| Tελεσίγραφο στους χριστιανούς να εγκαταλείψουν τη χώρα μέχρι τις 8 Απριλίου έδωσε το Σουδάν |
| 29-03-2012 16:59:13 | |
Οι
Χριστιανοί του Σουδάν εγκαταλείπουν τη χώρα. Περίπου ένα εκατομμύριο
άνθρωποι με διάταγμα της νέας κυβέρνησης στερούνται την ιδιότητα του
πολίτη. Κατά τη γνώμη των σουδανικών Αρχών δεν έχουν θέση σε ένα
«αυστηρά ισλαμικό κράτος». Οι εκπρόσωποι των «μη μουσουλμανικών»
δογμάτων, οι οποίοι δεν θα προλάβουν να φύγουν έως τις 8 Απριλίου, θα
υποστούν διώξεις και αναγκαστική απέλαση.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η μαζική φυγή των Χριστιανών από το Σουδάν εγκυμονεί μια ανθρωπιστική καταστροφή τόσο για τη νεοδημιουργηθείσα Δημοκρατία του Νοτίου Σουδάν, όσο και για τις γειτονικές αφρικανικές χώρες.
Ο μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος στο Σουδάν έληξε μόλις το περασμένο έτος. Οι νότιες πολιτείες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και το μερίδιό τους από τα έσοδα των πωλήσεων πετρελαίου, που ήταν και η κύρια αιτία των μαχών του Βορρά με το Νότο. Ακόμη και πριν από την τελική απόφαση σχετικά με τη διαίρεση της χώρας ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ Χασάν αλ-Μπασίρ εκκόλαπτε τα σχέδια για να συντάξει ένα νέο "ισλαμικό" Σύνταγμα. Ως βάση του κηρύχθηκαν οι νόμοι της Σαρίας, το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία και τα αραβικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους.
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπό το παλαιό δίκαιο οι Χριστιανοί είχαν γλυκιά ζωή στο Σουδάν. Στα χαρτιά το κράτος εγγυάτο τη θρησκευτική ελευθερία, στην πράξη όμως οι μη μουσουλμάνοι αντιμετώπιζαν συνεχώς σοβαρές διακρίσεις και διώξεις. Ακόμη και πριν από τον τελικό διαχωρισμό του Σουδάν σε Νότιο και Βόρειο είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί Νουμπί. Στην περιοχή των Ορέων Νουμπί τότε διεξήχθησαν μάχες μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.Τώρα ο πόλεμος φαίνεται να τελείωσε, εάν δεν υπολογίσουμε τις περιοδικές αψιμαχίες στα σύνορα. Για τους Χριστιανοί είναι η αλήθεια αυτό δεν κάνει ευκολότερα τα πράγματα: το Χαρτούμ έχει ουσιαστικά τεθεί εκτός νόμου. Και ακόμα και αν οι άλλες γειτονικές χώρες ανοίξουν τα σύνορά σε όσους απελάθηκαν από το Σουδάν, δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Στο βορρά η Αίγυπτος, στα βορειοδυτικά η Λιβύη, μακρύτερα το Τσαντ, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και η Αιθιοπία. Για κάθε μία από αυτές τις χώρες να ταΐσει έστω και ένα τμήμα από το ένα εκατομμύριο των προσφύγων είναι ένα ακατόρθωτο έργο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρόμοιες διαδικασίες λαμβάνουν χώρα σήμερα όχι μόνο στο Σουδάν. Και η φύση τους είναι μάλλον όχι θρησκευτική, αλλά πολιτική, θεωρεί ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Εκκλησίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης ηγούμενος Φίλιππος (Ριαμπίχ).Ανησυχητικές ειδήσεις έρχονται και από άλλες χώρες, όπου κυριαρχούν οι ισλαμικές παραδόσεις, όπου γεννώνται εκκλήσεις για την καταστροφή των χριστιανικών εκκλησιών ή το διωγμό των χριστιανών. Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα δεν είναι ότι οι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού και του Ισλάμ έπαψαν να συνεννοούνται ο ένας με τον άλλο. Αφού οι άνθρωποι εκατοντάδες χρόνια ζούσαν δίπλα-δίπλα. Το πρόβλημα είναι ότι στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο πραγματοποιείται μεταφορά της ευθύνης για τις ενέργειες ενός λαού ή μιας θρησκευτικής παράδοσης σε όλα τα μέλη αυτής της παράδοσης.Πράγματι τα πολιτικά συμφέροντα στο Σουδάν, όπως και σε κάθε χώρα, πλούσια σε πετρέλαιο, έχουν μπλεχτεί πολύ.
