Το κίνημα της πατάτας - Μια καπιταλιστική απάντηση στην ελληνική χρεοκοπία...

CAPITAL.GR
Μια καπιταλιστική απάντηση στην ελληνική χρεοκοπία...

1) Το κίνημα του καπιταλισμού απαντά στην ελληνική κρίση;

Το κίνημα της πατάτας αποτελεί το πρώτο μεταρρυθμιστικό βήμα μετά την χρεοκοπία που ξεκινά από την βάση της οικονομίας και της κοινωνίας και απειλεί τα μονοπώλια και τις συντεχνίες.

Το κίνημα της πατάτας δεν αφορά συντεχνίες που αποκλείουν δρόμους και με τις γροθιές υψωμένες προσπαθούν να εκβιάσουν τον «ουρανό» να βρέξει λεφτά, που έχουν αρπαχτεί βιαίως από τους φορολογούμενους ή θα αρπαχτούν στο μέλλον μέσω του τωρινού δανεισμού... Είναι ακριβώς το αντίθετο. Απαιτεί την λειτουργία της αγοράς και του ανταγωνισμού όπως δεν μπορεί να τα εξασφαλίσει το κράτος λόγω των αγκυλώσεων που έχει δημιουργήσει στην αγορά.

Τι είναι το κίνημα της πατάτας;

Από την μια πλευρά είναι παραγωγοί που επιδιώκουν το προσωπικό τους συμφέρον που είναι να πωλούν το προϊόν που παράγουν στην καλύτερη τιμή που μπορούν.

Από την άλλη πλευρά είναι οι καταναλωτές που θέλουν να αγοράζουν στην καλύτερη τιμή που μπορούν να βρουν στην αγορά.

Το αποτέλεσμα είναι οι παραγωγοί να πωλούν στην διπλάσια ή τριπλάσια τιμή από αυτή που πωλούσαν πριν και οι καταναλωτές να αγοράζουν στη  μισή ή το ένα τρίτο της τιμής που αγόραζαν πριν.

Πριν το κίνημα της πατάτας οι παραγωγοί πωλούσαν προς 0,10 ευρώ το κιλό και οι καταναλωτές αγόραζαν, προς 0,70 με 1 ευρώ το κιλό.
Το «κίνημα» εξασφάλισε τιμές διπλάσιες για τους παραγωγούς και μεταξύ 0,25-0,30 ευρώ για τους καταναλωτές. Η διαφορά αυτή επετεύχθη γιατί παραγωγοί και καταναλωτές παρέκαμψαν την μονοπωλιακή διαμεσολάβηση των χονδρεμπόρων και λιανεμπόρων που λυμαίνονταν την αγορά ελέω της απουσίας κανόνων ανταγωνισμού.

Αν τον κίνημα της αγοράς διατηρηθεί για μερικές εβδομάδες και επεκταθεί και σε άλλα προϊόντα, το πιο πιθανό είναι οι χονδρέμποροί και λιανέμποροι του κλάδου, πιεσμένοι από τον κίνδυνο της εξαφάνισης, να φροντίσουν να προσαρμόσουν τα περιθώρια κέρδους τους ανάλογα με τα νέα δεδομένα.

Κίνδυνος για τους επαγγελματίες «μεσάζοντες»...

Μόνο το ΚΚ έχει αντιληφθεί υποσυνείδητα τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για το καθεστώς της παρασιτοκρατίας και βγήκε να το καταδικάσει, με το πάγιο σκεπτικό πως όλα τα προβλήματα θα λυθούν στη μετά «θάνατο» ζωή. Δηλαδή στην μετά την σοσιαλιστική επανάσταση κοινωνία. Βλέπε: Το ΚΚΕ καταδικάζει το κίνημα της πατάτας...

Η υπόλοιπη αριστερά, βυθισμένη στο οίστρο του λαϊκισμού που την χαρακτηρίζει,  δεν αντελήφθη πως το κίνημα της πατάτας, αποτελεί την  έμπρακτη αμφισβήτηση του γραφειοκρατικού κεντρικού σχεδιασμού που ευαγγελίζεται.

Το κίνημα της πατάτας ίσως αποτελεί το πρώτο βήμα της ώθησης, από την βάση της κοινωνίας και της οικονομίας, των μεταρρυθμίσεων που αδυνατεί να φέρει σε πέρας το κράτος των συντεχνιών και των μονοπωλίων.

Παραγωγοί και καταναλωτές μπορεί να μην γνωρίζουν τίποτα για τον Ανταμ Σμίθ, αλλά οι πράξεις τους  αποτελούν την καλύτερη επιβεβαίωση των διαπιστώσεών του.  Ιδού  γιατί:
«Στις οικονομίες της αγοράς το ατομικό συμφέρον αποτελεί τον κύριο μοχλό της λειτουργίας τους.

Όλοι οι φορείς της οικονομικής δραστηριότητας, καταναλωτές, παραγωγοί, εργαζόμενοι, επενδυτές, ιδιοκτήτες γης και ακινήτων και άλλοι, επιδιώκουν να ικανοποιήσουν όσο γίνεται καλύτερα το ατομικό τους συμφέρον.

Σύμφωνα με τον Σμιθ, αυτό δε δημιουργεί προβλήματα για τη μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας. Αντίθετα συμβάλλει σε αυτήν διότι δίνει προσανατολισμό και συνέπεια στην οικονομία, η οποία, διαφορετικά, λειτουργώντας χωρίς την άσκηση πίεσης και χωρίς κεντρική κατεύθυνση από κάποιο όργανο, θα κατέληγε σε χάος.» Πηγή: Ο ρόλος του ατομικού συμφέροντος...
 
Η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος ενισχύει τον ανταγωνισμό, την σωστή κατανομή των πόρων, την ορθολογική κατανομή του παραγωγικού δυναμικού και την καινοτομία. Αποτελεί το μόνο δρόμο βιώσιμης εξόδου από την κρίση της χρεοκοπίας του ελληνικού μοντέλου.

Το κίνημα της πατάτας κινδυνεύει από τους διαμεσολαβητές που στην προκειμένη φάση εμφανίζονται οι δήμοι. Αν οι δήμοι επιδιώξουν και αυτοί το ατομικό τους συμφέρον τότε στη θέση των παλιών μονοπωλίων θα προκύψουν καινούργια. Παραγωγοί και καταναλωτές θα πρέπει να διατηρήσουν την επαφή και τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού...

Το κράτος το μόνο που έχει να κάνει είναι να διασφαλίσει την καλή λειτουργία των κανόνων της αγοράς μεταξύ των δύο πλευρών.