Το τίμημα της αφροσύνης

ΤΟ ΒΗΜΑ --- Γνώμες

 

Το τίμημα της αφροσύνης

Καρακούσης Αντώνης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16/03/2013, 05:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 16/03/2013, 05:45

Το τελευταίο ναυάγιο με την τρόικα αν μη τι άλλο κατέδειξε ότι η χώρα έχει πρόβλημα οικονομικό, κοινωνικό και πρωτίστως πολιτικό. Το οικονομικό πρόβλημα προκύπτει ως αποτέλεσμα της μεγάλης μείωσης των εισοδημάτων, η οποία εξαντλεί την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, δευτερογενώς περιορίζει κάθε οικονομική δραστηριότητα και σε επόμενη φάση επιστρέφει στο κράτος με τη μορφή της κρίσης εσόδων.

Μια αλυσίδα διαρκούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης έρχεται και πάλι στο προσκήνιο.

Το υπουργείο Οικονομικών δεν εισπράττει φόρους, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μαζεύουν τις εισφορές, οι χρηματοδοτικές ανάγκες αυξάνονται, οι τράπεζες είναι νεκρές και οι ξένοι δεν δίνουν άλλα χρήματα. Το χρηματοδοτικό κενό απειλεί τους πάντες και τα πάντα και έτσι το κράτος αναγκάζεται να περικόπτει συνεχώς δαπάνες για να καλύπτει τα σπασμένα. Ετσι όμως η οικονομία βυθίζεται, η κοινωνία οργίζεται και η κυβέρνηση κλονίζεται.

Αυτή τη στιγμή είμαστε μπροστά σε ένα νέο οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Οι επιδόσεις της κυβέρνησης είναι χαμηλές. Οι υπουργοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν. Ορισμένοι αποδεδειγμένα δεν δύνανται να ανταποκριθούν στο δύσκολο έργο που έχουν αναλάβει και άλλοι απλώς πολυλογούν δίνοντας μάχη πολιτικής επιβίωσης.

Ο Πρωθυπουργός αγκομαχά πραγματικά να τραβήξει την κυβέρνησή του, αλλά μόνος δεν μπορεί. Φταίει, βεβαίως, γιατί δεν επέλεξε τους καλύτερους. Διέπραξε κι αυτός το λάθος να διαλέξει από τον κήπο του και τώρα αντιλαμβάνεται ότι αυτή δεν είναι η καλύτερη μέθοδος διακυβέρνησης σε περιόδους εθνικών κρίσεων.

Το δυστύχημα για τον κ. Σαμαρά είναι ότι όσο περνά ο καιρός και δεν αναδεικνύεται από τη διακυβέρνηση ισχυρό μήνυμα ελπίδας,  απέναντί του θα ορθώνεται η απελπισμένη κοινωνία, η οποία κάποια στιγμή θα αποτινάξει φόβους και αναστολές.

Ηδη η κυβέρνηση τείνει να χάσει τις όποιες δυνάμεις και δυνατότητες εξοικονόμησε τον περασμένο Δεκέμβριο.

Η θέση της θα δυσκολέψει αν, όπως φαίνεται, αναγκασθεί να διατηρήσει για τρίτη χρονιά το χαράτσι της ΔΕΗ και αν αποδεχθεί τη διαμόρφωση μιας διαδικασίας αποχώρησης από το Δημόσιο δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν χρειασθεί να περικόψει εκ νέου τις συντάξεις, εξαιτίας του διευρυνόμενου χρηματοδοτικού κενού των ασφαλιστικών ταμείων.

Στην περίπτωση αυτή θα κλονισθεί κι αυτή ακόμη η λεγόμενη  «Δικτατορία της μη εναλλακτικής πρότασης», που μέχρι τώρα διασώζει, όπως διασώζει, τα κυβερνητικά κόμματα. Νομοτελειακά, αν συνεχίσει να αποτυγχάνει, θα καταρρεύσει και θα αναδείξει την όποια άλλη.

Ισως να είναι αυτή μια κάποια λύση και βεβαίως το τίμημα της παρατεταμένης αφροσύνης όλων των αρχόντων.