Ως παραδείγματα για το πώς λύνονται στον «σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο» τα προβλήματα, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά: δίπλα στο Σουδάν βρίσκονται οι χώρες της «αραβικής άνοιξης» και η Λιβύη. Η διαμάχη μεταξύ των φυλών, των λαών και θρησκειών, ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία αποσταθεροποίησης. Η ανθρωπιστική καταστροφή, στο χείλος της οποίας ισορροπεί το Σουδάν, επίσης μπορεί να επιλυθεί με διαφορετικούς τρόπους, έως και την ήδη δοκιμασμένη μέθοδο του «κλεισίματος του εναέριου χώρου». Ωστόσο προς το παρόν η παγκόσμια κοινότητα έχει αρκετές άλλες μεθόδους επιρροής στο βόρειο Χαρτούμ και τη νότια Τζουμπά, είναι πεπεισμένος ο ειδικός του Κέντρου μελέτης των χωρών της Βόρειας Αφρικής Σεργκέι Koστελιάνετς:Δεν είναι καθόλου μια εσωτερική υπόθεση του Σουδάν, που χωρίστηκε και έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικές χώρες. Λάβετε υπόψη ότι η ίδια η διαίρεση αυτή έγινε με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.
Αν δεν ήταν η πίεση από τη διεθνή κοινότητα, ο πόλεμος είναι πιθανό ότι θα συνεχιζόταν. Και υπάρχουν πολλές πολιτικές, οικονομικές και ανθρωπιστικές πλευρές επίδρασης στις χώρες αυτές. Η διεθνής κοινότητα είναι υποχρεωμένη να λάβει μέτρα ώστε τουλάχιστον να μειωθεί η ένταση των παθών στα σύνορα. Και ως μέγιστος στόχος να διευθετηθεί συνολικά η σύγκρουση.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, που συνοδεύτηκαν από μόνιμες αψιμαχίες, ξηρασία, πείνα, το Σουδάν εγκατέλειψαν περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα 700.000 χριστιανοί είναι αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: την καταστολή του καθεστώτος Αλ Μπασίρ ή την πείνα στη Νότια Δημοκρατία. Το πρόβλημα σε κάθε περίπτωση πρέπει να λύσει η διεθνής κοινότητα: η κυβέρνηση του Σουδάν εξαρτάται πλήρως από την οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό. Εν τω μεταξύ εκπρόσωποι διαφόρων χριστιανικών δογμάτων στο Σουδάν λένε με μια φωνή: οι ομόθρησκοί τους απειλούνται στη χώρα από μια πραγματική γενοκτονία.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η μαζική φυγή των Χριστιανών από το Σουδάν εγκυμονεί μια ανθρωπιστική καταστροφή τόσο για τη νεοδημιουργηθείσα Δημοκρατία του Νοτίου Σουδάν, όσο και για τις γειτονικές αφρικανικές χώρες.
Ο μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος στο Σουδάν έληξε μόλις το περασμένο έτος. Οι νότιες πολιτείες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και το μερίδιό τους από τα έσοδα των πωλήσεων πετρελαίου, που ήταν και η κύρια αιτία των μαχών του Βορρά με το Νότο. Ακόμη και πριν από την τελική απόφαση σχετικά με τη διαίρεση της χώρας ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ Χασάν αλ-Μπασίρ εκκόλαπτε τα σχέδια για να συντάξει ένα νέο "ισλαμικό" Σύνταγμα. Ως βάση του κηρύχθηκαν οι νόμοι της Σαρίας, το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία και τα αραβικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους.
Δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπό το παλαιό δίκαιο οι Χριστιανοί είχαν γλυκιά ζωή στο Σουδάν. Στα χαρτιά το κράτος εγγυάτο τη θρησκευτική ελευθερία, στην πράξη όμως οι μη μουσουλμάνοι αντιμετώπιζαν συνεχώς σοβαρές διακρίσεις και διώξεις. Ακόμη και πριν από τον τελικό διαχωρισμό του Σουδάν σε Νότιο και Βόρειο είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί Νουμπί. Στην περιοχή των Ορέων Νουμπί τότε διεξήχθησαν μάχες μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.Τώρα ο πόλεμος φαίνεται να τελείωσε, εάν δεν υπολογίσουμε τις περιοδικές αψιμαχίες στα σύνορα. Για τους Χριστιανοί είναι η αλήθεια αυτό δεν κάνει ευκολότερα τα πράγματα: το Χαρτούμ έχει ουσιαστικά τεθεί εκτός νόμου. Και ακόμα και αν οι άλλες γειτονικές χώρες ανοίξουν τα σύνορά σε όσους απελάθηκαν από το Σουδάν, δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Στο βορρά η Αίγυπτος, στα βορειοδυτικά η Λιβύη, μακρύτερα το Τσαντ, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και η Αιθιοπία. Για κάθε μία από αυτές τις χώρες να ταΐσει έστω και ένα τμήμα από το ένα εκατομμύριο των προσφύγων είναι ένα ακατόρθωτο έργο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρόμοιες διαδικασίες λαμβάνουν χώρα σήμερα όχι μόνο στο Σουδάν. Και η φύση τους είναι μάλλον όχι θρησκευτική, αλλά πολιτική, θεωρεί ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Εκκλησίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης ηγούμενος Φίλιππος (Ριαμπίχ).Ανησυχητικές ειδήσεις έρχονται και από άλλες χώρες, όπου κυριαρχούν οι ισλαμικές παραδόσεις, όπου γεννώνται εκκλήσεις για την καταστροφή των χριστιανικών εκκλησιών ή το διωγμό των χριστιανών. Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα δεν είναι ότι οι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού και του Ισλάμ έπαψαν να συνεννοούνται ο ένας με τον άλλο. Αφού οι άνθρωποι εκατοντάδες χρόνια ζούσαν δίπλα-δίπλα. Το πρόβλημα είναι ότι στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο πραγματοποιείται μεταφορά της ευθύνης για τις ενέργειες ενός λαού ή μιας θρησκευτικής παράδοσης σε όλα τα μέλη αυτής της παράδοσης.Πράγματι τα πολιτικά συμφέροντα στο Σουδάν, όπως και σε κάθε χώρα, πλούσια σε πετρέλαιο, έχουν μπλεχτεί πολύ.
Ως παραδείγματα για το πώς λύνονται στον «σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο» τα προβλήματα, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά: δίπλα στο Σουδάν βρίσκονται οι χώρες της «αραβικής άνοιξης» και η Λιβύη. Η διαμάχη μεταξύ των φυλών, των λαών και θρησκειών, ένα από τα πιο συνηθισμένα εργαλεία αποσταθεροποίησης. Η ανθρωπιστική καταστροφή, στο χείλος της οποίας ισορροπεί το Σουδάν, επίσης μπορεί να επιλυθεί με διαφορετικούς τρόπους, έως και την ήδη δοκιμασμένη μέθοδο του «κλεισίματος του εναέριου χώρου». Ωστόσο προς το παρόν η παγκόσμια κοινότητα έχει αρκετές άλλες μεθόδους επιρροής στο βόρειο Χαρτούμ και τη νότια Τζουμπά, είναι πεπεισμένος ο ειδικός του Κέντρου μελέτης των χωρών της Βόρειας Αφρικής Σεργκέι Koστελιάνετς:Δεν είναι καθόλου μια εσωτερική υπόθεση του Σουδάν, που χωρίστηκε και έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικές χώρες. Λάβετε υπόψη ότι η ίδια η διαίρεση αυτή έγινε με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.
Αν δεν ήταν η πίεση από τη διεθνή κοινότητα, ο πόλεμος είναι πιθανό ότι θα συνεχιζόταν. Και υπάρχουν πολλές πολιτικές, οικονομικές και ανθρωπιστικές πλευρές επίδρασης στις χώρες αυτές. Η διεθνής κοινότητα είναι υποχρεωμένη να λάβει μέτρα ώστε τουλάχιστον να μειωθεί η ένταση των παθών στα σύνορα. Και ως μέγιστος στόχος να διευθετηθεί συνολικά η σύγκρουση.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, που συνοδεύτηκαν από μόνιμες αψιμαχίες, ξηρασία, πείνα, το Σουδάν εγκατέλειψαν περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα 700.000 χριστιανοί είναι αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: την καταστολή του καθεστώτος Αλ Μπασίρ ή την πείνα στη Νότια Δημοκρατία. Το πρόβλημα σε κάθε περίπτωση πρέπει να λύσει η διεθνής κοινότητα: η κυβέρνηση του Σουδάν εξαρτάται πλήρως από την οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό. Εν τω μεταξύ εκπρόσωποι διαφόρων χριστιανικών δογμάτων στο Σουδάν λένε με μια φωνή: οι ομόθρησκοί τους απειλούνται στη χώρα από μια πραγματική γενοκτονία.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
------------------------
ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΝΟΙ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΝΟΤΙΩΤΕΡΕΣ ΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ!
http://therevealer.org/archives/10002
The problem of civil war and the debate over the place of Islam in government began even before Sudan’s independence from Britain in 1956. For most of the colonial period, the British administered the North and the South separately. The British regarded the two areas as fundamentally different: the North was part of the Muslim world, and as such its religious structures had to be treated delicately so as not to stir up Islamic revolutions. The British therefore limited missionary activities in the North, used Arabic as a language of education and administration, and ruled largely through local Muslim leaders. In the legal arena, the British made use of existing shari’a courts. The British saw the South, meanwhile, as closer culturally to East Africa, and felt that it should be protected from Northern Muslim influences – use of Arabic was discouraged, and Northern traders’ movements in the South were restricted. Some colonial administrators hoped that Christianity would spread in the South as a form of “balance” against the North. In the economically and politically isolated South, Christian missionaries shaped the education system and undertook much of the limited development that did occur. When strong nationalist mobilization began in the 1940s in Sudan, it was Northern Arab graduates of British institutions of higher education in Khartoum who led the movement. The North thus got a head start in the development of political parties and administrative structures.
ΚΑΤΟΠΙΝ, ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΔΙΧΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΙ (ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΥΪΑ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ, ΟΠΩΣ ΕΠΕΧΕΙΡΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ --ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ--)!
A civil war raged from 1983 until 2005, when the US-brokered Comprehensive Peace Agreement provided the legal framework for Sudan’s eventual split. Meanwhile, recurring conflicts in Darfur began in the 1980s, pitting Muslims against Muslims and challenging the Northern government’s rule over another sizeable territory. Opposition to Bashir’s rule continued from the sectarian Muslim parties, and splits occurred within the Islamist coalition itself – Turabi has been a bitter enemy of the president since they fell out in 1999. The Islamist regime faces enemies on multiple sides.
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΟΥΔΑΝ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ "ΚΟΛΠΟ", ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ (ΟΙ ΑΧΡΕΙΟΙ) ΣΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ, Washington’s State Sponsors of Terrorism list!!!
-----
The Obama administration, worked hard to midwife the birth of South Sudan last year.....
http://en.wikipedia.org/wiki/South_Sudan
While the United States lifted all economic and political sanctions against South Sudan as of July 2011, the sanctions imposed against neighboring Sudan, especially those relating to oil and financial sector transactions, are likely to continue to impact the new nation.
ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟ ΝΟΤΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
http://en.wikipedia.org/wiki/South_Sudan
Israel quickly recognized South Sudan as an independent country, and is host to thousands of refugees from South Sudan, who are now ready to return to their native country. Egypt [THE NEW EGYPT], Sudan, Germany and Kenya were first to recognise the country's independence on 8 July 2011.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΔΙΑΙΡΕΘΗ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΤΟΣ ΣΟΥΔΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ! ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ΠΟΥΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ ΟΙ ΒΔΕΛΥΡΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ)!
