Ακροδεξιά, το ιδανικό θήραμα
Μιμούμενος κανείς για λόγους «κοινωνικής ασφαλείας» όλους τους υπόλοιπους, έτσι ώστε να μην παρεξηγηθεί η αναφορά του στην «εγκληματική συμμορία», όπως αποκαλείται η ακροδεξιά από τους αναμάρτητους, ηθικότατους και δημοκρατικότατους τηλεπαρουσιαστές, θα έπρεπε να ξεκινήσει από την παράθεση των πολιτικών φρονημάτων του.
Θα έπρεπε λοιπόν να πει, όπως οι περισσότεροι δικηγόροι, οι οποίοι διαπίστωσαν δημοσίως τις πολλαπλές παραβάσεις του συντάγματος και των νόμων εκ μέρους των «διωκτών» ότι, ανήκει σε μία δημοκρατική οικογένεια, με πατέρα κεντροδεξιό, με παππού σοσιαλιστή, με προπάππου κομμουνιστή κοκ.
Στο θέμα μας τώρα, με «ερέθισμα» όχι τόσο αυτά που είπε ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης (σχετικά με την πίεση του εβραϊκού λόμπι των Η.Π.Α. στην Ελλάδα, με στόχο τον «αποδεκατισμό» της ακροδεξιάς), αλλά τη στάση του πρωθυπουργού στο Ισραήλ (ιδίως την παραφρασμένη φράση του «Θα διαλύσουμε το μίασμα», την οποία είπε υποκλινόμενος απέναντι στην εβραϊκή ηγεσία), δεν αποφύγαμε την παρακάτω σκέψη:
Η κυβέρνηση έχει στα χέρια της μία καταπληκτική ευκαιρία αντιστροφής του κλίματος εναντίον της, καθώς επίσης διάσωσης της Ελλάδας, «πολλαπλών χρήσεων». Αρκεί να κηρύξει απλά και μόνο τον πόλεμο εναντίον της ακροδεξιάς, χωρίς κανενός είδους ηθικούς ενδοιασμούς, ανόητες νομιμοφροσύνες ή περιττές αναστολές.
Φυσικά σε δημόσια, εθνική και διεθνή θέα, με «πανηγυρισμούς και ομοβροντίες», πιστεύοντας ακράδαντα ότι, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μερικές από τις χρήσεις αυτές πιθανολογούμε ότι είναι οι εξής:
(α) Η λεηλασία των ψήφων της ακροδεξιάς, έτσι ώστε να ενισχυθεί η εκλογική της δύναμη. Εδώ υποθέτουμε αυθαίρετα ότι, πολύ δύσκολα οι ψηφοφόροι της ακροδεξιάς, οι οποίοι θα παραμείνουν άστεγοι, θα επέλεγαν ένα άλλο κόμμα. Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη της κυβέρνησης εκ μέρους των Η.Π.Α. και της Γερμανίας είναι δεδομένη, αφού κανένα από τα δύο αυτά μεγάλα κράτη δεν θέλει άλλο κόμμα στην εξουσία.
(β) Η δημιουργία δεδικασμένων. Εγκεκριμένων μεθόδων κατά κάποιον τρόπο, οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να χρησιμοποιηθούν για την «καταστολή» και άλλων κομμάτων που τυχόν θα εμπόδιζαν την παραμονή της σημερινής κυβέρνησης στην εξουσία.
Ειδικά όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, το παρελθόν της οποίας εμπεριέχει σχετικά ανάλογες «δράσεις», η χρήση της ίδιας τακτικής, από παρακολουθήσεις τηλεφώνων μέχρι πρωινές συλλήψεις τυχόν τρομοκρατών, δεν θα φαινόταν πλέον καθόλου περίεργη στο λαό.
