή πεποίθηση, σχετικά με την τεράστια διαφθορά των πολιτικών «ανδρών» και κομμάτων.
Γνωρίζοντας όμως ότι, ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να δρομολογηθεί η αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, καθώς επίσης ο «διαμελισμός» της κατά το «παράδειγμα» της Γιουγκοσλαβίας (αν και η συγκεκριμένη χώρα είχε το μειονέκτημα των πολλών εθνικοτήτων, κάτι που ευτυχώς δεν συμβαίνει στη χώρα μας), θα ήταν η κατάλυση της Δημοκρατίας από ένα απολυταρχικό καθεστώς, αφού προηγηθεί μία βίαιη απορρύθμιση της κοινωνίας, οφείλουμε να είμαστε πάρα πολλοί προσεκτικοί – ειδικά τα πολιτικά κόμματα, στο βαθμό που προσπαθούν (εάν) να αποπροσανατολίσουν ή/και να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, με τη βοήθεια ορισμένων ΜΜΕ και της «τεχνητής» ίσως πρόκλησης συνθηκών βίας.
Ολοκληρώνοντας, κατά την άποψη μας η Ελλάδα σήμερα δεν χρειάζεται ένα νέο πολιτικό κόμμα, όπως συζητείται ευρύτατα – αλλά την υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας από τα υφιστάμενα, έτσι ώστε να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι Πολίτες τόσο στις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας τους, όσο και στην «επανεκκίνηση» της Δημοκρατίας, στη δημιουργία ενός ορθολογικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης στην οικονομική ανάπτυξη (χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος από την κρίση).
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου