Γ. Μαλούχος - Η «βιωσιμότητα», η βόμβα και το φιλί της ζωής…

Γνώμες

 

Η «βιωσιμότητα», η βόμβα και το φιλί της ζωής…

Γεώργιος Π. Μαλούχος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 21/02/2012, 07:12 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 21/02/2012, 07:12 

 

Μετά από πολλαπλές περιπέτειες, από δραματικές εξελίξεις και από παλινδρομήσεις μηνών νωρίς το πρωί της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου, το γιουρογκρουπ φάνηκε να καταλήγει σε μια, κατ ουσίαν, νέα, συμφωνία για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, στόχος της οποίας είναι αυτό να φτάσει το 2020 στο επίπεδο του 120,5%  του ΑΕΠ: δηλαδή, από εκεί που ξεκίνησε, πριν η Ελλάδα εισέλθει στο μηχανισμό στήριξης και στο σχετικό πρόγραμμα, εδώ και περίπου δύο χρόνια…

Σε αντίθεση με ότι συνέβαινε το προηγούμενο διάστημα, η ρητορική γύρω από το ελληνικό δράμα επικεντρώνεται πλέον πιο στενά στην έννοια της βιωσιμότητας του χρέους και όχι τόσο στη «διάσωση» της Ελλάδας ή των Ελληνων. Αυτό, έχει μια σχετικά αυξημένη «τιμιότητα» στη διατύπωσή του. Γιατί το σύνολο του προγράμματος δεν επικεντρώνεται παρά ακριβώς στη διασφάλιση της συνέχισης των πληρωμών του «εξωτερικού» χρέους της χώρας. Αυτή είναι η έννοια της «βιωσιμότητας» και αυτή υπηρετήθηκε με κάθε τρόπο, ως προυπόθεση και της ίδιας της συνολικής ευστάθειας της χώρας. 

Ταυτόχρονα, όλα αυτά, έχουν και μία ακόμα λειτουργία, που ίσως υπήρξε καθοριστική: τη διατήρηση στη ζωή του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, που ενώ φαινομενικά καταρρέει, επιχειρεί ουσιαστικά να πάρει το ίδιο «το φιλί της ζωής» μέσα από την επίτευξη αυτής της βιωσιμότητας. Κατά βάθος, αυτό υπηρετήθηκε με πάθος – μένει φυσικά να γίνουν κι οι εκλογές…

Η πραγματική «μετάφραση» όμως της κατάληξης όλων αυτών των πολύπλοκων διεθνών και εσωτερικών διεργασιών που οδήγησαν εδώ, δεν είναι παρά ένα μικτό αποτέλεσμα: ένα νέο υβρίδιο που τώρα δοκιμάζεται στην Ελλάδα και που η ουσία του αποτελεί έναν συνδιασμό «εξωτερικής» συντήρησης της δυνατότητας αποπληρωμής και εσωτερικής χρεοκοπίας. 

Και αυτό, υπό την προυπόθεση φυσικά ότι το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί και θα πετύχει, κάτι που θα περάσει ακόμα από σαράντα κύματα, καθώς προσκρούσει σε πάρα πολλά και όχι πάντα, όπως υποστηρίζεται, κακώς κείμενα. Μερικές φορές μάλιστα, το ακριβώς αντίθετο...

Η βιωσιμότητα, έννοια που ασφαλώς θα δοκιμαστεί πολύ σκληρά στο χρόνο, αφορά τις «εξωτερικές» πληρωμές και, στο εσωτερικό, κυρίως το τραπεζικό σύστημα.

Τι θα συμβεί όμως με όλα τα υπόλοιπα; Ο καιρός θα δείξει.

Πάντως, παρά τις αναμενόμενες θριαμβικές αντιδράσεις για τη συμφωνία που φαίνεται να επιτεύχθηκε σήμερα τα χαράματα, αυτή η διάσταση μεταξύ «εξωτερικής» και «τραπεζικής» βιωσιμότητας από τη μία πλευρά και της ουσιαστικής «εσωτερικής» χρεοκοπίας που υπήρξε προυπόθεση της συμφωνίας, από την άλλη, δεν είναι παρά μία  απασφαλισμένη βόμβα που απειλεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή στο εσωτερικό της χώρας. Από τη διαχείριση αυτής της διάστασης είναι που, τελικά, θα εξαρτηθούν όλα. Και, εδώ, οι προβλέψεις κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι…