Ισορροπώντας μεταξύ λαϊκισμού και ανευθυνότητας...

 [ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΥΛΗ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΑΤΕΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ (ΚΑΙ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΚΑΙ ΜΑΣΕΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΗΜΕΤΕΡΩΝ)!]

Ισορροπώντας μεταξύ λαϊκισμού και ανευθυνότητας...

Του Σταμάτη Ζαχαρού - http://www.capital.gr/

Ο χρόνος που επελέγη από τον Υπουργό Υποδομών κ. Ρέπα για να εκφράσει τις απόψεις του σχετικά με το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος, δεν θα μπορούσε να υποδεικνύει με πιο κραυγαλέο τρόπο τα κίνητρά του. Είναι προφανές ότι κάθε υπουργός εναποθέτει μεγάλο μέρος της πολιτικής του δημοφιλίας στις  καλές σχέσεις που μπορεί να αναπτύξει με τους συνδικαλιστές των φορέων που εποπτεύει. Παράλληλα, αντιλαμβανόμενος ότι όσοι επιβάλλουν σκληρά μέτρα θα υποστούν φθορά, φροντίζει να διαχωρίσει με τρόπο ξεκάθαρο τη θέση του.

Κάπως έτσι μοιάζει να θυμήθηκε ο Αρκάς πολιτικός τις αρχές του ΠΑΣΟΚ που μπορεί να υποβαθμίστηκαν από διάφορες κυβερνήσεις στις οποίες υπήρξε μέλος στο παρελθόν, αλλά καθώς βλέπει σήμερα να του περιορίζουν το ζωτικό πολιτικό χώρο, ανθίσταται. Τα σχέδια του Υπουργού Οικονομικών για περιορισμό των δαπανών στις ΔΕΚΟ του τομέα των μεταφορών είναι προφανές ότι θα δημιουργήσουν αναστάτωση στο Υπουργείο του, ενώ οι συγχωνεύσεις των συγκοινωνιακών εταιρειών θα μικρύνουν το χώρο «επιρροής» του. Στο απευκταίο –γι΄ αυτόν– σενάριο της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών χάνει πλήρως την επαφή με ένα κομμάτι της ευθύνης του, που τουλάχιστον κάποιοι προκάτοχοί του, χρησιμοποίησαν για εξυπηρετήσεις σε συνδικαλιστές, πολιτικούς φίλους και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. 

Θυμήθηκε λοιπόν τους εργαζομένους και κόπτεται για την ευημερία τους. Όψιμα μάλλον, δεδομένου ότι υπήρξε και αυτός μέρος του προβλήματος που συνοψίζεται στη φράση «μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα» και έφερε τη χώρα σ’ αυτό το σημείο. Φρόντισε μάλιστα να υποδείξει τη λύση στον Υπουργό Οικονομικών. Μια λύση που θεωρεί εξ΄ ορισμού τους έχοντες υψηλά εισοδήματα ως πηγή εσόδων. Μια λύση που πιθανότατα θα έχει σκεφθεί και ο Γ. Παπακωνσταντίνου –όπως και κάθε άλλος Έλληνας– αλλά επί του παρόντος μοιάζει να προσπαθεί να την υλοποιήσει με εργαλείο ένα σύστημα δημοσίων υπαλλήλων που «έχει μάθει αλλιώς» (όπως του «δίδαξαν» οι πολιτικοί των τελευταίων δεκαετιών) και δεν μπορεί/δύναται να συνεργασθεί. Η λογική είναι ξεκάθαρη: Προκειμένου να διατηρήσει το καθεστώς στο οποίο βρίσκεται, υποδεικνύει κάποιον άλλο ως ένοχο ελπίζοντας η κοινή γνώμη να ασχοληθεί μαζί του και να ξεχάσει όσα αφορούν τον τομέα του. Έναν τομέα που σχεδόν σύσσωμος επηρεάζει την πορεία εξυγίανσης της χώρας με τεράστια ελλείμματα και χιλιάδες προνόμια για όσους τον απαρτίζουν. Μια ελίτ δημοσίων υπαλλήλων με υψηλές αμοιβές και ελάχιστο έργο.

Είναι προφανές ότι ο Υπουργός Υποδομών χρησιμοποιεί επιχειρήματα που γνωρίζει ότι δεν μπορούν να καταρριφθούν καθώς μοιάζουν λογικά αν δεν συμπεριλάβει κανείς διάφορες παραμέτρους, ιδιαιτερότητες και αγκυλώσεις. Είναι επίσης λογικό να επηρεάζουν τους πολίτες που βλέπουν τα εισοδήματά τους να περιορίζονται και αναζητούν κάπου να ξεσπάσουν. Αυτό που δεν έχει λογική είναι γιατί δεν εξέφρασε την ευαισθησία του απέναντι σε όσους προετοιμάζονται να «κουνήσουν τα πέντε δάχτυλα» όταν υπήρξε και στο παρελθόν σε θέσεις ευθύνης. Όπως τότε δηλαδή που βάσιζε την ανάπτυξη της εγχώριας επιχειρηματικότητας στην εκχώρηση αδειών προς την Intersat, του φυγόδικου Μπατατούδη. Εκεί όπου έχασαν τα χρήματά τους δεκάδες επενδυτές πιστεύοντας σε ένα όνειρο που αποδείχθηκε εφιάλτης.

Αν κάτι θα μείνει από τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εκτός των σκληρών μέτρων που επεβλήθησαν, θα είναι η αναζωπύρωση ενός άνευ προηγουμένου λαϊκισμού στον πολιτικό λόγο. Ενός φαινομένου που ευδοκιμεί χρόνια τώρα στη χώρα. Αυτές τις ιδιαίτερα κρίσιμες ημέρες πάντως τέτοια φαινόμενα μοιάζουν  ιδιαίτερα επικίνδυνα. Παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς όλοι έχουν κάνει δηλώσεις για την ανάγκη συλλογικότητας και εθνικής ομοψυχίας, οι αντάρτες φουντώνουν καθώς το παιχνίδι με τα μέτρα αρχίζει να «χοντραίνει» και το παλαιό κομματικό σύστημα μοιάζει να απειλείται...