Mr. Bashir, like his defense minister, has already been indicted for war crimes by the International Criminal Court
Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΙΔΗΣΙ, ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ (ΝΑΙ, ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΟΜΠΑΜΑ, ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΗΤΟ ΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΠΡΟΔΟΣΕ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΙΔΡΥΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ?)!
----------------------------------------
The problem of civil war and the debate over the place of Islam in government began even before Sudan’s independence from Britain in 1956. For most of the colonial period, the British administered the North and the South separately. The British regarded the two areas as fundamentally different: the North was part of the Muslim world, and as such its religious structures had to be treated delicately so as not to stir up Islamic revolutions. The British therefore limited missionary activities in the North, used Arabic as a language of education and administration, and ruled largely through local Muslim leaders. In the legal arena, the British made use of existing shari’a courts. The British saw the South, meanwhile, as closer culturally to East Africa, and felt that it should be protected from Northern Muslim influences – use of Arabic was discouraged, and Northern traders’ movements in the South were restricted. Some colonial administrators hoped that Christianity would spread in the South as a form of “balance” against the North. In the economically and politically isolated South, Christian missionaries shaped the education system and undertook much of the limited development that did occur. When strong nationalist mobilization began in the 1940s in Sudan, it was Northern Arab graduates of British institutions of higher education in Khartoum who led the movement. The North thus got a head start in the development of political parties and administrative structures.
ΚΑΤΟΠΙΝ, ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΔΙΧΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΙ (ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΥΪΑ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ, ΟΠΩΣ ΕΠΕΧΕΙΡΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ --ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ--)!
A civil war raged from 1983 until 2005, when the US-brokered Comprehensive Peace Agreement provided the legal framework for Sudan’s eventual split. Meanwhile, recurring conflicts in Darfur began in the 1980s, pitting Muslims against Muslims and challenging the Northern government’s rule over another sizeable territory. Opposition to Bashir’s rule continued from the sectarian Muslim parties, and splits occurred within the Islamist coalition itself – Turabi has been a bitter enemy of the president since they fell out in 1999. The Islamist regime faces enemies on multiple sides.
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΟΥΔΑΝ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ "ΚΟΛΠΟ", ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ (ΟΙ ΑΧΡΕΙΟΙ) ΣΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ, Washington’s State Sponsors of Terrorism list!!!
-----
The Obama administration, worked hard to midwife the birth of South Sudan last year.....
http://en.wikipedia.org/wiki/South_Sudan
While the United States lifted all economic and political sanctions against South Sudan as of July 2011, the sanctions imposed against neighboring Sudan, especially those relating to oil and financial sector transactions, are likely to continue to impact the new nation.
ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟ ΝΟΤΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
http://en.wikipedia.org/wiki/South_Sudan
Israel quickly recognized South Sudan as an independent country, and is host to thousands of refugees from South Sudan, who are now ready to return to their native country. Egypt [THE NEW EGYPT], Sudan, Germany and Kenya were first to recognise the country's independence on 8 July 2011.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΔΙΑΙΡΕΘΗ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΤΟΣ ΣΟΥΔΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ! ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ΠΟΥΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ ΟΙ ΒΔΕΛΥΡΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ)!
Mr. Bashir, like his defense minister, has already been indicted for war crimes by the International Criminal Court
Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΙΔΗΣΙ, ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ (ΝΑΙ, ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΟΜΠΑΜΑ, ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΗΤΟ ΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΠΡΟΔΟΣΕ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΙΔΡΥΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ?)!
US warns Malawi not to host Sudan’s Bashir at AU summit
March 28, 2012 (KHARTOUM) – The United States told Malawi that the hold on hundreds of millions of dollars of aid may remain in place if it decides to allow Sudanese president Omer Hassan al-Bashir to attend the African Union (AU) summit next.........----------------------------------------
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου