Ι. Κ. Πρετεντέρης-Τα όρια της ανοησίας

Ι. Κ. Πρετεντέρης 

Τα όρια της ανοησίας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΩ τους χθεσινούς «Financial Τimes» (και δεν έχω λόγο να µην τους πιστέψω...) η έρευνα που διεξάγει από τον Μάρτιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να εξιχνιάσει «τα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος της Ελλάδας» καταλήγει σε ένα απλό συµπέρασµα: ότι τίποτα δεν αποδεικνύει πως υπήρξαν τέτοια παιχνίδια.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ότι οι ευσυνείδητοι συνεργάτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα αναλογιστούν το µέγεθος της ευθύνης τους και θα βρουν τελικώς έναν τρόπο να αποδείξουν ότι οι κερδοσκόποι µάς µάτωσαν. Κι ότι σε ανάλογο συµπέρασµα θα καταλήξει και η Ελληνική Δικαιοσύνη, η µοναδική στον κόσµο που άσκησε ποινική δίωξη στις... φήµες!
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, την έχουµε άσχηµα. ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ άσχηµα διότι αν δεν φταίνε οι κερδοσκόποι, αν δεν φταίνε οι διαδοσίες, αν δεν φταίει η Μoody’s και ο Γουόρεν Μπάφετ, τότε ποιος φταίει που χρεοκόπησε η χώρα;
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ κανείς από αυτούς, αν κανείς δεν µας έβαλε στο στόχαστρο για να ισοπεδώσει τον υπερήφανο λαό µας (όπως διαπίστωσε αρµοδίως και ο Μίκης Θεοδωράκης...), τότε πώς θα ζήσουµε χωρίς εχθρούς;
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ επίσης άσχηµα διότι αν δεν υπάρχουν εχθροί, αν δεν µας την έπεσαν οι φήµες και οι διεθνείς κερδοσκόποι, τότε πώς θα δικαιολογήσουν το ψωµί τους και τις προσπάθειές τους οι λογιών-λογιών «παπαγάλοι» που αγωνίζονται εδώ και οκτώ µήνες να µας πείσουν ότι όλα πάνε µια χαρά, ότι το κλίµα έχει απογειωθεί, ότι η πόρτα του Παραδείσου ετοιµάζεται να ανοίξει για να υποδεχθεί την αναµορφωµένη Ελλάδα αλλά να! Βγαίνει αυτή η άθλια Μoody’s και χαλάει τη µαγιονέζα...
ΕΥΤΥΧΩΣ, ακόµη και η ανοησία έχει τα όριά της. Διότι η θεωρία ότι η Ελλάδα έχει πέσει θύµα µιας (περίπου) διεθνούς συνωµοσίας µπορεί να γοητεύει κάποιους ή να βολεύει κάποιους άλλους αλλά, δυστυχώς, δεν ξεπερνάει τα όρια της απλής ανοησίας.
ΠΡΑΓΜΑ που δυσκολεύει αφάνταστα την προσπάθεια όσων δεν βλέπουν ή δεν αντιµετωπίζουν το πρόβληµα αλλά φιλοτεχνούν διαρκώς µια εικονική πραγµατικότητα για να το κουκουλώσουν. Και όσων δεν κοιτούν πώς θα διορθώσουν τα πράγµατα αλλά πώς θα κατασκευάσουν ένα εύκολο άλλοθι για να του φορτώσουν ό,τι πάει στραβά.
ΔΙΟΤΙ, όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, µπορείς να σκοτώνεις την ώρα σου περιµένοντας τους βαρβάρους ή τους κερδοσκόπους ή τους διαδοσίες αλλά όταν τελικά πέσει το σούρουπο και οι εχθροί δεν φανούν, τότε πρέπει να αφήσεις τα καλαµπούρια και να στρωθείς να κάνεις καµιά δουλειά. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ οι κερδοσκόποι ήταν ίσως «µια κάποια λύση»...

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4580116