ΤΟ ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΤΟ ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/03/blog-post_902.html

Γράφει η Όλγα Γ. Γεριτσίδου

Όλη η κοινωνία βοά για το έγκλημα και την αδικία εις βάρος της. Όλοι αναρωτιούνται γιατί δεν κάνουν οι υπόλοιποι κάτι και όλοι περιμένουν τον από μηχανής θεό να έρθει και να τους λυτρώσει από αυτό το εγκληματικό στοιχείο, που είναι χειροπιαστό και άκρως αισθητό αλλά ακόμα είτε θεωρείται αδύνατο να πιαστεί από τον ίδιο τον Λαό είτε είναι ασαφές σχετικά με το πόσοι και ποιοι είναι αυτοί που το αποτελούν.

Η απάντηση στο γιατί δεν κάνει ακόμα κανένας κάτι και απλώς όλοι οργίζονται καθώς περιμένουν είναι διότι δεν έχουν γνώση του τοπίου : όλοι μας ξέρουμε ότι γίνονται κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος μας. Όλοι ξέρουμε ότι αδίκως μας επιβάλλονται τα στυγνότερα μέτρα της λιτότητος που ξεκίνησε το 1983 και δεν σταμάτησε ποτέ. Όλοι ξέρουμε ότι οι κυβερνώντες είναι μειοδοτικοί, προδοτικοί και ενάντια πλέον στην Λαϊκή Βούληση.

Δεν ξέρουμε όμως πώς γίνονται αυτά τα παιχνίδια και δεν το ψάχνουμε διότι δεν είμαστε οικονομολόγοι, διότι δεν ελπίζουμε να βρούμε άκρη, κ.ο.κ. .

Όμως, το μόνο που μας λείπει είναι η σωστή ενημέρωση. Η πρώτη ενέργεια του Λαού σε μία ουσιώδη στρατηγική για να σταματήσει αυτή η........... λαίλαπα, που σαρώνει όχι μόνο την Ελληνική κοινωνία αλλά όλες τις κοινωνίες του πλανήτη, είναι το να μάθουμε εναντίον ποιών πρέπει να στραφούμε, ποιοι είναι οι κερδοσκόποι ονομαστικά, ποιοι είναι αυτοί που φέρουν την νομική ευθύνη.

Η πρώτη και εύκολη απάντηση είναι βεβαίως « το πολιτικό σκηνικό», όλοι οι πολιτικοί, κυβερνητικοί και μη, που συμβάλλουν σε, προωθούν και προασπίζουν την καταλήστευση και εξαθλίωση των Λαών, συμπεριλαμβανομένων και του Ελληνικού.

Αυτή είναι σωστή απάντηση αλλά είναι μερική, και ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών / ασυλίας μας λέει εμμέσως πλήν σαφώς ότι είμαστε άοπλοι και ανήμποροι και έρμαια σε αυτούς και την επέλαση που αντιπροσωπεύουν ( με την εξαίρεση βεβαίως της μαζικής εξέγερσης με όπλα, κάτι όμως που είναι αρκετά ακραίο για να μην το φοβούνται ).

Το υπόλοιπο της απάντησης είναι αυτό που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει σε αυτή την φάση διότι είναι και αυτό από το οποίο μπορούμε να ξεκινήσουμε : όλοι αυτοί που είναι πραγματικά υπεύθυνοι όχι μόνο για το δημόσιο χρέος αλλά και για τα spreads, τις αυξομειώσεις στο χρηματιστήριο και κάθε αλυσιδωτή αντίδραση που επηρεάζει τον δανεισμό ( και άρα την πραγματική οικονομία ) της χώρας.

Από απλή έρευνα στις επίσημες πηγές του κράτους μαθαίνουμε τα εξής :

1. Ο υπουργός οικονομικών ( δηλαδή η κυβέρνηση ) διαχειρίζεται ένα ελάχιστο ποσοστό ( 6% ) του συνόλου του δημοσίου χρέους της Ελλάδος. Το υπόλοιπο το διαχειρίζεται ο ΟΔΔΗΧ ο οποίος είναι ΝΠΔΔ και άρα, αν και υπό την εποπτεία του υπουργού, όπως και τα Ταμεία, έχει ελευθερία και ευχέρεια να κάνει ό,τι θέλει με αυτό, εφ’ όσον ο διοικητής του τεκμαίρεται ότι αυτό είναι η καλύτερη στρατηγική για την επίτευξη των στόχων του ΟΔΔΗΧ. Ο διοικητής και το συμβούλιο του έχουν ονόματα, φέρουν ευθύνη και άρα μπορούν να υποστούν δίωξη.

2. Έχοντας υπόψη ότι ο ΟΔΔΗΧ (www.pdma.gr ) υπάρχει από το 1998, μιλάμε για το σύνολο της περιόδου μαγειρέματος του χρέους, αδειάσματος των Ασφαλιστικών Ταμείων από πόρους, της φούσκας του χρηματιστηρίου και βεβαίως του ύψους του κόστους δανεισμού.