(γ) Η δυνατότητα της κυβέρνησης να μετακυλήσει τις ευθύνες της χρεοκοπίας της χώρας, καθώς επίσης της κακοδιαχείρισης της κρίσης, από τα δύο αποκλειστικά και μόνο υπεύθυνα κόμματα, στην εγκληματική οργάνωση, απλά και μόνο με την τοποθέτηση της στο στόχαστρο.
Φυσικά με τη συνδρομή ορισμένων ΜΜΕ, εξειδικευμένων στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Πολύ περισσότερο, όταν το κόστος της βοήθειας των ΜΜΕ δεν είναι πλέον απαγορευτικό, αφού αρκετά είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
(δ) Η ακροδεξιά χαρακτηρίζεται από αντισημιτικά συναισθήματα, τα οποία θέλει φυσικά να «εξαρθρώσει» το χρηματοπιστωτικό τέρας, φοβούμενο την απώλεια της ηγεμονίας του. Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, οι περισσότερες μεγάλες τράπεζες, οι οποίες φαίνεται πως προκάλεσαν την κρίση για να απομυζήσουν τους φορολογουμένους πολίτες (μη εξαιρουμένων ορισμένων κεντρικών, όπως της BIS, της FED κλπ.), ελέγχονται από ικανότατους Εβραίους.
Στην προκειμένη περίπτωση, η συντριβή της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, θα βοηθηθεί με πολλούς και διάφορους τρόπους από τους παραπάνω κυρίαρχους των αγορών, οι οποίοι θα συνδράμουν στις φιλότιμες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης.
(ε) Ανάλογα θα βοηθήσει και το Ισραήλ, το οποίο έχει βέβαια και άλλα σχέδια. Τα σχέδια αυτά μάλλον συνδέονται με το υπέδαφος της Ελλάδας και της Κύπρου, με τον ανταγωνιστικό της Ρωσίας αγωγό ΤΑΡ, με τον ενεργειακό πόλεμο που διεξάγεται κοκ.
(στ) Ενδεχομένως, από τη σύλληψη της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, θα συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες εμπειρίες (know how), οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη συντριβή και άλλων, σχετικά ανάλογων ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων.
Για τις εμπειρίες αυτές είναι προφανώς πρόθυμοι να πληρώσουν όλοι την Ελλάδα. H προθυμία αυτή συμπεριλαμβάνει και την Κομισιόν, αφού τα περισσότερα τέτοιου είδους κόμματα είναι εναντίον του ευρώ.
Προφανώς υπάρχουν πολλές άλλες χρήσεις της μεγάλης αυτής ευκαιρίας που προσφέρεται ως «μάννα εξ ουρανού» στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να κακολογηθεί ή να επικριθεί.
Άλλωστε, τα ανταλλάγματα που θα εισπράξει η Ελλάδα είναι τόσο μεγάλα που υπερκαλύπτουν κατά πολύ τη θυσία μίας μικρής ομάδας ανθρώπων οι οποίοι, έτσι ή αλλιώς, είναι υπερβολικά βίαιοι, με μία απαράδεκτη ιδεολογία.
Ενδεχομένως να υπερκαλύπτουν και τη θυσία των δημοκρατικών θεσμών, ακόμη και κάποιων διατάξεων του συντάγματος.
Προφανώς προέχει η έξοδος από την κρίση, η οποία είναι εφικτή μόνο με την ανάπτυξη (οπότε με νέες επενδύσεις, με τη διευκόλυνση της αποπληρωμής του χρέους, ενδεχομένως με τη διαγραφή μέρους του κοκ.).
Με βάση όλα τα παραπάνω, πιθανολογούμε ότι, η ακροδεξιά δεν έχει καμία δυνατότητα να αποφύγει την παραδειγματική καταδίκη της. Εκτός από τα «στυγνά εγκλήματα» της, τα οποία φυσικά μέλει να αποδειχτούν, οπότε δεν είναι ακόμη δεδομένα, οι ωφέλειες για την Ελλάδα είναι τόσο μεγάλες που ελάχιστοι θα αδιαφορούσαν.
Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου