Το κράτος διώχνει συμβασιούχους, η δικαιοσύνη... "επαναπροσλαμβάνει"

http://www.capital.gr/News.asp?id=1005173

Του Παναγιώτη Στάθη

Με μια απόφαση -χαμηλόβαθμου μεν δικαστηρίου αλλά με αιτιολογία με νομική σημασία- που κρίνει ότι οι διαδοχικές συμβάσεις εργαζόμενου με νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου υποκρύπτουν σύμβαση αορίστου χρόνου, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας διατάσσει τον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης και Διαχείρισης να επαναπροσλάβει μια συμβασιούχο. Η απόφαση του δικαστηρίου έχει σημασία για δύο λόγους:

-Διότι δεν ακολουθήθηκε η συνήθης πρακτική των δικαστηρίων τον τελευταίο καιρό να αναβάλλουν δηλαδή την εκδίκαση ασφαλιστικών μέτρων των συμβασιούχων, έως ότου αποφανθεί -για μία ακόμη φορά- η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στις 23 Σεπτεμβρίου.

- Γιατί σήμερα στις 6 το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας, και ειδικότερα στο γραφείο του εργατολόγου Χρ. Νικολουτσόπουλου, πραγματοποιείται συνάντηση μεταξύ εκατοντάδων εργαζομένων με προγράμματα stage και με συμβάσεις έργου στο δημόσιο για να συσταθεί για πρώτη φορά κοινό σωματείο που θα διεκδικήσει την παραμονή τους στους χώρους εργασίας.

Όσον αφορά την συμβασιούχο του ΟΤΕΚ (Οργανισμός Τουριστικής Εκπαίδευσης και Διαχείρισης) η οποία προσέφυγε στα δικαστήρια, προκειμένου να μην απολυθεί, με το αιτιολογικό ότι επί χρόνια κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στον ΟΤΕΚ από τη θέση της θυρωρού, η απόφαση υποχρεώνει τον οργανισμό να την πληρώνει κανονικά μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση.

"Από την πρόσληψή της μέχρι σήμερα" λέει στο σκεπτικό της απόφασης του το δικαστήριο, "η ενάγουσα προσέφερε τις υπηρεσίες της σύμφωνα με τις εντολές του οργανισμού, στον καθοριζόμενο τόπο και χρόνο, υπό την επίβλεψη και την πλήρη εποπτεία του και απασχολούμενη όπως το λοιπό μόνιμο προσωπικό του. Η εργασία που παρείχε από το είδος και τη φύση της είχε διαρκή, μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα, κάλυπτε δε ανάγκες του εναγόμενου που δεν ήταν προσωρινές ή απρόβλεπτες, αλλά πάγιες και διαρκείς. Οι συμβάσεις της ανανεώνονταν συνεχώς και διαδοχικά, αυτή προσέφερε τις υπηρεσίες της ανελλιπώς και αδιάκοπα και ο οργανισμός αποδεχόταν αυτές χωρίς εναντίωση. Οι συμβάσεις αυτές έφεραν τον τίτλο των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, ο οποίος όμως δεν δικαιολογείται από τη φύση και το σκοπό της παρεχόμενης εργασίας, τις λειτουργικές ανάγκες του εναγόμενου και τις λοιπές συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης και δόθηκε με προφανή σκοπό την καταστρατήγηση των νομίμων δικαιωμάτων της ενάγουσας, αφού ουδείς αντικειμενικός λόγος επιβάλλει τον χρονικό περιορισμό αυτών."

Μάλιστα το δικαστήριο κρίνει ότι οι εν λόγω διαδοχικές συμβάσεις που συνάπτει η προσφεύγουσα με τον ΟΤΕΚ υποκρύπτουν μία ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου ενώ πιθανολογεί ότι θα γίνει δεκτή -ενόψει των ανωτέρω- και η κύρια αγωγή της.

Το μείζον αυτό ζήτημα των συμβασιούχων πάντως, θα κριθεί για μία ακόμη φορά από τον Άρειο Πάγο, μετά και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου τον Απρίλιο του 2009, το οποίο έκρινε ότι οι δικαστές μπορούν να αξιολογούν κατά περίπτωση τη φύση και το είδος της εργασίας του απασχολούμενου.