3. Το κράτος μας ( μέσω του ΟΔΔΗΧ, μεσάζον νούμερο 1 ) δανείζεται με τις εκδόσεις ομολόγων, κάτι το οποίο είναι ευρέως πλέον γνωστό. Αυτό το οποίο δεν είναι γνωστό ευρέως είναι ότι ο δανεισμός γίνεται αποκλειστικά μέσω των λεγομένων primary dealers ( Βασικοί Διαπραγματευτές, μεσάζοντες νούμερο 2), δηλαδή συγκεκριμένων τραπεζών και εταιρειών οι οποίες καθορίζουν αυτές και το εύρος του κοινού στο οποίο το ομόλογο θα διατεθεί ( διαφανώς ή αδιαφανώς ) και το ύψος του spread. Το καταφέρνουν αυτό βάσει της μεσιτείας ( δηλαδή του τρόπου παρουσίασης ) της κάθε έκδοσης και επίσης από τον έλεγχο της ζήτησης που διαθέτουν. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα στημένο παιχνίδι και όχι για ‘φυσική’ ( εάν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι στην νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία υπάρχει τίποτα φυσικό και όχι στημένο ) ρύθμιση των ποσοστών.

Παραθέτω από την ιστοσελίδα του ΟΔΔΗΧ την λίστα αυτών των primary dealers, δηλαδή την λίστα αυτών που ελέγχουν την Ελληνική οικονομία. Βλέπουμε ότι συμπεριλαμβάνονται και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που έχουν ήδη εμπλακεί σε οικονομικές εγκληματικές ενέργειες, πέραν της πάγιας αντι-ανθρωπιστικής κερδοσκοπικής / τοκογλυφικής τους φύσης, είτε τώρα είτε κατά καιρούς. Είναι επίσης άκρως ενδιαφέρον το ότι primary dealers είναι και τράπεζες οι οποίες ένα χρόνο πρίν έλαβαν βοήθεια από το κράτος λόγω δικής τους κακοδιαχείρισης / χρήσης για να μην χρεοκοπήσουν. Σήμερα στην αγορά Ελληνικών ομολόγων δραστηριοποιούνται 22 βασικοί διαπραγματευτές:

1. Alpha Bank
2. Banca IMI
3. Barclays plc.
4. BNP Paribas
5. Citigroup
6. Credit Suisse
7. Deutsche Bank
8. Emporiki Bank
9. Eurobank
10. Goldman Sachs
11. HSBC
12. HVB
13. ING Bank
14. JP Morgan
15. Merill Lynch
16. Morgan Stanley
17. National Bank of Greece
18. Nomura
19. Piraeus Bank
20. RBS
21. Societe Generale
22. UBS

4. Βλέποντας το παίξιμο των spreads και λαμβάνοντας υπόψη τις σχέσεις των κυβερνήσεων με τους βασικούς διαπραγματευτές ( όπως η περίπτωση της Goldman Sachs και το πώς εξασφάλιζαν χαμηλό spread με τέχνασμα ), μπορούμε να συνάγουμε ότι με αντίστοιχα τεχνάσματα που αυτή την στιγμή δεν μας κοινοποιούνται ( όπως και τότε δεν μας είχε κοινοποιηθεί ο τρόπος / μαγείρεμα της φαινομενικά ‘επιτυχούς’ διαχείρισης του χρέους ), έχει τώρα προκληθεί αυτή η εκτίναξη τους. Άρα, αυτό σημαίνει ότι εν γνώσει του δόλου τους όλοι ( και όχι μόνο οι πολιτικοί, με πρωτοστατούντες βέβαια τον Γ. Παπανδρέου και τον Γ. Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι απλώς είναι οι ηθοποιοί που εκφωνούν την προπαγάνδα σε πρώτη φάση ) παρουσιάζουν ως έκρυθμη και ακραία κατάσταση κάτι το οποίο μπορεί κάλλιστα να είναι τεχνητό έτσι όπως το παρουσιάζουν. Και είναι σαφές ότι είναι τεχνητό τουλάχιστον το spread, αφού αυτό είναι ο βασικός πόρος πλουτισμού όλων αυτών των μεσαζόντων και των επιχειρηματιών που κρύβονται πίσω από τα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών, οργανισμών και εταιρειών αυτών.

Και αυτά χωρίς ακόμα να ασχοληθούμε με το ποιοι είναι οι αγοραστές των ομολόγων και τι είδους κομπίνες σε βάρος δικό μας και του κάθε Λαού στήνονται, και τι άλλα πράγματα πετυχαίνουν για λογαριασμό τους στις χώρες πέραν του άμεσου και άκρατου πλουτισμού.

Αυτά σαν πρώτα λίγα λόγια όχι μόνο για το παιχνίδι που μας έχουν στήσει και την θηλιά που μας σφίγγουν γύρω από τον λαιμό αλλά και για το από πού να αρχίσουμε να διώκουμε χωρίς να μας εμποδίζει ουδεμία ασυλία.