Ο ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΤΑΤΑ!

Τα καραβάνια δεν σταμάτησαν ποτέ

Η ροή λαθρομεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, αν και αρκετοί μένουν στην Πόλη λόγω κρίσης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΑ ΝΕΑ -- ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο χωματόδρομος με τις λεύκες, ένα χιλιόμετρο μακριά από την κεντρική γέφυρα της Αδριανούπολης, δεν είναι πια αφύλακτος. Εδώ και μήνες ένας - και μόνο - αστυνομικός ρεμβάζει στην ομίχλη. Οι χωρικοί της γειτονικής Μπόσνα μιλούν ακόμα για φορτηγάκια που διασχίζουν τα εδάφη τους, γεμάτα, όπως λένε, με «άντρες μαύρους σαν το κάρβουνο». Παρά τις εξαγγελίες για πιο εντατική εκατέρωθεν αστυνόμευση, τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα παραμένουν ο πιο δημοφιλής δρόμος για όποιον θέλει να βρεθεί παράνομα από την Ανατολή στη Δύση με τα πόδια.

«Τους βλέπω να περνούν από εδώ. Μούσκεμα, βουτηγμένοι στις λάσπες. Ταλαίπωροι. Κάθε μέρα, έστω και ένας», λέει ο Ευάγγελος Κανίδης, ιδιοκτήτης βενζινάδικου στη Νέα Βύσσα Εβρου. Μπροστά από τις αντλίες του σταθμεύει κάθε μέρα η περίπολος της Frontex, της ευρωπαϊκής υπηρεσίας φύλαξης των συνόρων. Εκεί συγκεντρώνουν κάθε χάραμα τους παράνομα εισερχόμενους μετανάστες και τους οδηγούν στο κέντρο κράτησης στο Φυλάκιο. Τα καραβάνια των μεταναστών δεν έχουν διακόψει τα δρομολόγια. Σύμφωνα με τη Frontex, το δεύτερο τρίμηνο του 2011 πιάστηκαν 12.021 μετανάστες που διέσχιζαν παράνομα τα ελληνικά σύνορα. Ροή αυξημένη κατά 66% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του ίδιου έτους.

Η Αδριανούπολη παραμένει το πέρασμά τους. Το ταξίδι όμως ξεκινά από την Κωνσταντινούπολη. Πύλη εισόδου των μεταναστών από χώρες της Βόρειας Αφρικής είναι το αεροδρόμιο Ατατούρκ. Η Τουρκία έχει καταργήσει τη βίζα με αυτά τα κράτη για να διευκολύνει τις εμπορικές συναλλαγές. Ενδεικτικό είναι ότι τους επτά πρώτους μήνες του 2011, σύμφωνα με τα στατιστικά του τουρκικού Στρατού, οι συλλήψεις Αιγυπτίων στα σύνορα έχουν αυξηθεί κατά 100% και Τυνήσιων κατά 50%.

Πέρσι, μετά το αεροπορικό ταξίδι, η παραμονή των μεταναστών στην Τουρκία δεν κρατούσε πάνω από δύο μερόνυχτα. Με την τελευταία διανυκτέρευση συνήθως σε κάποιο κεντρικό ξενοδοχείο της Αδριανούπολης, προς δέκα ευρώ τη βραδιά. Η συμφωνία με τους διακινητές όμως έχει κλειστεί προτού μπουν οι μετανάστες στο αεροπλάνο. Στη γειτονιά Κουμκαπί της Κωνσταντινούπολης μπορεί κάποιος να βρει σε Ιντερνετ καφέ πλαστά διαβατήρια ή ταξιδιωτικά έγγραφα του ΟΗΕ για πρόσφυγες. Πριν από το 2003 οι διακινητές χρέωναν 100 δολάρια το κεφάλι για να οδηγήσουν κάποιον στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα. Σήμερα η ταρίφα έχει ανέβει στα 1.000, ενώ ένα πλαστό ευρωπαϊκό διαβατήριο κοστίζει έως και 10.000 ευρώ. Με αυτές τις τιμές, όλο και περισσότεροι μετανάστες δεν ρισκάρουν το άμεσο πέρασμα. Και η στάση τους στην Κωνσταντινούπολη παρατείνεται.

Στα σοκάκια. Το βλέπεις στο Κουμκαπί και το Ταρλάμπασι, γειτονιές της Κωνσταντινούπολης που συγκεντρώνουν τους ταξιδιώτες της απόγνωσης. Στα σοκάκια τους έχουν ανοίξει νέα μαγαζιά που προσφέρουν τηλεκάρτες για όσους θέλουν να επικοινωνήσουν με το Αφγανιστάν ή το Μαρόκο. Αρκετοί μετανάστες ζουν πλέον εκεί, όπου τα νοίκια είναι φτηνά και οι ευκαιρίες απασχόλησης άφθονες. Πληρώνονται με 65 ευρώ την εβδομάδα δουλεύοντας σε μαγαζιά με δερμάτινα και υφάσματα ή στις οικοδομές. Το εισόδημα μικρό, αλλά προτιμούν αυτή τη λύση. Συμπατριώτες τους λένε ότι στην Ελλάδα θα αντιμετωπίσουν μεγαλύτερες δυσκολίες. Προσπαθούν να συγκεντρώσουν όσο περισσότερα μπορούν. Πιστεύουν ότι αν έχουν αρκετά χρήματα το πέρασμα από την Ελλάδα προς τη Δυτική Ευρώπη θα είναι πιο γρήγορο. Αλλωστε οι περισσότεροι μόλις φτάσουν στην Τουρκία δεν έχουν ξοδέψει όλες τους τις οικονομίες.

Ακόμα κι αν μαζέψουν αρκετά, κανείς δεν τους εγγυάται ότι θα βρουν δίοδο στη Δύση. Πρόσφατα, σε μία από τις πολυκατοικίες-υπνωτήρια γύρω από την Ομόνοια μια παρέα νεαρών Αφγανών ρωτούσε γιατί δεν τους επιτρέπουν οι Αρχές να περάσουν ανενόχλητοι στην Ιταλία. Δεν γνώριζαν για τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ που προβλέπει την προώθηση των παράνομα εισερχόμενων μεταναστών στην πρώτη χώρα εισόδου τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και ζητούσαν να τους μεταφράσουμε τα χαρτιά με τις 90 μέρες διορίας που τους είχαν δοθεί μετά τη σύλληψή τους από την Αστυνομία. Ηταν το διάστημα μέσα στο οποίο έπρεπε να εγκαταλείψουν - με κάποιον τρόπο - την Ελλάδα.