Κ. Λεονταριδης - Ο εκτός χρόνου ενθουσιασμός

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο εκτός χρόνου ενθουσιασμός

Tου Κωστα Λεονταριδη

Είτε με πολιτικά επιχειρήματα είτε με επικοινωνιακά σχήματα, στοχεύοντας να αφυπνίσουν ανακλαστικά συσπείρωσης, τα μεγάλα κόμματα απεύχονται η ψήφος μας να είναι τιμωρητική. Τι σημαίνει αυτό σε ελεύθερη μετάφραση, τι εννοούν;

α) Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φέρονται ως οι μοναδικοί φορείς που υπό τις παρούσες ζοφερές συνθήκες εγγυώνται ότι δεν θα επέλθει το οικονομικώς μοιραίο για τη χώρα και για τον καθένα μας ξεχωριστά.

β) ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με δεδομένη την ευρωπαϊκή τους αφοσίωση αποτελούν τους μοναδικούς αξιόπιστους συνομιλητές των δανειστών μας και θεωρητικώς εγγυητές τήρησης των συμφωνηθέντων.

γ) Στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων, είτε ζητώντας συγγνώμη είτε επιρρίπτοντας ευθύνες αποκλειστικά στους πολιτικούς αντιπάλους, υποστηρίζουν ότι η σε βάθος χρόνου ανάταξη περνάει από τα δικά τους μυαλά και από τα δικά τους χέρια. «Πάθατε και μάθαμε» αποδέχονται σιωπηρά, περιμένοντας να τους δώσουμε άλλη μια ευκαιρία άσκησης εξουσίας με την ετυμηγορία μας στις εκλογές. Μια ημέρα «γιορτή της Δημοκρατίας» όπως θα λέγαμε πάλι εάν ο καθένας μας δεν αναμετριόταν με την προσωπική του δίνη και την καθολική αγωνία.

Επιχειρώ να κατανοήσω τα ενδότερα αναχώματα των πιο εκδηλωτικών οπαδών των μεγάλων κομμάτων. Δέχομαι εξ αρχής ότι υπάρχουν ανάμεσά τους πολλοί που δεν χειροκροτούν από κεκτημένη ταχύτητα εξάρτησης επειδή ωφελήθηκαν ποικιλοτρόπως αυτοί ή οι οικείοι τους στο παρελθόν. Ούτε ότι φωνάζουν υπέρ κόμματος και αρχηγού έχοντας μικροπροσωπικές βλέψεις. Δέχομαι ότι ο παλμός τους (σαν να μην άλλαξε μια μέρα...) είναι προϊόν αδιατάραχτης ιδεολογικής ταύτισης με τις αξίες και τις αρχές που τα μεγάλα κόμματα πρεσβεύουν. Και κατάθεση επεξεργασμένης πίστης ότι αυτή τη φορά θα φτιάξουμε (όλοι μαζί βεβαίως) στ’ αλήθεια την Ελλάδα που μας αξίζει. Αλήθεια, υπ’ αριθμόν ποια απόπειρα θα είναι αυτή;

Βλέπω, ακούω και απορώ: αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν στα σπίτια τους ανέργους; Φίλους σε απελπισία; Γείτονες απολυμένους; Δεν βλέπουν τι γίνεται στους κάδους απορριμμάτων; Εξω από τα σούπερ μάρκετ τους ανθρώπους με τα χαμηλωμένα μάτια που επειδή ντρέπονται δεν ζητούν τίποτα, ευχαριστώντας ψιθυριστά αυτούς που τους καταλαβαίνουν;

Πού βρίσκουν αυτοί οι άνθρωπο -πομποί και δέκτες- τον κομματικό τους ενθουσιασμό μέσα στο ρημαγμένο ελληνικό περιβάλλον; Πού βρήκαν δύναμη και ανέλκυσαν, ανάμεσα σε τόσους ναυαγούς από τους «δικούς» τους και τους «άλλους», την οξειδωμένη τους αυθεντία εκθέτοντάς την σε προεκλογική θέα;

Ξέρουμε όλοι ότι κάθε ιστορία γράφεται από πρόσωπα. Κάποιοι μη εξαιρετέοι που προκρίθηκαν από τα κομματικά επιτελεία (για να ξαναλλάξουν την Ελλάδα) ζητώντας την ψήφο μας αψηφούν τη μνήμη, την κρίση και την αισθητική μας. Δοκιμασμένη συνταγή έως χθες. Αύριο;